Το Μουσείο Παιχνιδιών Ρόδου δημιουργήθηκε από την αγάπη του κ. Θανάση Ιωάννου και της κ. Jacquelien Deiman για τα παιχνίδια και πολύ σύντομα η φήμη του κατάφερε να ξεπεράσει τα στενά όρια του νησιού αλλά και της Ελλάδας!
Σήμερα κατέχει τη δεύτερη θέση των δραστηριοτήτων για τη Ρόδο στην πλατφόρμα του Tripadvisor και μέχρι πριν κλείσει λόγω της πανδημίας κατακλυζόταν από εκατοντάδες αλλοδαπούς επισκέπτες το καλοκαίρι, σχολεία αλλά και Ρόδιους με τα παιδιά τους και όχι μόνο.
Στο Μουσείο Παιχνιδιών της Ρόδου όπου εκτίθενται παιχνίδια από το 1930 μέχρι και το 1990 ο ενήλικας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και γίνεται πάλι παιδί αδυνατώντας πολλές φορές να συγκρατήσει τα δάκρυά του και τα παιδιά αφήνουν στην άκρη τα κινητά τηλέφωνα και περιεργάζονται παιχνίδια περασμένων δεκαετιών τα οποία εξαφάνισε η τεχνολογία…
Ο Θανάσης Ιωάννου και η Jacquelien Deiman στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή τους στη «δημοκρατική» μιλούν για τη διαδρομή από την Αθήνα στη Ρόδο και πώς η προσωπική συλλογή παιχνιδιών έφτασε να γίνει Μουσείο στο οποίο στεγάζονται περισσότερα από 4.500 παιχνίδια σήμερα!
• Κύριε Ιωάννου, θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς προέκυψε η ιδέα για τη λειτουργία του Μουσείου Παιχνιδιών στη Ρόδο.
Προσωπικά είχα μια μεγάλη συλλογή παιχνιδιών από το διάστημα που ζούσαμε στην Αθήνα με την Jacquelien. Αποφασίσαμε κάποια στιγμή ότι θέλουμε να εγκαταλείψουμε την Αθήνα και να εγκατασταθούμε σε κάποιο νησί.
Στη Ρόδο διαμένει ο Δάμων Παπακυριακού, ο οποίος είναι μουσικός κι εμείς το ίδιο και διατηρούμε πολύ καλές σχέσεις, οπότε μας έπεισε να έρθουμε στη Ρόδο. Μας άρεσε και το νησί και όταν μετακομίσαμε στη Ρόδο, έφερα μαζί μου και τη συλλογή παιχνιδιών.
• Αρα αρχικά ήταν προσωπική συλλογή.
Ναι. Συλλέγω παιχνίδια εδώ και 25 χρόνια. Στην Αθήνα διατηρούσα και κατάστημα, αγόραζα και πούλαγα παιχνίδια, ασχολούμουν με το αντικείμενο. Επικεντρώθηκα στη συλλογή ελληνικών παιχνιδιών, με ενδιέφερε ό,τι έχει φτιαχτεί στην Ελλάδα. Από το 1930 μέχρι και το 1990.
• Το πιο παλιό παιχνίδι που έχετε είναι του 1930;
Το πιο παλιό ελληνικό παιχνίδι, ναι. Εχουμε και πιο παλιά παιχνίδια αλλά είναι γερμανικά τα οποία χρονολογούνται από το 1900.
