H κυβέρνηση προσπαθεί να προωθήσει την «εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση του σχολείου» εν μέσω πανδημίας και με εκατοντάδες σχολεία κλειστά. Για να πειστούν οι εκπαιδευτικοί να συμμετάσχουν, αρχικά καλλιεργήθηκε ο εφησυχασμός ότι είναι μια αθώα, τυπική αξιολόγηση χωρίς συνέπειες.
Αφού δεν «τσίμπησαν» οι εκπαιδευτικοί, τώρα αποφάσισαν να δείξουν πυγμή και αποφασιστικότητα. Για αυτό επιστρατεύουν τις βαθμίδες της εκπαιδευτικής ιεραρχίας έτσι ώστε να μεταπείσουν τους εκπαιδευτικούς να μη συμμετάσχουν στην απεργία-αποχή συντασσόμενοι με την απόφαση της Ομοσπονδίας τους, της ΟΛΜΕ. Έτσι λοιπόν επιχειρούν να εκφοβίσουν εκπαιδευτικούς ότι η μη συμμετοχή τους στην αξιολόγηση θα έχει οικονομικές επιπτώσεις, διοικητικές κυρώσεις ή ότι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επαναπρόσληψης.
Αυτά είναι χονδροειδή ψέματα! Η συμμετοχή στην απεργία-αποχή δεν επιφέρει καμιά οικονομική επίπτωση, είναι καθόλα νόμιμη μορφή συνδικαλιστικής πάλης όπως έχουν αποφανθεί εδώ και χρόνια τα δικαστήρια
(βλ. https://www.olme.gr/wp-content/uploads/2021/02/energeiesapoxis100221.pdf).
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αν δεν υπάρξει η απαραίτητη απαρτία του 50%+1 στη συνεδρίαση για την αξιολόγηση θα κάνουν 2η και 3η συνεδρίαση μέχρι να συγκεντρωθεί το 1/3 των μελών του συλλόγου διδασκόντων.
Να επισημάνουμε ότι ο κανονισμός που διέπει τη λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων καθορίζεται με ΦΕΚ του 2002 που αναφέρει ότι για την πραγματοποίηση συνεδρίασης του συλλόγου διδασκόντων απαιτείται η παρουσία του 50%+1 του δυναμικού του σχολείου. Οι αναφορές περί 2ης και 3ης συνεδρίασης αποτελούν νόμο του 2017 ο οποίος αφορά τη λειτουργία σωματείων και όχι συλλόγων διδασκόντων.
Εδώ και εβδομάδες έχουμε γίνει μάρτυρες της ανυπαρξίας των εκλεγμένων (Εκπαιδευτική Συνεργασία, ΠΕΚ) στην Α’ ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου. Δεν έχουν πάει σε κανένα σχολείο να ενημερώσουν τους συναδέλφους για την απεργία-αποχή από τη διαδικασία της αξιολόγησης και το τι πραγματικά φέρνει, υπονομεύοντας έτσι την
απόφαση των Ομοσπονδιών της ΟΛΜΕ-ΔΟΕ.
Ενώ το σύνολο του κλάδου δίνει αγώνα για να μην περάσει η υπουργική απόφαση για την «Εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολείων», αντί να κάνει υπόθεση δική της την ενημέρωση των συναδέλφων στα σχολεία για το περιεχόμενο της αξιολόγησης, αυτοί δεν θεώρησαν αναγκαίο να βγάλουν ούτε μια ανακοίνωση στήριξής τους, παρόλο που τους είχε γνωστοποιηθεί το πρόβλημα. Μιας αξιολόγησης που σαν άμεση συνέπεια θα έχει την περαιτέρω μείωση κονδυλίων, θα αναγκάζει να βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη οι γονείς, να «στρατοπεδεύουν» κανονικά οι χορηγοί σε ένα κατηγοριοποιημένο και ακόμα πιο ταξικό σχολείο.
Ενώ μια σειρά από ΕΛΜΕ μέχρι και την ύστατη ώρα διοργανώνουν τηλεδιασκέψεις για να ενημερώσουν τους εκπαιδευτικούς, αυτοί τηρούν σιγήν ιχθύος , προφανώς γιατί έχουν αποφασίσει να βάλουν πλάτη για να περάσει η αξιολόγηση.
Δε μας κάνει βέβαια εντύπωση γιατί όπως έχουμε δει πρόσφατα στις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια ο λόγος τους είναι συμβόλαιο της υποκρισίας και της ψευτιάς.
Είναι από κάθε άποψη προκλητική και απαράδεκτη η απόφαση της πλειοψηφίας (Εκπ.Συν, ΠΕΚ) να πάρει πίσω την δέσμευση της στην ομόφωνη απόφαση για μη συμμετοχή και αναγνώριση του αποτελέσματος στις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια. Έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια το 95% των συναδέλφων που με ομόφωνες αποφάσεις των συλλογικών τους οργάνων (ΕΛΜΕ –ΟΛΜΕ) απείχαν συνειδητά από τις εκλογές παρωδία στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.
Το ίδιο συνέβη σε κομβικής σημασίας θέματα, όπως το άνοιγμα των σχολείων, το νομοσχέδιο για την πρόσβαση στα ΑΕΙ και την πανεπιστημιακή αστυνομία, την αποτίμηση της επίδοσης του Α’ Τετραμήνου, το νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση. Έβαλε πλάτη στην κυβερνητική πολιτική.
Καλούμε τους συναδέλφους να καταδικάσουν αυτές τις μεθοδεύσεις, να μη λυγίσουν, να μην υποχωρήσουν στην επίθεση της κυβέρνησης. Οφείλουμε να αρνηθούμε και αυτή την αξιολόγηση όπως κάναμε και με την προηγούμενη, όπως κάνει και ο υπόλοιπος δημόσιος τομέας. Έτσι ώστε με καλύτερες προϋποθέσεις να αντιμετωπίσουμε την επόμενη αξιολόγηση που έρχεται και αφορά την ατομική αξιολόγηση.
Eίναι φανερό ότι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Είναι επιτακτική η ανάγκη να αλλάξει ο συσχετισμός στα σωματεία, να αναδειχθούν δυνάμεις που θα μπαίνουν μπροστά στην οργάνωση αγώνων που θα υπερασπίζονται τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών. Δυνάμεις που θα παλεύουν για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας και στο επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης.
Ρόδος 22-2-21
