11 χρόνια μετά τον άδικο θάνατο του 30χρονου Ροδίτη Κώστα Σταυριανάκη. που κατέβαλε επίπονη προσπάθεια να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά σε ιδιωτική κλινική του Πειραιά, με την εφαρμογή μιας αμφιλεγόμενης, όπως αποδείχθηκε, μεθόδου ήλθε η αστική δικαίωση των οικείων του.
Ηταν η έκτη φορά που το αγόρι επιχειρούσε μια μέθοδο αποτοξίνωσης σε κλινική και ήταν τελικά η μοιραία του. Ο θάνατός του, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση οφείλεται σε καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια συνεπεία καταστολής του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος από τη συνεργιστική δράση πολλαπλών κατασταλτικών ουσιών.
Ο άτυχος Κώστας λίγο πριν μπει στην κλινική πήρε μια τελευταία δόση. Στην κλινική του χορήγησαν επιπλέον ένα σχήμα γενικής αναισθησίας-καταστολής που αποδείχθηκε μοιραίο. Το θέμα είχε λάβει πανελλήνια διάσταση με δημοσιεύματα στην Ελευθεροτυπία, την Καθημερινή κ.α.
Το Τριμελές Εφετείο Πειραιώς με την υπ’ αρίθμ. 673/2020 απόφαση που εξέδωσε την 12η Νοεμβρίου 2020, έκρινε την υπόθεση τελεσιδίκως και δικαίωσε τους Ροδίτες γονείς και την αδελφή του 30χρονου.
Το ιστορικό της υπόθεσης σύμφωνα με την απόφαση έχει ως εξής:
Η πέμπτη των εναγομένων ανώνυμη εταιρεία, η οποία ήδη είναι υπό εκκαθάριση, εκμεταλλευόταν στον Πειραιά, ιδιωτική Μικτή Παθολογική Κλινική με δύναμη 54 κλινών. Η κλινική διαφημιζόταν στο διαδίκτυο ότι εφαρμόζει μία μέθοδο αποτοξίνωσης, η οποία είχε άμεσα αποτελέσματα, δίχως εντούτοις να προσδιορίζεται στις εν λόγω διαφημίσεις επακριβώς η μέθοδος αυτή.
Μάλιστα, ήδη από το έτος 1997 είχε αιτηθεί προς το Υπουργείο Υγείας-Πρόνοιας, την χορήγηση άδειας εφαρμογής πιλοτικού προγράμματος αποτοξίνωσης από οπιοειδή με ναλτρεξόνη, για την οποία, όπως αναφέρεται στην αίτηση, η κλινική είχε λάβει το κατ΄ αποκλειστικότητα δικαίωμα εφαρμογής της στην Ελλάδα μετά από συμφωνία με την CITΑ (Center Investigation and Treatment of Addiction).
Κατά την ίδια αίτηση, η μέθοδος αυτή χρησιμοποιεί την ανταγωνιστική ουσία ναλτρεξόνη, και συγκεκριμένα, στον ασθενή χορηγείται η ουσία κατά τη διάρκεια εξάωρης νάρκωσης, κατά την οποία περνά το στερητικό σύνδρομο ανώδυνα και όταν ξυπνήσει είναι 100% αποτοξινωμένος. Εντούτοις, στην εν λόγω κλινική ουδέποτε χορηγήθηκε άδεια προς εφαρμογή της εν λόγω μεθόδου. Ωστόσο, η κλινική εφάρμοζε παρανόμως τη μέθοδο αυτή.
Ο 30χρονος, ο οποίος διέμενε μόνιμα με την οικογένειά του στη Ρόδο, ήδη από ηλικίας 17 ετών έκανε χρήση ναρκωτικών ουσιών και δη ηρωίνης και βαρβιτουρικών. Λόγω της εξάρτησής του, η μητέρα του έχοντας περί το έτος 2002 πληροφορηθεί από το διαδίκτυο για την ύπαρξη της κλινικής και την εφαρμοζόμενη σε αυτήν από τον πρώτο των εναγομένων, ιατρό – παθολόγο, μέθοδο αποτοξίνωσης, ήρθε σε επαφή μαζί του, ο οποίος και την ενημέρωσε ότι η μέθοδος είναι ακίνδυνη, κοστίζει 7.000 ευρώ και έχει αποτελέσματα άμεσα, ήτοι εντός 24 ωρών.
Κατόπιν αυτού, ο 30χρονος επισκέφθηκε την κλινική, υποβλήθηκε στη μέθοδο αποτοξίνωσης, πλην, όμως, μετά από ολιγόμηνη διακοπή από τη χρήση ηρωίνης, υποτροπίασε. Αυτό έγινε άλλες τέσσερεις φορές, επίσης χωρίς αποτέλεσμα. Μάλιστα, μετά από κάθε θεραπεία και για ορισμένο χρονικό διάστημα ελάμβανε καθημερινά ένα δισκίο ναλτρεξόνης.