• Και πώς προέκυψε η ιδέα του Μουσείου;
Η Jacquelien, μου πρότεινε να κάνουμε ένα μουσείο για να εκθέσουμε τα παιχνίδια αφού η συλλογή ήδη υπήρχε και επιπλέον δεν είχε κάτι ανάλογο το νησί. Η αλήθεια είναι ότι σκεφτόμουν και παλαιότερα για την Αθήνα αλλά τελικά έγινε στη Ρόδο. Ενταχθήκαμε σε ένα πρόγραμμα της ΑΝ.ΔΩ., στο Leader, το οποίο χρηματοδοτούσε τόπους θεματικούς, μουσειακούς κλπ και έτσι δημιουργήθηκε το μουσείο παιχνιδιών στην περιοχή της Αρχίπολης. Είχαμε αγοράσει ήδη τη γη, και φτιάξαμε το κτήριο εκεί πέρα. Στη συνέχεια τακτοποιήσαμε τα παιχνίδια, σύμφωνα με προδιαγραφές από άλλα μουσεία, κάναμε διάφορες έρευνες και αρχίσαμε πριν από τρία χρόνια, το 2017, τη λειτουργία του Μουσείου.
• Στο Μουσείο Παιχνιδιών πάντως, εκτιμώ ότι βρήκε “στέγη” και η αγάπη σας για τα παιχνίδια…
Θανάσης Ιωάννου: Η συλλογή μεγαλώνει συνεχώς! Είναι πάθος αυτό.
Jacquelien Deiman: Ερχονται και επισκέπτες που μας φέρνουν δικά τους παιχνίδια, όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό. Βλέπουν κατά την επίσκεψή τους ότι αγαπάμε το μουσείο και τα παιχνίδια κι αυτό που κάνουμε και μας φέρνουν και τα δικά τους!
• Τι προδιαγραφές πρέπει να έχει κ. Ιωάννου ένα παιχνίδι για να εκτεθεί στο Μουσείο;
Το παιχνίδι πρέπει να είναι της εποχής μέχρι και το 1990. Από εκεί μετά αλλάζει η εποχή, αλλάζει το παιχνίδι… Είναι περισσότερο βασισμένα σε ταινίες χαρακτήρων καρτούν. Ούτως ή άλλως στην Ελλάδα το 1990 τελείωσε η βιομηχανία παραγωγής παιχνιδιών και βεβαίως τα παιχνίδια πρέπει να είναι πλήρη, να μην είναι σπασμένα ή να τους λείπουν κομμάτια. Αν είναι και μέσα στα κουτιά τους, ακόμα καλύτερα.
• Το πιο παλιό παιχνίδι που έχετε στο Μουσείο ποιο είναι;
Είναι δύο κούκλες γερμανικές του 1920, οι οποίες έχουν αληθινό μαλλί. Ολη κατασκευή είναι από πλαστικό μείγμα πρώτης γενιάς, το οποίο σπάει, είναι σαν κόκκαλο η σύστασή του και το σώμα τους είναι δερμάτινο. Πλαστικό είναι μόνο το πρόσωπό τους. Αυτό το υλικό καταργήθηκε μετά το 1940 και στη συνέχεια αντικαταστάθηκε με πλαστικό, όπως και τα μαλλιά.
• Το πιο αγαπημένο παιχνίδι σας ποιο είναι;
Jacquelien Deiman: Αυτό που μου φέρνει αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία είναι το view master. Θυμάμαι πολύ έντονα ότι το ήθελα ως δώρο να μου το φέρει ο Αγιος Νικόλαος -ο αντίστοιχος Αγιος Βασίλης που έχουμε στην Ολλανδία- και τελικά μού το έφερε και χάρηκα πάρα πολύ. Κάθε φορά που το βλέπω στο Μουσείο, θυμάμαι εκείνο το έντονο συναίσθημα της παιδικής μου ηλικίας…
Θανάσης Ιωάννου: Εγώ έχω πάρα πολλά αγαπημένα παιχνίδια! Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω ένα, θα σας πω για ένα αυτοκινητάκι που έψαχνα για χρόνια και δεν μπορούσα να το βρω.
