Ο δημοφιλής Ρόδιος τραγουδιστής Γιώργος Γιαννιάς έχει καταφέρει από τα πρώτα του βήματα να ξεχωρίσει όχι μόνο για τις καλλιτεχνικές του δυνατότητες αλλά και για το ήθος με το οποίο πορεύεται στο χώρο.
Στη συνέντευξή του σήμερα στη «δημοκρατική», μιλάει για τα πρώτα του βήματα στη Ρόδο, για τα δύσκολα χρόνια της Αθήνας μέχρι να επιτύχει το στόχο του αλλά και για την επιλογή του να πορευθεί με το «σπαθί του», επιλέγοντας τον δύσκολο δρόμο ο οποίος τελικά τον δικαίωσε…
• Γιώργο, να ξεκινήσουμε την συνέντευξη από την τελευταία σου εμφάνιση στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου όπου ήσουν ο κεντρικός καλεσμένος και μαζί με άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες, όπως η Έλλη Κοκκίνου, ο Χρήστος Χολίδης, ο Γιάννης Καψάλης, ο Ηλίας Βρεττός, ο Λευτέρης Κιντάτος, η Αντονέλλα και η Χριστίνα Μηλιού, διασκεδάσατε τον κόσμο, ο οποίος περισσότερο από ποτέ έχει ανάγκη στιγμές διασκέδασης. Περιττό βέβαια να πούμε ότι ο κόσμος της Ρόδου σε απόλαυσε, σε θαύμασε και σε καμάρωσε, ως δικό του παιδί!
Πραγματικά αυτό που έζησα μετά την εκπομπή ήταν απίστευτο! Τέτοια απήχηση στα social media, τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα που δέχθηκα, κι όλο αυτό που εισέπραξα από τον κόσμο και ένιωσα, ήταν μοναδικό για ΄μενα. Είναι μια εκπομπή που σέβομαι γιατί ασχολείται αποκλειστικά με τραγούδι και ήθελα πάρα πολύ καιρό να εμφανιστώ, όπου βέβαια έχω βρεθεί κι άλλες φορές ως καλεσμένος. Εμφανίστηκα το περασμένο Σάββατο με αγαπημένους φίλους και νομίζω ότι καταφέραμε να χαρίσουμε μια πολύ ωραία βραδιά στον κόσμο. Ειδικά για τη Ρόδο, επειδή πήρα πάρα πολλά μηνύματα, θέλω να πω ότι αγαπώ πολύ το νησί μου και τους ανθρώπους του και θέλω να τους κάνω υπερήφανους και να νιώθουν όμορφα για μένα.
• Ηταν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, κι αυτό που θέλω εγώ να επισημάνω και που σχολιάστηκε πάρα πολύ, πέρα από την άρτια καλλιτεχνική σου εμφάνιση, είναι το ήθος με το οποίο πορεύεσαι όλα αυτά τα χρόνια σε έναν χώρο απαιτητικό και δύσκολο, χαρακτηριστικό που αποτελεί σημείο της ταυτότητάς σου ως καλλιτέχνη.
Σε ευχαριστώ που το λες αυτό, με τιμά ιδιαιτέρως, όμως είναι κάτι που δεν μπορώ να πω εγώ για τον εαυτό μου, δεν σου κρύβω όμως ότι χαίρομαι όταν το ακούω να το λένε οι άλλοι για μένα. Οταν ξεκίνησα να τραγουδάω και με ρωτούσαν τι θέλω να επιτύχω, έλεγα πάντα και συνεχίζω να το λέω, ότι θέλω να απασχολώ τον κόσμο μόνο με τα τραγούδια μου. Είμαι ερωτικός, λαϊκός τραγουδιστής και απευθύνομαι στον κόσμο με τις αλήθειες μου. Επέλεξα τον αργό τρόπο και τον δύσκολο δρόμο ξεκινώντας την καλλιτεχνική μου πορεία, θέλοντας μέσα από αυτόν να με αγαπήσει ο κόσμος, γι αυτό που πραγματικά είμαι. Η αγάπη του κόσμου είναι αυτή που μας κρατάει έτσι κι αλλιώς σε αυτό τον χώρο, κι εύχομαι να με κρατήσει κοντά του για πολύ καιρό ακόμα, να με έχουν κοντά τους και να τους έχω κοντά μου κι εγώ.
