«Δεν υπάρχει ιός μόνο πάρτι, μαγκιά και αλκοόλ» το σύνθημα θαμώνων beach bar. Κι ενώ συνεχίζουν να κρούουν το καμπανάκι του κινδύνου οι λοιμωξιολόγοι στη χώρα μας λόγω της αύξησης των κρουσμάτων, όχι μόνο κάποιοι έχουν ξεχάσει τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, σε πανηγύρια, θρησκευτικές τελετές, κρατικά εγκαίνια αλλά και εναντιώνονται συνειδητά σε αυτά. Η μάχη με την ηλιθιότητα-γιατί άποψη δεν την λες αυτή, όχι μόνο θ’ αργήσει να τελειώσει αλλά το αποτέλεσμα ίσως δεν δικαιώσει όσους εξακολουθούν και πιστεύουν στη λογική και την επιστήμη. Σε ένα πολύ εύστοχο άρθρο για το θέμα αυτό ο καθηγητής Νικόλας Σεβαστάκης λέει χαρακτηριστικά: “Η πανδημία προβάλλει για τους πολλούς ως κάποιος αόριστος κλοιός που αφορά μια άλλη, ξέχωρη ανθρωπότητα ή ως ένα ακόμα θέμα για τους ‘τρόμους’ των ειδήσεων. Η κυβέρνηση εκπέμπει διφορούμενα μηνύματα, η αντιπολίτευση ονειρεύεται, κατά τη συνήθειά της, τη λαϊκή εξέγερση κατά της λιτότητας ενώ μια άμορφη κοινωνική ακροδεξιά δεν πιστεύει κανέναν εκτός από τις Προφητείες κάποιου Γέροντα, ενώ οι τοπικές κοινωνίες είναι έτοιμες να παίξουν λύρα για τον τουρίστα ή (την άλλη στιγμή) να του ρίξουν το ανάθεμα για τα κρούσματα. Το πικρό συμπέρασμα είναι, ότι έχουμε ανάγκη τους «σκληρούς» κανόνες. Λειτουργούμε μόνο με τα ξεκάθαρα Όχι και τα σαφή Ναι, αφού μοιάζει αδύνατο να τα επιβάλλουμε δίχως τη βοήθεια του Κράτους ή δίχως τη συνδρομή του πιο ηχηρού φόβου. Το συμπέρασμα δεν είναι κολακευτικό και ούτε αποτελεί παρηγοριά ότι τα ίδια γίνονται και αλλού.»
“Με τα ξεκάθαρα Όχι και τα σαφή Ναι”