Το βρήκα πριν από μερικούς μήνες στο ίντερνετ. Είναι ένα αυτοκινητάκι με ένα ζευγαράκι που πάνε διακοπές, σταματάει το αυτοκινητάκι, φιλιέται το ζευγαράκι, ξαναβάζουν το αυτοκινητάκι μπροστά και συνεχίζουν… Το βρήκα κατά τύχη σε μια δημοπρασία και το αγόρασα. Μπορώ να σας πω ότι το έψαχνα εδώ και 20 χρόνια! Ενα ακόμα αγαπημένο μου, είναι ένα παιχνίδι που κατασκευάζεις ηλεκτρονικές κατασκευές όπως ραδιόφωνα, σειρήνες… Το είχα μικρός αυτό το παιχνίδι και το ξαναβρήκα μετά από χρόνια, είναι παιχνίδι του 1970.
• Αρα εκτός από αυτά που έχετε συλλέξει ή σας χαρίζουν για το μουσείο, εξακολουθείτε να αγοράζετε παιχνίδια.
Ναι! Αυτό είναι πάθος. Βέβαια προσπαθώ να το περιορίσω, γιατί όλα μας τα χρήματα πηγαίνουν εκεί!
• Παρακολουθείτε δημοπρασίες παιχνιδιών σε Ελλάδα και εξωτερικό;
Ναι, αλλά όταν θέλεις ελληνικά παιχνίδια πρέπει να κοιτάξεις στην Ελλάδα, η αναζήτηση είναι διαδικτυακή, από κοινότητες συλλεκτών. Αφιερώνω πολλές ώρες στην αναζήτηση.
• Τα περισσότερα χρήματα που έχετε δώσει για να αποκτήσετε ένα παιχνίδι, πόσα είναι;
Πρέπει να φύγει η Jacquelien πρώτα για να σας πω! (Γέλια…). Υπάρχει παιχνίδι στο Μουσείο που κοστίζει ακόμα και 3.000 ευρώ. Tα περισσότερα χρήματα που έχω πληρώσει είναι 2.000 ευρώ.
• Ποιο παιχνίδι είναι αυτό που είναι τόσο ακριβό;
Είναι ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι το οποίο απεικονίζει το Ζάππειο και έχει μια κυρία που κρατάει ένα καροτσάκι και πηγαίνει αριστερά-δεξιά και η μια πλευρά έχει ένα καρουσέλ. Αυτό ήταν καταρχάς φτιαγμένο στη Γερμανία αλλά μετά το πήρε μια ελληνική εταιρεία, άλλαξε το θέμα και έφτιαξε το Ζάππειο, με φοβερές ζωγραφιές επάνω, όπως ακριβώς στο Ζάπππειο. Αυτό θεωρείται το πιο σπάνιο παιχνίδι στην Ελλάδα. Το έχω με το κουτί του, όπως ακριβώς βγήκε, κανείς άλλος δεν το έχει σε αυτή την κατάσταση.
• Στο Μουσείο πόσα παιχνίδια εκτίθενται;
Εκτίθενται περίπου 2.500 παιχνίδια στις προθήκες και στην αποθήκη έχουμε περίπου άλλες 2.000
• Αρα στη συλλογή σας βρίσκονται περίπου 4.500 παιχνίδια.
Ναι, εκ των οποίων το 80% είναι ελληνικά. Επίσης έχουμε και σχολικά αντικείμενα παλιά, αυτός είναι ένας άλλος τομέας του Μουσείου, όπως θρανία, αναγνωστικά, ημερολόγια με ζωγραφιές…
• Το Μουσείο, ξέρω ότι είναι πολυχώρος, όπου μπορούν μάλιστα τα παιδιά να συμμετέχουν σε δραστηριότητες.
Jacquelien Deiman: Μας επισκέπτονται πάρα πολλά σχολεία και μαζί με τα παιδιά κάνουμε χειροτεχνίες που μάλιστα φεύγοντας τις παίρνουν μαζί τους, τους δείχνουμε πώς τα παιδιά έφτιαχναν παλαιότερα μόνα τους παιχνίδια… Επίσης υπάρχουν πάρα πολλά διαδραστικά παιχνίδια που μπορούν να παίξουν τα παιδιά.