• Ειδικά ο κόσμος της Ρόδου πάντως σε αγαπάει πάρα πολύ.
Κι εγώ τους αγαπώ! Σε κάθε αναφορά μου, όπου σταθώ κι όπου βρεθώ μιλώ για τη Ρόδο, κι είναι κάτι που θα εξακολουθήσω να κάνω. Οταν με ρωτούν τι σου λείπει περισσότερο, η απάντησή μου είναι “η Ρόδος, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου”, όταν με ρωτάνε πού θα ήθελα να πάω ένα ταξίδι η απάντηση είναι “στη Ρόδο”! Πάντα, ό,τι και να μου πουν καταλήγω στη Ρόδο, η Ρόδος είναι το σπίτι μου…
• Οταν ξεκίνησες αυτή την πορεία στο τραγούδι είχες σκεφτεί αυτή τη διαδρομή; Είναι αυτή η διαδρομή που ήθελες να κάνεις;
Η πορεία μου στο τραγούδι, ξεκίνησε όπως είναι γνωστό, έπειτα από παρότρυνση των γονιών μου. Η οικογένειά μου ήταν εκείνη που με άκουγε να τραγουδάω και με ώθησε στο τραγούδι. Εγώ, πρέπει να σου πω, ότι δεν μπορούσα να αντιληφθώ ότι έχω τόσο καλή φωνή που θα μπορούσα να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα. Απλώς άκουγα αγαπημένους τραγουδιστές και προσπαθούσα αυτό που άκουγα να το αποδώσω με τη φωνή μου. Μέχρι εκεί. Από εκεί και πέρα, ο μπαμπάς μου και η οικογένειά μου γενικότερα, ήταν εκείνοι που αναγνώρισαν ότι η φωνή μου είναι καλή και με προέτρεψαν να ασχοληθώ με το τραγούδι και βέβαια στη συνέχεια με στήριξαν και εξακολουθούν με στηρίζουν σε όλα μου τα βήματα.
• Ξεκίνησες λοιπόν την πορεία σου, μάλλον αντίστροφα απ΄ ότι συνηθίζεται. Εσένα η οικογένειά σου σε έπεισε να ασχοληθείς με το τραγούδι και όχι εσύ την οικογένειά σου!
Ναι, ακριβώς. Και ξεκίνησε τόσο ρομαντικά και όμορφα από τη Ρόδο όλο αυτό… Ξεκίνησα σε ηλικία 16 ετών στα “Αστρα”, στον Μανώλη Ρούλιο, όπου με είχε πάει ο μπαμπάς μου για να τραγουδήσω και από εκεί ξεκίνησε η πορεία μου…
• Η πορεία σου και οι επιλογές σου, δείχνουν στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το τραγούδι, ότι υπάρχει και αυτός δρόμος. Της προσπάθειας, της επιμονής και της αφοσίωσης σε αυτό που αγαπάς, που τελικά σε οδηγεί στην καταξίωση και στη διαχρονικότητα, γιατί μπορεί να είσαι νέος σε ηλικία αλλά έχεις αρκετά χρόνια στο χώρο.
Η αλήθεια είναι πως στα πρώτα μου καλλιτεχνικά βήματα, δέχθηκα προτάσεις για να συμμετέχω σε reality shows, αλλά αρνήθηκα γιατί ήθελα ο,τι πετύχω σε αυτό το χώρο να το κάνω μόνος μου, με το σπαθί μου και με τραγούδια που αγαπώ εγώ ο ίδιος.
