Που είσαι Θανάση;
“Ρωγμές στα θεμέλια του πυρηνικού εργοστασίου το Ακούγιου”.
“Δύο εκρήξεις στον πυρηνικό σταθμό του Ακούγιου”.
Άκρα του τάφου σιωπή όμως. Κανείς πια δε μιλάει. Κι εσύ; σιωπάς κι εσύ. Πάνε 8 χρόνια τώρα που δε σε έχουμε κοντά μας, αλλά πάντα η μνήμη σου είναι πάρα πολύ ισχυρή.
Θυμόμαστε τους αγώνες που ξεκίνησες με το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου, η μάχη που έδινες με τους διάφορους “επιστήμονες” για την επικινδυνότητα του σταθμού και στον αγώνα σου μαζί και εμείς να ακυρώσουμε αυτή την εγκληματική προσπάθεια.
Αποδείχτηκε όμως ότι ρωγμές υπάρχουν, και είναι πιο επικίνδυνες, και στα μυαλά των ανθρώπων.
Τα μεγάλα συμφέροντα Ρωσίας και Τουρκίας, οικονομικά και γεωπολιτικά, υλοποιούνται βήμα βήμα χωρίς αντίδραση πια.
Εξαντλούμαστε όλοι μας, αν δεν υπάρχει η εμπνευσμένη καθοδήγηση, ο παθιασμένος αγωνιστής, σε διάφορες δηλώσεις, δελτία τύπου, άντε το πολύ πολύ και σε καμιά ερώτηση στη Βουλή που και αυτές τελευταία κάπου κάπου γίνονται. Μίλαγα προχθές με ένα φίλο και του έλεγα:
-πως βλέπεις την κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακούγιου; Θα κάνουμε κάτι;
Με κοίταξε με ένα απλανές βλέμμα και μου λέει:
-ρε φίλε μήπως εννοείς στα Αφάντου και τη ληστεία που έγινε;
-Όχι του λέω το πυρηνικό εργοστάσιο που κατασκευάζει ο Ερντογάν στο Ακούγιου.
Πετάχτηκε
-άσε με ρε φίλε, λέει, μη με μπλέκεις με τον παλαβό.
– Μα, του λέω, έχουμε μπλέξει με τον παλαβό αλλά εμείς θα βρούμε το μπελά μας.
-Ωχ ρε αδερφέ, μου λέει, μπορείς να μου πεις τι γίνεται με την πρώτη και την δεύτερη επιστρεπτέα; Μπορείς να μου πεις πότε θα ανοίξουν τα κουρεία; πότε θα ανοίξουν τα κέντρα αισθητικής να το πω στη γυναίκα μου ;
Και γυρίζει να απομακρυνθεί ικανοποιημένος για την “εκπλήρωση του χρέους“ του.
-Ξέρεις, του λέω, επίσης σήμερα είναι η μέρα του νερού.
Γυρίζει πίσω και μου λέει:
– Ε και; εμείς είμαστε οκ. Κάναμε το φράγμα του Γαδουρά, μια χαρά είμαστε.
– Ξέρεις, του λέω, όμως τι γίνεται στο Λιμανάκι της Λάρδου;
-Έχει η Λάρδος λιμανάκι; μου λέει, μήπως εννοείς της Λίνδου;
-Όχι του λέω το λιμανάκι της Λάρδου, η Γλύστρα δε σου λέει τίποτα;
-Γλίστρα μου και έφεξε, λέει, μπορείς να μου πεις πότε θα ανοίξουνε οι καφετέριες;
Φίλε Θανάση τις στρογγυλεύσαμε τις γωνίες της τυρόπιτας, δυστυχώς και δεν μπορούμε να απολαύσουμε τη νοστιμιά του ξεροψημένου φύλλου. Εξαντλούμαστε φίλε Θανάση σε καμιά δήλωση, σε κάνα δελτίο τύπου άντε το πολύ σε καμιά ερώτηση στη Βουλή κι αυτή κάπου κάπου.
Τις καταλήψεις στο λιμανάκι της Λάρδου, τα βροντοφωναγμένα συνθήματα κατά της πυρηνικής ενέργειας, η μουσική από το μπαγλαμαδάκι σου, έχουν μείνει στην καρδιά μας και στην μνήμη μας. Έλα σου όμως που όπως μας δίδαξες χρειάζετε και η συμμετοχή του σώματος…
Ξέρω ότι αυτά που σου γράφω δεν πρόκειται να τ’ ακούσεις, αν και θα ‘θελα να να σε διαβεβαιώσω ότι εμείς σε ακούμε γιατί σε έχουμε στην καρδιά μας, από μέσα μας σε ακούμε καθαρά, και θέλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα σου, τον αγώνα της ζωής.
ΥΓ. Δυσάρεστο νέο.
Το καμάρι σου το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου βρίσκεται στον προθάλαμο του Πρωτοδικείου και περιμένει την απόφαση για την διάλυση του…..
Δημήτρης Γάκης