Θανάσης Ιωάννου: Τα παιδιά πλέον από 6 έως 7 χρονών ασχολούνται με τα κινητά τηλέφωνα. Το βλέπουμε όταν έρχονται τα σχολεία… Στην αρχή, στα παιδιά φαίνεται πολύ παράξενο το μέρος με όλα αυτά τα παιχνίδια, διότι δεν έχουν εμπειρίες με κατασκευές, κλασικά αυτοκινητάκια… Περισσότερο ασχολούνται με τα κινητά τους. Οταν φεύγουν όμως, βλέπουν τη διαφορά, έχουν ήδη στη συνείδησή τους “απορρίψει” το κινητό.
• Αυτό που μας λέτε είναι το ελπιδοφόρο της υπόθεσης… Υπάρχουν παιδιά που έρχονται και ξανάρχονται στο Μουσείο;
Ναι, βεβαίως. Θα πρέπει να σας πω ότι στο υπόγειο του μουσείου υπάρχει game room με φλιπεράκια, video games… που τα παιδιά απολαμβάνουν αυτό το χώρο.
• Ουσιαστικά στο Μουσείο Παιχνιδιών οι μεγάλοι γίνονται παιδιά και τα παιδιά μαθαίνουν πως ήταν η εποχή για παιχνίδια, προ των κινητών τηλεφώνων.
Εχει έρθει κόσμος που πάρα πολλές φορές συγκινείται βλέποντας τα παιχνίδια και τις αναμνήσεις που τους φέρνουν. Εχουμε δει ανθρώπους να κλαίνε… Κι αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Αλλά και τα παιδιά μαθαίνουν πώς ήταν η ζωή με τα πραγματικά παιχνίδια.
• Φαντάζομαι ότι τώρα στις γιορτές είναι ποιο έντονο το συναίσθημα…
Ναι, μακάρι να μπορούσε να έρθει κόσμος τώρα στις γιορτές… Δυστυχώς όμως είμαστε κλειστά λόγω κορωνοϊού.
• Στις προηγούμενες γιορτές ερχόταν κόσμος;
Jacquelien Deiman: Ναι! Αν λειτουργούσαμε φέτος, θεωρώ ότι θα είχαμε περισσότερο κόσμο σε σχέση με άλλες χρονιές, διότι το Μουσείο γίνεται όλο και πιο γνωστό, αυτό είναι το θετικό. Στο Μουσείο μας μπορεί κανείς να κάνει ταξίδι στο χρόνο και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τα παιχνίδια είναι τοποθετημένα χρονολογικά και παράλληλα σου φέρνουν αναμνήσεις από τα παιδικά σου χρόνια ταξιδεύοντάς σε πίσω στο χρόνο.
• Το όνειρό σας γι αυτο το Μουσείο ποιο είναι; Τι σκέφτεστε;
Jacquelien Deiman: Τώρα που είμαστε κλειστά λόγω κορωνοϊού, επενδύουμε χρόνο στο Μουσείο. Για παράδειγμα, τώρα φτιάχνουμε ένα ηλεκτρικό τρένο με σπιτάκια, φτιάχνουμε καινούριες βιτρίνες, προσθέτουμε καινούρια παιχνίδια… Εχουμε τόσο μεγάλη φαντασία και τόσες πολλές ιδέες, που συνέχεια κάτι προσθέτουμε, δεν σταματάμε ποτέ!
Θανάσης Ιωάννου: Στο διάστημα αυτό, κάνουμε μια μικρή επέκταση. Αν δεν είχαμε την πανδημία του κορωνοϊού, για φέτος περιμέναμε διπλάσιο κόσμο σε σχέση με πέρυσι…
• Η ενασχόληση με τα παιχνίδια πάντως σας κάνει και εσάς πάλι παιδιά.
Jacquelien Deiman: Ναι! Τώρα που φτιάχνουμε το τρένο και καταφέραμε να λειτουργήσει, ενθουσιαστήκαμε σαν μικρά παιδιά.
Site: www.toymuseum.gr
