Την ώρα που πολλά στόματα γυναικών βρήκαν το θάρρος να ανοίξουν και να πουν τη δικιά τους ιστορία, έρχεται ο «συνδικαλιστής» από την θέση μάλιστα του αντιπροέδρου του σωματείου του, με τις πλέον χυδαίες εκφράσεις, να σχολιάσει την καταγγελία δημοσιογράφου ότι δέχθηκε σεξουαλική παρενόχληση από πρώην υπουργό. Πιστεύαμε πως δε θα μπορούσαμε να ακούσουμε κάτι άλλο εξοργιστικό που να αφορά υποθέσεις σεξουαλικής βίας και παρενόχλησης, αλλά προφανώς κάναμε λάθος. Το αμέσως ανατριχιαστικό μετά το εμετικό σχόλιο, είναι η σκέψη πως ο κύριος αυτός από την θεσμική του θέση εκπροσωπούσε και γυναίκες. Τι θέση θα έπαιρνε σε τυχόν καταγγελία για τοξική αρρενωπότητα και άλλες μορφές κοινωνικής βίας και εκμετάλλευσης; Δεν είναι δα και δύσκολο να φανταστούμε. Θα έλεγε παρόμοια χυδαία χασκογελώντας με τους φίλους του και θα προσπαθούσε να «θάψει» την ιστορία κάτω από «ναι μεν, αλλά….» «τα’ θελε και τα’παθε». Και ούτε λόγος βέβαια πως ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ίχνος ενσυναίσθησης για να υψώσει φωνή και να εκπροσωπήσει εργαζομένους απέναντι σε άλλες μορφές κοινωνικής βίας και εκμετάλλευσης. Όσοι και όσες λοιπόν εξακολουθούν να απορούν γιατί τα θύματα δεν μιλούν, μπορούν να πάρουν την απάντησή τους μέσα από την εμετική ανάρτηση του συνδικαλισταρά. Γιατί, εξαιτίας κάποιων τέτοιων τύπων, το θύμα θα πρέπει να αντιμετωπίζει καθημερινά το τραύμα της υπό την πίεση της ειρωνείας και της χλεύης.
Υ. Γ. Και σαν να μην έφταναν αυτά, θέλοντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ο «συνδικαλιστής», αντί να ζητήσει συντετριμμένος συγγνώμη, τι δηλώνει για την ανάρτησή του; Πως «δεν είχε σκοπό να προσβάλει τις γυναίκες αλλά το ΚΚΕ με το οποίο μας χωρίζουν πολλά». Για να συμπληρώσει πως «ήταν λίγο λάθος». Λίγο λάθος… Αμετανόητος και προκλητικός μέχρι τέλους. Ενας ακόμη «παράγοντας» απ’ αυτούς που ζουν παρασιτικά πουλώντας αυθάδεια, θράσος, χυδαιότητα και κομματιλίκια.
