Την παραίτησή της από την θέση της γραμματέα της Οργάνωσης Γυναίκες χωίς Σύνορα υπέβαλλε η Μαρία Κούρτη αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά της προέδρου κ. Χαρούλας Γιασιράνη. Πιο αναλυτικά:
Προς:
Την Πρόεδρο της Οργάνωσης « Γυναίκες χωρίς Σύνορα » κυρία Χαρίκλεια Γιασιράνη.
Τα Μέλη του Δ.Σ. της παραπάνω Οργάνωσης
Αγαπητές κυρίες.
Στη ζωή μου γαλουχήθηκα να υπηρετώ με σεβασμό, αξίες και ιδεώδη που αναβαθμίζουν τον άνθρωπο, προσδίδοντάς του ποιότητα, τόσο σε ψυχικό και συναισθηματικό επίπεδο, όσο και στη ζωή του. Έχω την ευτυχία να είμαι από τα παλαιότερα μέλη αυτής της Οργάνωσης, που μαζί με την αείμνηστη Χρυσούλα Καϊλή μοιραστήκαμε το ίδιο όνειρο : το όραμα ενός κόσμου διαφορετικού, απαλλαγμένου από τη βία.
Ονειρευτήκαμε ένα κόσμο, στον οποίο, με την ανιδιοτελή δράση και τις πρωτοβουλίες του συνόλου των μελών μας, θα καταπολεμούσαμε το ανησυχητικό και γιγαντωμένο φαινόμενο της άσκησης βίας.
Για δέκα συναπτά έτη υπηρέτησα πιστά την Οργάνωση, που ως κύριο σκοπό και στόχο της είχε την κοινωνική προσφορά, την υποστήριξη αδικημένων, πονεμένων και κακοποιημένων γυναικών και παιδιών.
Υπηρέτησα μια Οργάνωση, που καταφέραμε με πολύ δουλειά και κόπο, να την κάνουμε Διεθνή, δουλεύοντας ασίγαστα, αθόρυβα και χωρίς να προτάσσονται ιδιοτελή συμφέροντα και αυτοπροβολές. Ήμουν δε πάντα παρούσα, σε όλα τα διοικητικά συμβούλια και στις εκδηλώσεις και προσπαθούσα με όλες μου τις δυνάμεις να συμβάλλω στο σημαντικό αυτό κοινωνικό έργο μας. Όλα αυτά όμως σήμερα για τα οποία και μόχθησα σε αυτήν την Οργάνωση έχουν εξαλειφθεί.
Το τελευταίο διάστημα καταστρατηγήθηκε ό,τι χτίστηκε με κόπο τόσα χρόνια, ό,τι βάλαμε ως κορωνίδα των στόχων μας. Βία δεν είναι μόνον η σωματική κακοποίηση. Η Βία έχει πολλές μορφές, είναι λεκτική, είναι ψυχολογική. Βία είναι η έλλειψη σεβασμού στον συνάνθρωπο, στον συνεργάτη, στους θεσμούς, στην κοινωνία. Είναι ο σφετερισμός της αλληλεγγύης και της κοινωνικής προσφοράς. Τον τελευταίο καιρό η λειτουργία της Οργάνωσης θυμίζει περισσότερο υπόθεση ιδιωτική, παρά συλλογική, χώρος αυτοπροβολής και πεδίο εκλογικών μαχών. Θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα γεγονότα που δικαιολογούν την παραπάνω διαπίστωση.
Το Δ.Σ. της οργάνωσης επρόκειτο να παρευρεθεί στην τελετή εγκαινίων του Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών του Δήμου Ρόδου. Χωρίς σχετική ενημέρωση για σύγκληση Δ.Σ. και έγκριση από αυτό, τουλάχιστον εγώ, ως γενική γραμματέας, ενημερώθηκα από την Πρόεδρο τηλεφωνικά το προηγούμενο βράδυ της τελετής ότι κατά τη διάρκεια της θα προβαλλόταν ένα βίντεο εκ μέρους μας, του οποίου το περιεχόμενο δεν είδα, και θα περιείχε την μαρτυρία μιας κακοποιημένης γυναίκας και ότι σε περίπτωση που δεν μας επέτρεπαν να το προβάλλουμε, η Οργάνωση όφειλε να αποχωρήσει από την τελετή. Πηγαίνοντας λοιπόν εκεί, γίναμε μάρτυρες μιας παρωδίας, η οποία κατά την άποψή μου προσέβαλε και την ίδια την Οργάνωση. Και αυτό διότι εκ μέρους της Προέδρου κ. Γιασιράνη δεν υπήρξε κανένα ίχνος σεβασμού, ούτε προς την Γενική Γραμματεία Ισότητας, της οποίας ως εκπρόσωπος παρευρίσκοταν στην τελετή η κ. Βάσω Κόλια, ούτε απέναντι στον Περιφερειάρχη, ούτε απέναντι στον Δήμαρχο και γενικότερα στους θεσμούς.