• Από πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να τραγουδάει;
Από πάντα! Στο σπίτι, στο σχολείο, στο καθαριστήριο του μπαμπά μου! Από πολύ μικρός μπορούσα να αντιληφθώ ότι μπορούσα να αποδώσω καλά όποιο τραγούδι άκουγα, αναλόγως βέβαια των δυνατοτήτων της φωνής μου, της ηλικίας μου και των γνώσεών μου. Οποιο τραγούδι κι αν άκουγα, μπορούσα να το αποδώσω. Ετσι, λοιπόν, οι δικοί μου αντιλήφθηκαν ότι έχω καλή φωνή και με προέτρεψαν να ασχοληθώ με το τραγούδι, κάτι που εγώ δεν είχα σκεφθεί ποτέ. Ετσι, στα 16 μου χρόνια, αφού είχα ετοιμάσει ένα demo, φεύγουμε με τον μπαμπά μου από τη Ρόδο για την Αθήνα και ξεκινήσαμε να χτυπάμε πόρτες… Δεν είχαμε αυτό που λένε γνωριμίες, “άκρες”. Είχα μόνο τη φωνή μου, την αγάπη μου για το τραγούδι και την πίστη της οικογένειά μου σε ΄μενα.
• Αναφέρεσαι συχνά στην οικογένειά σου…
Είμαστε μια πολύ δεμένη και αγαπημένη οικογένεια και πίστεψέ με, χωρίς την οικογένειά μου τίποτα δεν θα είχα καταφέρει. Με στήριξαν και με στηρίζουν πολύ.
• Δύσκολα τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα;
Δύσκολα. Εψαχνα να βρω δουλειά, να βρω μια άκρη για να ξεκινήσω. Κάθε αρχή και δύσκολη που λένε…
• Δεν έχεις κρύψει ότι τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα αντιμετώπισες οικονομικές δυσκολίες.
Γιατί να το κρύψω; Δεν είναι ντροπή. Είναι πραγματικότητα ότι για τέσσερα χρόνια, τα αποθέματα φαγητού που είχα στο σπίτι περιορίζονταν στα μακαρόνια με κέτσαπ, και ελαιόλαδο και κάπαρη που μου έστελναν οι γονείς μου από το χωριό μας στη Ρόδο.
Δεν ήθελα να επιβαρύνω οικονομικά τους γονείς μου, είχα αποφασίσει να ακολουθήσω αυτό τον δρόμο και είχα βάλει στόχο να τα καταφέρω, παρά τις δυσκολίες. Οι γονείς μου με στήριξαν στα πρώτα χρόνια και ηθικά και οικονομικά. Επρεπε πια να σταθώ στα πόδια μου μόνος μου. Ο αδελφός μου κι εγώ, από πολύ νωρίς ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε στην οικογενειακή επιχείρηση, διότι ο μπαμπάς μου λόγω ενός προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε, δεν μπορούσε να εργαστεί με τους ίδιους ρυθμούς. Οπότε, όταν εγώ αποφάσισα να ασχοληθώ με το τραγούδι, ήθελα να τα καταφέρω μόνος μου και να μην έχει αυτό επιπτώσεις στην οικογένειά μου.
• Και τα κατάφερες.
Δόξα τω Θεώ. Οταν έφυγα από τη Ρόδο, υποσχέθηκα στον εαυτό μου, ότι όταν θα ξαναγυρίσω θα έχω πετύχει το στόχο μου. Και θα ξαναγυρίσω με την δική μου οικογένειά πλέον, όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Η Ρόδος είναι η αρχή και το τέλος μου! Ηθελα να αποδείξω σε όλους όσους με στήριξαν στα πρώτα μου βήματα στη Ρόδο, ότι δεν έκαναν λάθος, ότι θα δικαιώσω την επιλογή τους.
Κι ένας από τους ανθρώπους που με πίστεψαν και με στήριξαν πάρα πολύ, τον οποίον ευχαριστώ θερμά, ήταν ο κ. Βασίλης Αθανασίου και η “δημοκρατική” και αυτό δεν το ξεχνώ. Επίσης στα πρώτα μου βήματα με στήριξε και ο Νικήτας Κουσκούσης. Ολη Ρόδος με στήριξε, πέρα από την οικογένειά μου, οι παιδικοί μου φίλοι, οι παρέες μου, τα μαγαζιά που δούλεψα, η κοινωνία. Ολοι ήταν δίπλα μου κι αυτό ήταν ένα τεράστιο εφόδιο για ΄μενα.
• Και η Ρόδος εξακολουθεί να σε στηρίζει.
Ναι, σε κάθε μου βήμα και είμαι πολύ τυχερός γι αυτό.
