Ηταν στην κρίση του Oruc Reis, στον αέρα η μάχη των αναχαιτίσεων και των εικονικών αερομαχιών, αλλά στη θάλασσα και στα 150-200 μέτρα κάτω απ΄αυτήν ήταν η άγνωστη μάχη των υποβρυχίων. Με τη χώρα μας να διαθέτει και υποβρυχίως την υπεροπλία, αφού τα τέσσερα από τα 11 υποβρύχια που διαθέτει Type 214 είναι αόρατα με συστήματα Στελθ και με ισχυρή δύναμη πυρός. Σ΄αυτά να προστεθούν και τα δύο εκσυγχρονισμένα «Ωκεανός» και «Πιπίνος» που όλα μαζί αποτέλεσαν το τελευταίο 20ήμερο τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο του τουρκικού ναυτικού.
Σήμερα θα σας περιγράψω τη δράση των ελληνικών υποβρυχίων Type 214, τύπου Παπανικολής, σε πολλές λεύγες κάτω από τη θάλασσα με τη συνδρομή των ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων Σικόρσκι αλλά και των παλαιότερων ελικοπτέρων ναυτικής συνεργασίας που διαθέτει το Πολεμικό Ναυτικό στον εντοπισμό και στο «ξετρύπωμα» των τουρκικών υποβρυχίων.
Ολο αυτό το διάστημα οι Τούρκοι είχαν «απλώσει» και τα 12 υποβρύχια που διαθέτουν (παλαιότερης όμως τεχνολογίας από τα ελληνικά) σχεδόν σ΄όλη την έκταση της παράνομης NAVTEX και μερικά μάλιστα βορείως της Εύβοιας, νομίζοντας πως έτσι θα αιφνιδιάσουν εάν απαιτηθεί τις ελληνικές ναυτικές δυνάμεις.
Ολα τα τουρκικά υποβρύχια εντοπίστηκαν αμέσως από τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα, από τα υποβρύχια τύπου Παπανικολής, και από τις πυραυλακάτους. Ορισμένα όπως αυτό που «τρύπωσε» ανάμεσα στην Ανδρο και στον Καφηρέα, ο κυβερνήτης του έπαθε τέτοια λαχτάρα όταν όλη τη νύχτα για να τον ξετρυπώσουν τον «βομβάρδιζαν» με σόναρ τα ελληνικά ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα ώστε ετράπη σε φυγή.
Ενας άλλος κυβερνήτης τουρκικού υποβρυχίου έκανε «κινήσεις πανικού» νομίζοντας ότι μετά τον «βομβαρδισμό» του από τους ήχους σόναρ ίσως να ακολουθούσε καμιά… τορπίλη: «Αν ήμουν στη θέση τους δεν θα ήμουν καθόλου υπερήφανος για τη ναυτοσύνη τους», μου έλεγε ανώτατος επιτελής του ΓΕΕΘΑ.
Πηγή: Βηματοδότης
