Οταν ο Γιάννης Αθανασίου έκανε το χόμπι του επάγγελμα, δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα έφτανε να παίζει ελληνική μουσική στο Ντουμπάι, για κάποιους από τους πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου.
Αφήνοντας πίσω του το Φαληράκι, εδώ και έξι χρόνια, βρίσκεται στο Ντουμπάι όπου αποδέχθηκε να μετακομίσει μόνιμα έχοντας στη διάθεσή του μόλις μερικά… 24ωρα για να πάρει τις βαλίτσες του και να αλλάξει ζωή.
Στη συνέντευξή του σήμερα στη «δημοκρατική» μιλά για την απόφασή του να μετακομίσει στο Ντουμπάι, για την απογοήτευση που αισθάνεται κάθε φορά που επιστρέφει στη Ρόδο και «όλα είναι ίδια» αλλά και για επόμενα βήματά του, που περιλαμβάνουν ελληνική διασκέδαση σε μερικά από τα πιο πολυσύχναστα μέρη του κόσμου!
• Γιάννη, να ξεκινήσουμε την συνέντευξη, με το πώς βρέθηκες από τη Ρόδο στο Ντουμπάι.
Δούλευα στο Φαληράκι επί 20 και πλέον χρόνια ως dj. Το καλοκαίρι του 2013 ήρθε για διακοπές ένας Αγγλος με τον οποίον είχαμε συνεργαστεί το 2001 κι όταν με είδε με ρώτησε “τι κάνεις ακόμα εδώ; Εσύ είσαι πολύ καλός για να είσαι ακόμα εδώ”. Μου πρότεινε λοιπόν να πάω στο Ντουμπάι όπου εργαζόταν κι αυτός. Εκείνη την περίοδο, δεν είχα τίποτα να με κρατάει στη Ρόδο και παρότι με ξάφνιασε η πρότασή του, συζητήσαμε για το Ντουμπάι. Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχα τάσεις φυγής, έχω εργαστεί στην Αγγλία απ’ όπου πηγαινοερχόμουν για πάρα πολλά χρόνια, αλλά όμως δεν είχα πάρει απόφαση να φύγω στο εξωτερικό.
• Οπότε ήταν και οι συγκυρίες ευνοϊκές όταν δέχθηκες την πρόταση.
Ηταν δελεαστική η πρόταση, αλλά δεν αφορούσε την Ευρώπη, αφορούσε το Ντουμπάι, κι εμένα στο μυαλό μου αυτό ήταν κάτι μακρινό, ξένο από τη δική μας κουλτούρα, φαντασμαγορικό… Ο Αγγλος λοιπόν, μου έβαλε την ιδέα και με βοήθησε να διεκπεραιώσω διαδικασίες, να ετοιμάσω το βιογραφικό μου, να συγκεντρώσω και να οργανώσω συστάσεις… Εντελώς τυχαία, ένας άλλος ΕλληνοΑμερικάνος dj στην Κάρπαθο μου τηλεφώνησε, επειδή είχε ακουστεί στον κύκλο μας ότι ετοιμάζομαι να στείλω βιογραφικό στο Ντουμπάι και με ενημέρωσε ότι έχει έναν γνωστό εκεί, τον Αντώνη, που διοργανώνει ελληνικά πάρτι με τον οποίον με έφερε επαφή. Κι έτσι τον Οκτώβριο του 2013, περίοδο που το πρωί εργαζόμουν και στο αεροδρόμιο της Ρόδου, ήρθα στο Ντουμπάι για να παίξω σε ένα πάρτι με Ελληνες. Επισκεπτόμενος το Ντουμπάι για πρώτη φορά, έμεινα με το στόμα ανοιχτό από την πολυτέλεια και τη διαφορετική κουλτούρα… Εδώ όλα γίνονται ηλεκτρονικά μέσω της τεχνολογίας. Είμαι εδώ έξι χρόνια και μια φορά δεν έχει χρειαστεί να πάω σε γραφείο του δημοσίου για οποιοδήποτε δικαιολογητικό. Το σύστημα είναι τόσο οργανωμένο που ο πολίτης μπορεί να εξυπηρετηθεί από το κινητό του. Τότε πήγα και βρήκα και τον Αγγλο που με είχε προσεγγίσει στο Φαληράκι ο οποίος με είχε ενημερώσει ότι ο εργοδότης του, ετοίμαζε ακόμα ένα πολυτελές μπαρ στο Ντουμπάι για το οποίο έψαχναν ήδη προσωπικό. Μάλιστα είχα προτείνει εγώ τότε τον Αντώνη, τον οποίον και προσέλαβαν ως guest relations manager.
• Οπότε λοιπόν, πηγαίνεις το 2013 για μερικές ημέρες, και πώς κατέληξες να μένεις εκεί έξι χρόνια τώρα;
Ηρθα, έπαιξα στο πάρτι που απευθυνόταν σε Ελληνες και επειδή ο διοργανωτής ήταν δημοφιλής, ήρθαν αρκετοί Ελληνες που διέμεναν εδώ, από πιλότους της Emirates μέχρι κροίσους της Ναυτιλίας… Θυμάμαι, πήγαιναν και ερχόντουσαν οι σαμπάνιες σαν να ήταν αναψυκτικά. Δεν είχα ξαναδεί να γίνονται παραγγελίες σε Dom Perignon κατά δεκάδες! Εγινε το πάρτι, οι διοργανωτές και οι καλεσμένοι έμειναν κατενθουσιασμένοι και αφού επέστρεψα στη Ρόδο, τον Μάρτιο του 2014 με κάλεσαν για ένα άλλο πάρτι που διοργάνωνε o Αντώνης. Επανήλθα, πιο κατατοπισμένος και πιο ψαγμένος το 2014 και είχε ήδη καλλιεργηθεί η ιδέα να μετακομίσω στο Ντουμπάι. Επαιξα στο ελληνικό πάρτι μουσική και έπαιξα και στο μεγάλο μπαρ όπου ο Αντώνης ήταν guest relations manager. Ο manager του ελληνικού πάρτι μού πρότεινε μόνιμη συνεργασία, ωστόσο δεν ήταν ικανοποιητική η πρότασή του. Στο διάστημα που ήμουν εκεί, είχα έρθει σε επαφή με τον Ελληνα dj του Budha Bar, τον Δημήτρη, ο οποίος ζήτησε το βιογραφικό μου. Επιστρέφω στην Ελλάδα, ξεκινάω την εκπαίδευση για να αρχίσω πάλι δουλειά για τη σεζόν στο αεροδρόμιο και ένα πρωί Πέμπτης, χτύπησε το τηλέφωνό μου και στην άλλη άκρη ήταν κάποιος που μου πρόσφερε μόνιμη εργασία στο Ντουμπάι. Μου έστειλε την προσφορά εργασίας που ήταν υπέρ το δέον ικανοποιητική, την υπογράφω και μέσα σε τέσσερις μέρες έπρεπε να ετοιμαστώ, να αλλάξω ζωή ουσιαστικά και να πετάξω για Ντουμπάι!
