Δεν αποτελεί ιστορικό παράδοξο, η ταυτόχρονη συνεύρεση τόσων προβλημάτων, που ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες και με διαφορετικά χαρακτηριστικά, να δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, που η αντιμετώπιση του χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.
Δεν θα ήταν ούτε παράδοξη ούτε υπερβολική η παραδοχή, ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής, για το σήμερα και πολύ περισσότερο για το αύριο.
Η παρατεταμένη Οικονομική Ύφεση είχε σαν αποτέλεσμα, την φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, την κοινωνική αποδιοργάνωση, την εξατομίκευση, τον εξοστρακισμό της Κοινωνικής συνείδησης, την ταύτιση του ΕΓΩ με το φίλαυτο ΕΓΩ και όχι το ΕΜΕΙΣ, την συσσώρευση πλούτου και την ελαχιστοποίηση της αγοραστικής δύναμης.
Η πανδημία και οι τρόποι και μέθοδοι που έχουν επιλεγεί και επιλέγονται για την αντιμετώπιση της και την προστασία της Υγείας των πολιτών, ανάδειξαν την στρεβλή και μη αποδοτική Δημόσια Διοίκηση, σε όλες τις βαθμίδες και σε όλους τους τομείς.
Οι προσπάθειες προστασίας της Δημόσιας Υγείας, έφεραν στο φώς και στο προσκήνιο το πραγματικό πρόσωπο του Εθνικού και Παγκόσμιου Συστήματος διακυβέρνησης, τις αδυναμίες και αντιφάσεις της δήθεν «φιλελέυθερης οικονομίας».
Οι πάντες στράφηκαν στο Κράτος, στα Κρατικά Ταμεία και όχι στα χαρτοφυλάκια των Αγορών και για την προστασία της Υγείας και για την δήθεν νέα επανεκκίνηση της οικονομίας.
Η οικονομική στήριξη των αναξιοπαθούντων, οι ελλιποβαρείς χρηματοδοτήσεις των επιχειρήσεων χωρίς στοχεύσεις και χωρίς πρόγραμμα, δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα παρά μόνο την αύξηση του Δημόσιου χρέους, το οποίο πολύ σύντομα θα μεταφερθεί στις πλάτες των συνήθων υποζυγίων.
Το είδος της επανεκκίνησης και οι στοχεύσεις είναι εμφανείς, ξεχωρίζουν οι προσπάθειες δημιουργίας ευνοϊκού περιβάλλοντος για την συνέχιση της καθοριστικής παρεμβατικής πολιτικής των αγορών σε Παγκόσμια κλίμακα, θεωρουν Νεοφιλελεύθεροι και μη ότι μπορούν να εξισορροπήσουν τις αντιδράσεις αυτών που πράγματι πλήττονται, με την παροχή επίδομάτων.
Στον τρελλό χορό των δις, η πραγματική οικονομία είναι απούσα, τραστ υγείας και φαρμάκων, χρηματοπιστωτικά τραστ, τράπεζες, διαδικτυακοί κολοσσοί, γράφουν τεράστια κέρδη εν μέσω πανδημίας, με τον απλό πολίτη να ζεί σήμερα με το φάσμα του θανάτου να πλανιέται μπροστά του και να είναι άδηλο το αυριανό οικονομικό του μέλλον.
Τα νέα δεδομένα που φέρνει στην επιφάνεια η «διπλή κρίση», η καθαρά οικονομική με την μορφή της «φούσκας της υπερσυσσώρευσης» και η «υγειονομική» με την μορφή της πανδημίας, καθιστούν όλο και πιο εμφανές, ότι τα όπλα και οι μέθοδοι που ο Καπιταλισμός για χρόνια τώρα χρησιμοποιεί, για την υπέρβαση και την όποια μετάλλαξη του δεν αρκούν, είναι αναποτελεσματικά.
Η μέχρι τώρα αποδοχή της ποδηγέτησης της πολιτικής από την οικονομία, (ιδιοκτησία και μορφές ροής και διάθεσης) τίθεται σε αμφισβήτηση.
Η καθυπόταξη της πολιτικής και των αρχών του Διεθνούς Δικαίου, κραυγαλέα γίνεται εμφανής στην προσπάθεια της χώρας μας, για την επίλυση των υπαρκτών ή υποβολιμαίων προβλημάτων με την γείτονα Τουρκία.
Το Δίκαιο και οι αρχές του Διεθνούς Δικαίου αγνοούνται, στο όνομα των όποιων οικονομικών συμφερόντων.
Οι προσπάθειες της χώρας για την δημιουργία συμμαχιών, για την ενίσχυση των θέσεων μας, στρεβλώνουν και αποδυναμώνονται, όταν θίγουν ή αντιστρατεύονται ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, Κρατικά ή ιδιωτικά.
Γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες της πλήρους επικράτησης των απόψεων και θέσεων των λεγόμενων «αγορών».
Το πολιτικό και πολιτειακό μας σύστημα, σε σύμπλευση και συμπόρευση με το Κοινωνικό σύνολο, έχουν χρέος και υποχρέωση να απεμπλακούν από τα χθεσινά και σημερινά μοντέλα
διαχείρησης κρίσεων, να αρνηθούν τα δεσμά της αδράνειας και τα δήθεν εκ των πραγμάτων αποδυναμωμένα ιδεολογήματα και να «θέσουν τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων» και να αντικρύσουν με το βλέμμα στο μέλλον, την σημερινή τριπλή κρίση.
Για το αύριο, για τη δομή μιας κοινωνίας συνεκτικής και δίκαιης, για την εξάλειψη του ρατσισμού και των μεγάλων οικονομικών αντιθέσεων, είναι αναγκαία η αναστροφή της σημερινής πυραμίδας, το αναποδογύρισμα του σημερινού στάτους.
Είναι «εκ των ων ουκ άνευ», η αναγκαιότητα συνύπαρξης της πολιτικής με την οικονομία, η αλλαγή ρότας όμως, η αλλαγή δρόμου και κατευθύνσεων, δεν μπορεί να έχει μέλλον, να έχει επιτυχία, αν στο Εθνικό και Παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης, δεν ορισθεί ποιος είναι «ο εντολέας και ποιος ο εντολοδόχος», είναι σαφές, εντολέας οφείλει και πρέπει να είναι η πολιτική και εντολοδόχος η οικονομία.
Δύσκολη η επιλογή, δύσκολη η προσπάθεια για το δρόμο του αύριο, αυτή όμως είναι η αποστολή των πολιτικών και της πολιτικής και όχι η εντεταλμένη διαχείρηση.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 21/1/2021