Πόσο μάλλον, στους απλούς ανθρώπους που έτυχε να παρευρίσκονται εκεί και στους μαθητές του Μουσικού Σχολείου που παρακολουθούσαν τις εκδηλώσεις για να ευαισθητοποιηθούν κατά της βίας. Μπροστά σε όλο αυτό το κοινό λοιπόν, χωρίς να μπορώ να καταλάβω μέχρι σήμερα ποιον και τι εξυπηρετούσε, δημιουργήθηκε ένταση με άσκηση λεκτικής βίας, με πρόσχημα τη λογοκρισία, διότι, όπως φάνηκε στο βίντεο δεν υπήρχε μόνο η μαρτυρία κακοποιημένης γυναίκας, αλλά και ομιλία της Προέδρου της Οργάνωσης.
Και θέτω το εύλογο ερώτημα: Βία δεν είναι να μην σέβεσαι τον άλλο; Δεν μπορούσε η αντίδραση ενός που αντιπροσωπεύει όλες μας να στηρίζεται σε πολιτισμένες και ευγενικές συμπεριφορές; Δηλαδή αν η αντίδραση εκδηλωνόταν μέσω ενός δελτίου τύπου, με το οποίο θα εκφράζαμε σ υ λ λ ο γ ι κ ά τις ενστάσεις μας και τις απόψεις μας δεν θα ήταν καλύτερα ? Φίλες μου, δεν μπορείς να υπηρετείς την καταπολέμηση της βίας και την ίδια στιγμή με αυταρχικές συμπεριφορές να ασκείς με τη συμπεριφορά σου βία απέναντι σε πρόσωπα που η ίδια η κοινωνία έχει επιλέξει να την υπηρετούν, απέναντι σε μαθητές και ευαισθητοποιημένους πολίτες…
Παρόλα αυτά, εγώ προσωπικά σεβόμενη αρχικά τους πολύχρονους αγώνες της Οργάνωσης της οποίας τυγχάνω γενική γραμματέας, τις αρχές και κυρίως το κοινό και τους μαθητές, παρέμεινα σε όλη την τελετή. Σεβάστηκα αυτό το οποίο είπε κατά την ομιλία της η Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής, περί μιας εκδήλωσης ταγμένης στον Πολιτισμό και σεβόμενη ότι πραγματικά και κυριολεκτικά ένας στόχος που θέσαμε από την αρχή της ύπαρξης της Οργάνωσης πήρε σάρκα και οστά.
Κυρία Πρόεδρε.
Οι πολιτικές θέσεις και πράξεις δεν εναρμονίζονται με μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση με φιλανθρωπικό χαρακτήρα και σκοπό. Εμείς, ως Οργάνωση, επικουρικά μπορούμε να στηρίξουμε το θέμα της κακοποίησης, κάτι που γίνεται αντιληπτό από τις δημόσιες αρχές. Οι δράσεις μας και η υποστήριξή μας προς τις κακοποιημένες γυναίκες είναι αδιαμφισβήτητες και για το λόγο αυτό έχουμε και τις επιστολές ευχαριστιών από το Δήμο.
Υπάρχουν όμως όρια και διακριτές γραμμές τις οποίες οφείλουμε να σεβόμαστε και να μην ξεπερνάμε. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό, όταν η Οργάνωση χρησιμοποιείται ως Δούρειος Ίππος. Για μένα ο σεβασμός και η πίστη σε ιδανικά είναι η αρχή και το τέλος και με αυτές συνοδοιπόρους πορεύθηκα στη ζωή μου. Ο τρόπος τον οποίο επιλέξατε να γίνουν ακόμη και οι τωρινές αρχαιρεσίες, κυρίως χωρίς να προβείτε σε σύγκληση γενικής συνέλευσης για έγκριση απολογισμού πεπραγμένων, αποδεικνύουν την έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπο της Γενικής Γραμματέως της Οργάνωσης, καθώς και στα μέλη αυτής.
Οι παραπάνω λόγοι με οδηγούν να πάρω την απόφαση να υποβάλλω την παραίτησή μου από το Διοικητικό Συμβούλιο. Με την Χρυσούλα Καϊλη, ονειρευτήκαμε να αλλάξουμε το κόσμο και όχι να γίνουμε απλά ένα μέσο για την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών. Η Χρυσούλα ήταν γυναίκα με προσωπικότητα, χωρίς σύνορα και κομματικές – πολιτικές προσωπικές φιλοδοξίες, διορατική και πάνω από όλα ανθρωποκεντρική.
Για αυτό το πρώτο όραμα και την υπηρέτηση του επιλέγω να παραμείνω στην Οργάνωση ως ένα απλό μέλος, ευελπιστώντας ότι σύντομα θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε το βηματισμό μας προς την πραγμάτωση των πραγματικών σκοπών της Οργάνωσης.
ΜΑΡΙΑ Δ. ΚΟΥΡΤΗ
Γ.Γ. της Διεθνούς Οργάνωσης
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ
