Δημήτρης Γάκης: Πήγε για μαλλί αλλά γύρισε κουρεμένος

Ο κύριος Μητσοτάκης αναχώρησε για τις Βρυξέλλες με τη μεγάλη προσδοκία ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποφασίσει «κυρώσεις που θα δαγκώνουν». Τα φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης ανέλαβαν την προπαγάνδιση της νέας Εθνικής ελπίδας, ντύνοντας την με το ανάλογο χαρτί περιτυλίγματος. «Δεν θα γυρίσει με άδεια χέρια ο Κυριάκος… θα πετύχει κυρώσεις που θα δαγκώνουν» κ.ά. Γύρισε όμως με απόφαση που μας δαγκώνει. Η Ε.Ε. Ακόμα και τη γλώσσα της ψευτο-καταδίκης της Τουρκίας που είχε αποφασίσει τον Οκτώβρη άλλαξε. Έγινε πιο μαλακή, πιο ανώδυνη, λιγότερο πολιτικά καταγγελτική και ταυτόχρονα έδωσε χρόνο δράσης, και όχι ανοχής, στον Ταγίπ Ερντογάν να συνεχίσει τα σχέδια του στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Μία απόφαση που δεν δείχνει απλά ότι η Ε.Ε. είναι κατώτερη των περιστάσεων αλλά προβάλει καταφανώς και ευδιάκριτα την πολιτική στάση της απέναντι στον σαλτιμπαγκισμό της Τουρκίας. Ο κ. Μητσοτάκης γύρισε με λιγότερους συμμάχους από όσους είχαμε όταν αναχωρούσε για τις Βρυξέλλες. Χάσαμε και την Γαλλία. Όμως τα επικοινωνιακά – ενημερωτικά «παπαγαλάκια» ανέλαβαν δράση. Φροντίζουν να πείσουν την κοινή γνώμη, τους Έλληνες πολίτες ότι έχουμε 4 μήνες μέχρι το Μάρτιο όπου τότε θα πετύχουμε την μεγάλη νίκη απέναντι στην Τουρκία σχεδόν όπως έγινε το 1821. Έχουμε μια Κυβέρνηση που αδίστακτα παίζει και εργαλειοποιεί τις εθνικές ευαισθησίες μας. Υπερπατριωτικό success story. Κανείς δεν παραγνωρίζει ότι η εξωτερική πολιτική είναι ένας αγώνας μαραθώνιας διαδρομής. Απαιτεί προετοιμασία, οργάνωση και γνώση της διαδρομής και του στόχου. Απαιτεί οικονομία δυνάμεων και σχεδιασμό για την διαμόρφωση των συνθηκών ώστε να φτάσεις νικητής στο τέρμα. Όλα αυτά όμως είναι άγνωστα και περιττά σε μια Κυβέρνηση και έναν Πρωθυπουργό που τους χαρακτηρίζει η ανεμελιά.

Αν κανείς προσπαθεί με την εξωτερική πολιτική να διαμορφώσει στην εσωτερική κοινή γνώμη και να ξεφύγει από εσωτερικές πιέσεις τότε το λιγότερο που κάνει είναι να βάζει σε κίνδυνο την Εθνική Ανεξαρτησία και την Εθνική Υπόσταση της χώρας του. Αυτό, δυστυχώς, κάνει ο κ. Μητσοτάκης και η Κυβέρνηση του σήμερα. Τη διαρκή υποχώρηση που οδηγεί στην Εθνική συρρίκνωση την θεωρεί «βήμα προς την σωστή κατεύθυνση»!!! Είναι ένας επικίνδυνος πρωθυπουργός. Εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι η εικόνα του και ο έλεγχος όλων των κοινωνικών δυνάμεων, χρησιμοποιώντας κάθε μέσον που μπορεί να υπηρετήσει τον στόχο του, όπως στην προκειμένη περίπτωση την πανδημία. Με τη στάση της, η κυβέρνηση ενισχύει συνεχώς την εκτίμηση ότι ο κύριος Μητσοτάκης, στην τριμερή συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της κυρίας Μέρκελ, έχει συμφωνήσει σε διάλογο εφ’ όλης της ύλης με την Τουρκία υπό την αιγίδα της Γερμανίας και κατ’ επέκταση στον Εθνικό μας συμβιβασμό και την παραχώρηση Εθνικού χώρου και Εθνικών δικαιωμάτων. Ο κύριος Μητσοτάκης οφείλει να εξηγήσει στον ελληνικό λαό: Γιατί αποδέχτηκε την απόφαση της Ε.Ε. και είναι τώρα υποχρεωμένος να την υλοποιήσει; Τι συμφώνησε στο παρασκήνιο για να δηλώνει ότι «η απειλή κυρώσεων είναι η μεγαλύτερη πίεση προς την Τουρκία»; Δεν είναι αυτό ευθυγράμμιση με την γραμμή της Γερμανίας που θέλει σταθερά να χαϊδεύει την Τουρκία;