• Δεν θα μπορούσα να μην σε ρωτήσω για την κατάσταση που βιώνουμε με την πανδημία και τις επιπτώσεις που έχει και στον δικό σας χώρο.
Ο κλάδος μας έχει πληγεί, έχει φάει ένα τεράστιο χαστούκι κι όταν αναφέρομαι στον κλάδο δεν μιλώ μόνο για τους τραγουδιστές. Μιλώ για τους χιλιάδες εργαζόμενους που απασχολούνται στα κέντρα διασκέδασης, όπως είναι οι σερβιτόροι, οι ηχολήπτες, οι παρκαδόροι, τα κορίτσια στα λουλούδια, τα μέλη της ορχήστρας… Είναι μια μεγάλη βιομηχανία ο χώρος του θεάματος γενικότερα, που προσφέρει εργασία σε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας… Είναι πολύ καιρό κλειστά τα μαγαζιά και είναι ο μόνος κλάδος για τον οποίον δεν φαίνεται φως για το πότε θα επαναλειτουργήσουμε. Το πλήγμα είναι τεράστιο, είναι και οικονομικό αλλά και ψυχολογικό. Και το ζητάει και ο κόσμος πια, να ανοίξουν τα κέντρα διασκέδασης. Τώρα, υπό ποιες συνθήκες και πότε, δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος για να κρίνω τους επιστήμονες, αλλά και όλη αυτή η κλεισούρα έχει στρεσάρει πάρα πολύ τον κόσμο ο οποίος έχει ανάγκη να διασκεδάσει, να χαλαρώσει έπειτα από αυτή την τεράστια δοκιμασία που περνάμε όλοι μας.
• Κορωνοϊού επιτρέποντος, ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Ο κορωνοϊός και οι επιπτώσεις του, δεν είναι κάτι που μπορούμε να αγνοήσουμε γι αυτό και εύχομαι όλοι να είμαστε καλά, οι οικογένειές μας και οι δικοί μας άνθρωποι και όλος ο κόσμος, να περάσουμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται την περίοδο μέχρι να μπορέσουμε να συναντηθούμε ξανά. Παρόλα αυτά όμως, ασχολούμαι όσο μπορώ με τη δουλειά μου… Τώρα, ετοιμάζω ένα καινούριο μεγάλο δίσκο, από τις live εμφανίσεις μου όλα αυτά τα χρόνια που τραγουδάω και πιστεύω ότι θα βγει ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα το οποίο θα οπτικοποιηθεί και θα ηχογραφηθεί… Παράλληλα, ακούμε τραγούδια στο studio και ετοιμαζόμαστε για την περίοδο που θα αρχίσουν πάλι να λειτουργούν τα πράγματα… Γενικότερα είμαι σε μια δημιουργική και παραγωγική περίοδο, χωρίς ωστόσο αυτό να μπορώ να το κοινωνήσω με τον κόσμο λόγω της κατάστασης που επικρατεί.
• O στόχος που έχεις θέσει για την καλλιτεχνική σου πορεία, ποιος είναι;
Να σέβεται ο κόσμος την πορεία μου, τα τραγούδια μου και να τραγουδώ για όσο μεγαλύτερο διάστημα γίνεται, διατηρώντας αυτή τη σχέση με τον κόσμο που έχω σήμερα, της αγάπης και του σεβασμού.
• Κοιτάζοντας πίσω, ποια θα ήταν η συμβουλή που θα έδινες σήμερα σε εκείνο το 16χρονο αγόρι που ξεκινούσε δειλά δειλά από τη Ρόδο για να κάνει αυτό που αγαπάει;
Θα του έλεγα, αυτό που μου έλεγαν όλοι τότε και δεν μπορούσα να αντιληφθώ πόσο σημαντικό είναι να έχει γερό στομάχι, υπομονή και επιμονή! Η αγάπη του για το τραγούδι είναι εκείνη που θα του δείξει το δρόμο. Να πιστεύει στον εαυτό του, να συνεχίσει με την ίδια πίστη, σε ένα χώρο που είναι δύσκολος και ανταγωνιστικός και να μην σταματήσει ποτέ να προσπαθεί! Ο,τι αφήνεις σε αφήνει…