Ειδικότερα, νοσηλεύθηκε στην κλινική προς αποτοξίνωσή πέντε φορές κατά τα έτη 2003-2009. Και μετά την πέμπτη θεραπεία, ο ανωτέρω, αφού διέκοψε τη χρήση ηρωίνης για ορισμένο χρονικό διάστημα, ακολούθως ξεκίνησε και πάλι τη χρήση. Το φθινόπωρο του έτους 2009 αποφάσισε για ακόμη μια φορά (έκτη) να υποβληθεί στη θεραπεία και για το λόγο αυτό, έχοντας προγραμματισμένο ραντεβού, μετέβη αεροπορικώς στην Αθήνα συνοδευόμενος από τη μητέρα του, το πρωί της 1-10-2009.
Εισήχθη στην κλινική περί ώρα 12:00, δηλώνοντας ο ίδιος κατά την εισαγωγή του, ότι έκανε ημερησίως χρήση (από τη μύτη) τριών γραμμαρίων ηρωίνης και 3-4 βαρβιτουρικών χαπιών (xanax), καθώς και ότι είχε κάνει χρήση μισού γραμμαρίου ηρωίνης το ίδιο πρωί.
Με την εισαγωγή του, στο ιστορικό ασθενούς που συντάχθηκε και υπογράφεται από ανειδίκευτη τότε ιατρό όσον αφορά στην περιγραφή της αιτιολογίας εισαγωγής, ανεγράφη αναληθώς περί της κατάστασης της υγείας του ως αιτιολογία «Αδυναμία, καταβολή, έμετος ΧΕΟ», ενώ, κατά την εισαγωγή του στην κλινική, δεν εμφάνιζε κάποιο από τα ανωτέρω συμπτώματα.
Υποβλήθηκε στις συνήθεις εξετάσεις εισαγωγής στην κλινική, μεταξύ των οποίων και σε ηλεκτροκαρδιογράφημα το οποίο δεν έδειξε να εμφανίζει κάποιο καρδιολογικό πρόβλημα.
Τον εν λόγω ασθενή συνόδευσαν στη ΜΕΘ και περί τις μεσημεριανές ώρες άρχισε να εμφανίζει στερητικά σύνδρομα. Αφού του τοποθετήθηκε ορός, εκλήθη αναισθησιολόγος, κατά την άφιξη του οποίου στην κλινική ο ασθενής αντιμετώπιζε ήδη στερητικά σύνδρομα, ήταν φοβερά διεγερτικός και είχε σφίξεις 140 και πίεση 20.
Αφού ο αναισθησιολόγος τοποθέτησε καινούργιο ορό στον ασθενή, έλαβε γνώση του ιστορικού του από τον πρώτο των εναγομένων, ενημερώθηκε ότι το πρωί ο ασθενής είχε κάνει χρήση ηρωίνης, είδε το ηλεκτροκαρδιογράφημα, το οποίο βρήκε φυσιολογικό, και άρχισε τη διαδικασία της νάρκωσης, προκειμένου να κατευνάσει τα στερητικά του σύνδρομα.
Η διαδικασία διήρκεσε περίπου 5-6 ώρες έως τις 22:30 της 1-10-2009, οπότε σταδιακά άρχισε να ξυπνά τον ασθενή. Αποσωληνώθηκε και ξύπνησε περί ώρα 23:00, του χορηγήθηκε κορτιζόνη για το οίδημα στον λάρυγγα λόγω της διασωλήνωσης, αντιεμετικό και aminophylline για να μη κάνει βρογχόσπασμο. Αφού ξύπνησε, ο ασθενής σηκώθηκε κανονικά και τον πήγε στην τουαλέτα ο ίδιος ο αναισθησιολόγος, ο οποίος όταν διαπίστωσε ότι ο ασθενής ανέπνεε κανονικά, φούσκωνε το στήθος, έβηχε και μιλούσε, αποχώρησε από την κλινική γύρω στις 12.00 τα μεσάνυχτα, αφήνοντας τον ασθενή στη φροντίδα του θεράποντος ιατρού – πρώτου των εναγομένων.
Καθόλο το ανωτέρω χρονικό διάστημα, η μητέρα του ασθενούς, η οποία ήταν παρούσα και σε άλλες ανάλογες διαδικασίες, βρισκόταν έξω από το ειδικό δωμάτιο – ΜΕΘ, στο οποίο ο υιός της υποβαλλόταν στην ανωτέρω διαδικασία.