• Δύσκολη απόφαση;
Οχι, δεν θα το έλεγα… Την Πέμπτη λοιπόν, παίρνω τηλέφωνο κάποιους φίλους, τους λέω το βράδυ τα λέμε στον πεζόδρομο, κερνάω καφέ. Κι εκεί τους ανακοίνωσα ότι φεύγω για Ντουμπάι! Η αλήθεια είναι έπαθαν ένα σοκ συγγενείς και φίλοι… Οι δικοί μου, δεν θεώρησαν ότι η ενασχόλησή μου με τη μουσική θα μου προσέφερε επαγγελματική σταθερότητα, το έβλεπαν περισσότερο ως χόμπι που κάποια στιγμή θα μου περάσει…
Είχα ξεκινήσει το 1985, είχε φτάσει 2014, κι εγώ ακόμα συνέχιζα και είχα καταφέρει να επιτύχω πράγματα που λίγοι είχαν καταφέρει ως dj. Το 1998, είχα πάει στην Αγγλία για παράδειγμα με χορηγία της Pioneer… Τα μαζεύω λοιπόν, και Δευτέρα βράδυ είμαι στο Ντουμπάι όπου με περίμενε μια λιμουζίνα, και φτάνω σε ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο όπου και θα διέμενα με έξοδα της εταιρείας που με προσέλαβε και από τότε είμαι εδώ… Εμεινα εκεί για ένα χρόνο και όταν έληξε το ετήσιο συμβόλαιό μου, έψαξα για άλλη δουλειά. Ηρθα σε επαφή μέσω του Αντώνη με ένα πολυβραβευμένο πολυτελές γιαπωνέζικο εστιατόριο, το Okku, το οποίο μετά τις 12 γινόταν club, όπου έκλεισα συμβόλαιο ως music manager. Εκεί έμεινα για τέσσερα χρόνια, μέχρι πέρυσι τον Ιούνιο.
• Και πώς έφτασες σήμερα να παίζεις μουσική για… κροίσους που θέλουν να διασκεδάσουν σε ελληνικό εστιατόριο;
Μου είχε γίνει πρόταση και όταν άνοιξε το μαγαζί, αλλά αρχικά την απέρριψα. Πέρυσι τον Ιούνιο, μου έγινε ξανά πρόταση, και μου προσφέρθηκε ένα ποσό το οποίο ήταν αδύνατο να αρνηθώ. Ετσι βρέθηκα στο ελληνικό εστιατόριο «Opa» το οποίο ανήκει σε ένα όμιλο-κολοσσό, που λειτουργεί από τα πιο γνωστά μαγαζιά εδώ στο Ντουμπάι.
• Πώς είναι η ελληνική διασκέδαση στο Ντουμπάι;
Καταρχήν είναι ένα εξαιρετικό μαγαζί. Το πρόγραμμα ξεκινά στις 20.00 με μουσική φαγητού μέχρι περίπου τις 22.30. Ακολουθούν κάποια σόου από χορευτές με ελληνικούς χορούς και ο κόσμος συμμετέχει και διασκεδάζει με την ψυχή του. Εχουμε μια αποθήκη γεμάτη με πιάτα τα οποία σπάει ο κόσμος… Στο μαγαζί έρχονται Ελληνες, αλλά οι περισσότεροι είναι ντόπιοι Αραβες. Οι Ελληνες έρχονται περισσότερο την Πέμπτη, διότι η Παρασκευή εδώ είναι η αργία της εβδομάδας, όπως η δική μας Κυριακή, που είναι όλα κλειστά.
• Τι είναι αυτό που σου έχει κάνει περισσότερο εντύπωση;
Εχω δει διάσημους και επώνυμους διεθνούς εμβέλειας, που επιθυμούν να κρατούν πολύ χαμηλούς τόνους. Δεν επιθυμούν να ξέρει κανείς ότι είναι στο μαγαζί, ούτε να γίνονται το επίκεντρο. Για παράδειγμα, έχει έρθει ο Στέφανος Τσιτσιπάς και δεν καταλάβαμε καν ότι ήταν εκεί. Διάσημοι καλλιτέχνες και αθλητές, επιχειρηματίες του διεθνούς jet set, celebrities, κροίσοι… Οι Ελληνες πάντως, κάνουν αισθητή την παρουσία τους, κάποιες συνήθειες δεν χάνονται ποτέ! Εμείς μοιράζουμε ανά τραπέζι κάποια πιάτα για να σπάσουν οι πελάτες, κι αν θέλουν περισσότερα, αγοράζουν. Εχω δει Ελληνες να γεμίζουν το τραπέζι με στοίβες από πιάτα που φτάνουν μέχρι το ταβάνι… Μιλάμε για πολλές χιλιάδες ευρώ σε πιάτα, κυρίως για να κάνουν εντύπωση! Εχω δει Ελληνα, να ανεβαίνει πάνω στο τραπέζι να ρίχνει ουίσκι στα πιάτα και να τους βάζει φωτιά!
