Τα τελευταία δεδομένα στα σχολεία, μας επιβεβαιώνουν τη ρήση: “κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος” και τα αποτελέσματα σήμερα δεν είναι ικανοποιητικά με σχολεία “ακορντεόν” .
Σήμερα κρινόμαστε όλοι, τόσο αυτοί που μας Διοικούν όσο και εμείς που στωικά ακολουθούμε.
Αλήθεια, αυτοί που αποφασίζουν έχουν συνειδητοποιήσει ότι στα σχολεία μας το τελευταίο διάστημα η εκπαιδευτική διαδικασία όπως εξελίχθηκε δεν είναι η ενδεδειγμένη;
Οι ιθύνοντες δεν έχουν ακόμα καταλάβει ότι, με το άνοιξε κλείσε έχουν δημιουργηθεί σχολεία και μαθητές διαφορετικών ταχυτήτων;
Δεν βλέπουν αυτά που καθημερινά διαδραματίζονται στις αυλές των σχολείων μεταξύ των παιδιών, όταν υποπτεύονται ότι κάποιος μπορεί να φέρει τη νόσο;
Δεν ακούνε τις κραυγές αγωνίας των γονιών και τις προτάσεις των εκπαιδευτικών για έναν άλλο τρόπο αντιμετώπισης;
Για όλους εμάς που ακολουθούμε δεν είναι αρκετό να είμαστε ασφαλείς, αλλά και να νοιώθουμε ασφαλείς.
Εκπαιδευτική ολοκλήρωση δεν είναι μόνο η φυσική παρουσία του μαθητή. Μάθηση μέσα σε ένα περιβάλλον με αίσθημα ανασφάλειας, αγωνίας και έντασης μόνο προβλήματα δημιουργεί.
Στο βωμό της υπό όρους κοινωνικοποίησης κάποιοι σταμάτησαν να επενδύουν και να εξελίσσουν ένα σύγχρονο και απαραίτητο εργαλείο, όπως είναι η τηλεκπαίδευση. Η τηλεκπαίδευση μπορεί να ολοκληρώσει με ίσους όρους για όλους αδιάλειπτα την αποστολή της, μέχρι το τέλος αυτού του δύσκολου εκπαιδευτικού κύκλου.
Ας καταλάβουν επιτέλους οι “σοφοί” ότι η εκπαιδευτική χρονιά πνέει τα λοίσθια και ας γίνει η δύσκολη αυτή η συγκυρία αφετηρία για έναν ευρύτερο εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση της εκπαίδευσης μας.
Ας αναλογιστούν ότι, καλύτερα να χάσουμε μια μάχη αν πρόκειται έτσι να κερδίσουμε έναν πόλεμο.
Λίγο πριν αρχίσουμε όλοι να πνέουμε τα μένεα , ας κάνουμε κάτι τώρα. Δημιουργώντας ταυτόχρονα τις καλύτερες προϋποθέσεις για το μέλλον των παιδιών μας και του τόπο μας.
Γιώργος Σάββενας
Αρχιτέκτονας Μηχ/κός