Πλην όμως, ενώ συνήθως περί ώρα 21:00, της ίδιας ημέρας που άρχιζε η ανωτέρω διαδικασία πάντα μεσημέρι, καλούσαν τους συγγενείς, ώστε όταν ξυπνήσουν οι ασθενείς, να δουν τους οικείους τους, εκείνο το βράδυ δεν ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία, αλλά περί ώρα 05:30 της 2-10-2009 βγήκαν άλλα δύο νεαρά άτομα που ήταν στην ΜΕΘ και είχαν εισαχθεί την ίδια ώρα για την ίδια διαδικασία, και μετά από 20 λεπτά εξήλθε, σε αντίθεση με τα άλλα δύο άτομα, υποβασταζόμενος, ο οποίος αναγνώρισε τη μητέρα του-δεύτερη των εναγόντων λέγοντας «μαμά». Από τη στιγμή που έφθασαν στο δωμάτιο νοσηλείας άρχισε να έχει εμέτους και διαρροϊκές κενώσεις.
Περί ώρα 09:00 της 2-10-2009 εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στο δωμάτιο του ασθενούς ο πρώτος των εναγομένων, για τη συνήθη νοσηλεία. Ο ασθενής συνέχισε έως το μεσημέρι να έχει εμέτους και διαρροϊκές κενώσεις, ενώ ο πρώτος των εναγομένων δεν επισκέφθηκε ξανά τον ασθενή του, αποχωρώντας από την κλινική το μεσημέρι και αφήνοντας τη φροντίδα όλων των ασθενών στην ανειδίκευτη τότε ιατρό.
Οι έμετοι και οι διαρροϊκές κενώσεις του ασθενούς συνεχίζονταν, με αποτέλεσμα περί ώρα 18:00 της 2-10-2009, να του τοποθετήσουν πάνες, ενώ η κατάσταση της υγείας του έβαινε διαρκώς επιδεινούμενη. Μάλιστα, άρχισε να έχει παραισθήσεις και ρίγος και η ίδια αναζήτησε τον πρώτο των εναγομένων, ο οποίος όμως δεν ήρθε ποτέ.
Ο ασθενής περί ώρα 20:30 – 21:30 της 2-10-2009, εμφάνισε αδυναμία, καταβολή δυνάμεων, πυρετό 38,5°C, καθώς και ταχυκαρδία, είχε 120 σφίξεις/λεπτό και, κυρίως, πτώση οξυγόνου στο αίμα (87%). Τότε, η ανειδίκευτη ιατρός του χορήγησε παρακεταμόλη για τον πυρετό και ενημέρωσε τηλεφωνικά τον πρώτο των εναγομένων. Η πτώση του οξυγόνου και η ταχυκαρδία έκανε τους ιατρούς, και συγκεκριμένα την εφημερεύουσα ιατρό, τον πρώτο των εναγομένων και τον πνευμονολόγο να σκεφτούν το ενδεχόμενο λοίμωξης του αναπνευστικού και, κατ΄ εντολή του θεράποντος, χορηγήθηκαν στον ασθενή ουσίες βρογχοδιασταλτικές, ενώ του τοποθετήθηκε και μάσκα οξυγόνου.
Ο ασθενής εμφάνισε για λίγο κάποια βελτίωση και τελικά το ΕΚΑΒ εκλήθη περί ώρα 02:00 της 3-10-2009. Λίγο προ της αφίξεώς του, ο ασθενής έπαθε κάμψη καρδιακής λειτουργίας και την ώρα που προσπαθούσε η ανωτέρω ανειδίκευτη ιατρός να τον υποβάλει σε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση, εμφανίσθηκαν ο θεράπων ιατρός, ο πνευμονολόγος και ο τεχνικός του ΕΚΑΒ, πλην όμως, λίγα λεπτά μετά εξέπνευσε, περί ώρα 04:15 της 3-10-2009.
Σημειώνεται ότι ο πρώτος των εναγομένων κρίθηκε, ήδη αμετακλήτως, από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πειραιώς, ότι τέλεσε την πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια σε βάρος του θανόντος, για την οποία και έπαυσε οριστικά η ποινική δίωξη λόγω παραγραφής. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο πρώτος των εναγομένων ήταν προστηθείς της πέμπτης των εναγομένων ανώνυμης, ήδη σε εκκαθάριση τελούσας, εταιρείας.
Το Δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή εις βάρος του ιατρού και της κλινικής και αναγνωρίζει ότι υποχρεούνται να καταβάλουν, έκαστος εις ολόκληρον σε έκαστο εκ των πρώτου και δεύτερης των εναγόντων το ποσό των 54.106 ευρώ και στην τρίτη των εναγόντων το ποσό των 24.956 ευρώ, νοµιµότοκα από την επίδοση της αγωγής.