• Υπάρχουν πολλοί Ελληνες στο Ντουμπάι;
Ναι, υπάρχουν αλλά τελευταίως παρατηρείται μια τάση φυγής. Το Ντουμπάι είναι μια εξαιρετικά ακριβή χώρα, όλα είναι πανάκριβα και τα προϊόντα και η παροχή υπηρεσιών, εκτός από τα καύσιμα.
• Εχεις σκοπό να μείνεις εκεί;
Το πλάνο ήταν να μείνω όσο αντέξω.
• Αντέχεις;
Αν εξαιρέσεις ότι μου λείπουν η οικογένεια και οι φίλοι μου, δεν έχω ιδιαίτερο θέμα. Εχω θέσει ένα πλάνο επιστροφής, αλλά θα πάρει μερικά χρόνια ακόμα. Αυτή την περίοδο η εταιρεία στην οποία εργάζομαι αναπτύσσεται πάρα πολύ καλά. Ηδη έχουν πουλήσει αρκετά franchise ανά τον κόσμο.
Τον ερχόμενο μήνα ανοίγουμε “Opa” στο Μπαχρέιν, έχει ξεκινήσει η κατασκευή “Οpa” στην Ινδία, στο Μουμπάι, στη Σαουδική Αραβία, έχουμε κλείσει ένα για το Παρίσι, ένα για το Λονδίνο και είμαστε στα πρόθυρα δημιουργίας «Opa» στο L.A και στο Σαιν Τροπέ. Εγώ θα αναλάβω μουσικά όλα τα καταστήματα franchise. Οι dj’ s θα εκπαιδεύονται από εμένα για το στυλ της μουσικής που πρέπει να παίξουν, τα σόου, τις μουσικές επιλογές… Ηδη έχω προτείνει έναν ακόμα Ροδίτη ο οποίος θα στελεχώσει το Μπαχρέιν. Θα έρθει τον Σεπτέμβριο στο Ντουμπάι για εκπαίδευση για να αναλάβει το Μπαχρέιν όταν ανοίξει.
• Από τη Ρόδο τι σου λείπει;
Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου μόνο. Τίποτα άλλο. Το κακό με τη Ρόδο είναι ότι δεν παρουσιάζει πρόοδο, δεν αλλάζει τίποτα. Είμαι στη Ρόδο από το 1985, γιατί μεγάλωσα στην Αυστραλία, και μέχρι που έφυγα από τη Ρόδο, δεν έχει αλλάξει τίποτα.
Ενώ έχει τόσες δυνατότητες, τόσες προοπτικές, τόσες ομορφιές, που θα μπορούσε να είναι σημείο αναφοράς σε όλο τον κόσμο είναι επί δεκαετίες στάσιμη. Εδώ στο Ντουμπάι, μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν άμμος, δεν υπήρχε τίποτα.
Κι εμείς στη Ρόδο έχουμε τόση φυσική ομορφιά που με λίγη φαντασία, θέληση, μπορούν να γίνουν θαύματα…
Κι όμως, δεν αλλάζει τίποτα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί… Εδώ και δεκαετίες μιλάμε για το Γκολφ Αφάντου, για το Ροδίνι, και τόσα άλλα που παραμένουν ανοιχτές πληγές για τη Ρόδο. Οι τουρίστες, επιλέγουν τη Ρόδο και την Ελλάδα γενικότερα, κυρίως λόγω των διαπροσωπικών σχέσεων που έχουν αναπτύξει με τους κατοίκους, για τη φιλοξενία, για το φιλότιμο, για το χαμόγελο που εισπράττουν… Αυτά και μόνο κρατούν όρθιο τον τουρισμό στη Ρόδο.
