Ο πάντα επίκαιρος Μάνος Χατζιδάκις, είχε πει πως «Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε».
Στην περίπτωση της υπόθεσης με τον γυναικολόγο που καταγγέλλεται για σεξουαλική παρενόχληση έως και βιασμό από ασθενείς του, τον λόγο έχει πλέον η δικαιοσύνη.
Ωστόσο, παρότι αδιανόητο, ο κοινωνικός κανιβαλισμός για ακόμη μια φορά έρχεται να καταδείξει ότι η πατριαρχική πραγματικότητα παραμένει ισχυρή ακόμα και στην σημερινή υποτιθέμενη σύγχρονη κοινωνία.
Στην προκειμένη περίπτωση, η αμφισβήτηση των καταγγελλομένων και η αναζήτηση των αιτιών που ευθύνονται για την «καθυστερημένη αντίδραση» των γυναικών που καταγγέλλουν ότι έπεσαν θύματα, πριν καν αποφανθεί η δικαιοσύνη, είναι κοινωνικός κανιβαλισμός.
Πίσω από κάθε γυναίκα θύμα βίας ή βιασμού ή κακοποίησης, υπάρχει μία υποβόσκουσα αμφισβήτηση που εκ προοιμίου μεταθέτει την ευθύνη από τον θύτη στο θύμα, καθιστώντας ακόμα πιο δύσκολη την αντίδραση.
Τα λαϊκά δικαστήρια για τις γυναίκες που μίλησαν «ετεροχρονισμένα» κατά τους «λαϊκούς δικαστές του διαδικτύου» έχουν ήδη στηθεί και η απάντηση στην ερώτησή τους «γιατί δεν το κατήγγειλαν νωρίτερα» είναι μία: Ακριβώς γι αυτό! Για την ντροπή, τις ενοχές, τις ευθύνες, την αμφισβήτηση, που «φορτώνουμε» σε κάθε θύμα κάθε μορφής κακοποίησης, γιατί δεν μάθαμε να ακούμε, γιατί δεν ξέρουμε να συμπαραστεκόμαστε, γιατί οι γυναίκες νιώθουν μόνες και ανυπεράσπιστες απέναντι σε κοινωνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις που δεν μπορούν να καταπολεμήσουν.
Στη θέση κάθε θύματος ή εν δυνάμει θύματος θα μπορούσε να είναι η κόρη μας, η αδελφή μας, η μάνα μας… Εκείνος που επικριτικά σηκώνει το δάχτυλο στοχοποιώντας τη γυναίκα-θύμα, είναι ο ίδιος που της κλείνει το στόμα και δεν της επιτρέπει να αντιδράσει. Είναι ο ίδιος που την καταδικάζει να ζει με την ντροπή και τον φόβο. Είναι ο ίδιος που την επαναθυματοποιεί, είναι ο ίδιος που καταδικάζει την κόρη του, τη αδελφή του, την μάνα του…
Οσο ο κοινωνικός κανιβαλισμός διευρύνεται, κανείς μας δεν πρέπει να εφησυχάζει…
A-τυπος και υπογραμμός: Ακριβώς γι’ αυτό!
