Με βούλευμα, που εξέδωσε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρόδου, απορρίφθηκε κατ’ ουσίαν, η αίτηση αντικατάστασης με περιοριστικούς όρους, εγγύηση ή κατ’ οίκον περιορισμό, 35χρονου Ροδίτη, που κατηγορείται για βιασμό, αποπλάνηση και κατάχρηση ανηλίκου, που συμπλήρωσε τα 14 έτη αλλά και ανηλίκου που έχει συμπληρώσει τα 12 αλλά όχι τα 14 έτη.
Ο 35χρονος είχε κριθεί προσωρινά κρατούμενος μετά την απολογία του. Κατά την απολογία του ισχυρίστηκε ότι διατηρούσε σχέση με τη μητέρα της ανήλικης από το 2016 και έβλεπε και τα τρία της παιδιά σαν να ήταν δικά του.
Το Δικαστικό Συμβούλιο έκρινε συγκεκριμένα ότι προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής του κατηγορούμενου και κρίνει ότι από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των διωκόμενων αξιόποινων πράξεων για τα οποία διώκεται και έχει ήδη κατηγορηθεί, αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανόν να διαπράξει κι άλλα εγκλήματα για την αποτροπή των οποίων δεν επαρκεί η επιβολή περιοριστικών όρων.
Το ιστορικό της υπόθεσης φέρεται να έχει ως εξής:
Κατά το χρονικό διάστημα από τον Σεπτέμβριο του έτους 2019 μέχρι και την 6η Φεβρουαρίου 2021, ήτοι σε χρονικό διάστημα κατά το οποίο η φερόμενη ως θύμα διήνυε το 14ο έτος της ηλικίας της, χωρίς να έχει συμπληρώσει αυτό, αλλά και σε χρόνο μετά τη συμπλήρωσή του και πριν τη συμπλήρωση του 15ου έτους, ο κατηγορούμενος, ο οποίος διατηρούσε συναισθηματικό δεσμό με την μητέρα της ανήλικης ήδη από το 2016 και πρόσφατα είχε διακόψει αυτόν, εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη που είχε αναπτυχθεί τόσο με τη μητέρα όσο και με την ίδια την ανήλικη παθούσα, φέρεται να προέβη σε βάρος της κατ’ επανάληψη και επί μακρόν σε πράξεις γενετήσιου χαρακτήρα χωρίς τη συναίνεσή της και σε χρόνο όπου η μητέρα, του είχε εμπιστευτεί την ανήλικη για να την επιβλέπει αφού διέμεναν περιστασιακά μαζί, ιδίως σε χρόνο κατά τον οποίο η ίδια εργαζόταν ή μετά τη διακοπή της σχέσεως μητέρας – δράστη, όταν του την εμπιστευόταν να την επιβλέπει στην οικία του, χωρίς, ωστόσο, να υφίστανται από τα μέχρι τώρα συγκεντρωθέντα στοιχεία, ενδείξεις βίας ή απειλής σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητάς της.
Η Εισαγγελική λειτουργός που χειρίστηκε την υπόθεσε ανέφερε σε εισηγηση της προς το Δικαστικό Συμβούλιο, που υιοθετήθηκε πλήρως, ότι οι πράξεις έλαβαν χώρα τόσο στην οικία της παθούσας σε χρόνο κατά τον οποίο ο προσφεύγων ήταν επιφορτισμένος με την επίβλεψή της όσο και στην οικία του, όπου μετέβαινε η παθούσα προκειμένου να εξομαλυνθούν οι μεταξύ τους σχέσεις, αφού η αιτία της διακοπής της σχέσης μητρός και κατηγορουμένου ήταν οι καυγάδες μεταξύ της παθούσας και του κατηγορουμένου, ήτοι ομοίως σε χρόνο όπου η μητέρα είχε εμπιστευτεί στον κατηγορούμενο την ανήλικη για να την επιβλέπει και να την προστατεύει.
Ο ίδιος, τόσο κατά την απολογία του ενώπιον της Ανακρίτριας Πλημμελειοδικών Ρόδου όσο και στην προσφυγή του αρνείται τις εναντίον του αποδιδόμενες κατηγορίες και ισχυρίζεται ότι ουδέποτε ο ίδιος προέβη σε γενετήσιες πράξεις με την ανήλικη, δηλώνοντας παράλληλα άγνοια αναφορικά με την πιθανή αιτία για την οποία η ανήλικη ισχυρίζεται αυτά για το πρόσωπό του, πλην του ό,τι η ίδια εξέφρασε επιθυμία για αυτόν.
Η Εισαγγελέας αναφέρει ότι η απολογία του κρίνεται μη πειστική ενόψει, μεταξύ των άλλων, και του γεγονότος ότι ουδέποτε, ούτε ενώπιον της Ανακρίτριας, έδωσε εξήγηση για ποιο λόγο αποτύπωνε και έστελνε γραπτά μηνύματα στην παθούσα με το περιεχόμενο που αυτά έχουν και υποδεικνύουν την ύπαρξη σχέσεως που δεν περιορίζεται σε αυτήν του συντρόφου της μητέρας αλλά αντιθέτως αποδεικνύουν την ύπαρξη τετελεσμένων γενετήσιων πράξεων μεταξύ τους, οι οποίες έχουν επανειλημμένως τελεστεί και πρόκειται να τελεστούν εκ νέου, μηνύματα από το περιεχόμενο των οποίων μάλιστα η μητέρα της ανήλικης αντιλήφθηκε τη συμπεριφορά του κατηγορουμένου και προσέφυγε στη δικαιοσύνη.
Άλλωστε, μετά το τέλος κάθε συνομιλίας μεταξύ τους υπήρχε η γραπτή παρότρυνση του κατηγορουμένου στην ανήλικη να διαγράψει τα μηνύματα της συνομιλίας τους. Οι δε αναφερόμενοι στο απολογητικό υπόμνημα του κατηγορουμένου ισχυρισμοί περί υπάρξεως σκευωρίας εναντίον του, η οποία σκευωρία αναφαίνεται από τις υποδεικνυόμενες αντιφάσεις στις καταθέσεις της μητέρας σχετικά με τη συμπεριφορά και το χαρακτήρα της ανήλικης, όπως έκρινε η Εισαγγελέας, ουδόλως επιβεβαιώνονται και αλυσιτελώς προβάλλονται.
Απορρίφθηκε το αίτημα «αποφυλάκισης» καταγγελθέντος για «παιδεραστία»
