Σύμφωνα, με τη φετινή έκθεση του WEF η πανδημική κρίση πήγε πίσω κατά μια ολόκληρη γενιά το στόχο της εξάλειψης των διαφορών μεταξύ ανδρών και γυναικών και θα χρειαστούν 36 χρόνια για να εξαλειφθούν οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων, τόσο σε οικονομικό και σε πολιτικό επίπεδο, όσο και στην πρόσβαση στην εκπαίδευση, ακόμα και στις υπηρεσίες υγείας. Το γεγονός ότι οι γυναίκες εργάζονται σε μεγαλύτερα ποσοστά στα τουριστικά επαγγέλματα και στην εστίαση είναι μία από τις βασικές αιτίες για την εκτόξευση της ανεργίας τους. Πιο πολύ από τα γεγονότα αυτά καθ’αυτά που ακολουθούν παγκόσμιες τάσεις που είθισται να επιδεινώνουν τα προβλήματα σε εθνικό επίπεδο, μας θορυβεί ότι το ζήτημα δεν κατέχει κεντρική θέση στο δημόσιο διάλογο. Λες και όλα αυτά αφορούν κάποια άλλη χώρα και όχι το μισό του πληθυσμού. Εξ ίσου αποκαρδιωτική η αδιαφορία των γυναικείων οργανώσεων νέας κοπής που περί άλλων τυρβάζουν. Τελικά δεν είναι τυχαίο που οι επωνυμίες τους και η επικοινωνία τους γίνεται σε άλλη γλώσσα από την Ελληνική…
Ένα αόρατο πρόβλημα
