Παρατίθενται αποσπάσματα από την ομιλία του βουλευτή Δωδεκανήσου και Τομεάρχη Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Νεκτάριου Σαντορινιού, στην διαδικτυακή εκδήλωση του Παραρτήματος Ρόδου-Δωδεκανήσου της Ελληνικής Ένωσης για την Ομοσπονδία της Ευρώπης, με θέμα «Η Ευρώπη μπροστά στις προκλήσεις του 21ου αιώνα». https://www.youtube.com/watch?v=A0g4Too0oHE
Ø 9η Μαΐου: Ημέρα της Ευρώπης και Ημέρα της νίκης των ευρωπαϊκών λαών κατά του φασισμού και του ναζισμού
«Η 9η Μαΐου είναι μια ιδιαίτερα συμβολική ημέρα, είναι μια διπλή επέτειος. Είναι η «Ημέρα της Ευρώπης», αφού το 1950 ο Ρομπέρ Σουμάν παρουσίασε την πρότασή του, γνωστή ως «Διακήρυξη Σούμαν», βάζοντας το πρώτο θεωρητικό θεμέλιο για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ταυτόχρονα, συμπληρώνονται 76 χρόνια από τη μεγάλη νίκη ενάντια στον φασισμό-ναζισμό και τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι μια μέρα τιμής και μνήμης για τους ευρωπαϊκούς λαούς που αγωνίστηκαν και τσάκισαν το ναζιστικό τέρας και τον φασισμό. Στην Ελλάδα μάλιστα, τιμούμε ένα από τα μαζικότερα κινήματα αντίστασης, ενάντια στις δυνάμεις κατοχής, με πρωτοπόρους το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ».
Ø Για μια Ευρώπη των πολιτών, είναι αναγκαία η πολιτική ενοποίηση με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, προστασίας των αδυνάμων και υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων
«Σήμερα, ο Ευρωπαίος πολίτης βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πολλαπλή κρίση: την υγειονομική, την οικονομική και την περιβαλλοντική κρίση, καθώς και με την κρίση ηθικής και αξιών, με την ανάδυση του φασισμού και του ρατσισμού και την αμφισβήτηση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες οφείλουν επιτέλους να απαντήσουν ουσιαστικά σ’ αυτά τα προβλήματα. Ενώ η Ευρώπη χαρακτηρίζεται από μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, η ηγεσία της ασκεί διστακτικές πολιτικές επιθυμώντας να διατηρηθούν οι ισορροπίες».
«Σήμερα, η Ευρώπη εκφράζεται μέσα από μια οικονομική ένωση, με τα μεγάλα συμφέροντα να καθορίζουν τις πολιτικές που εφαρμόζονται. Ενώ ο Ευρωπαίος πολίτης θα έπρεπε να απολαμβάνει ισοτιμία, ισονομία, δημοκρατία και δικαιοσύνη, αντιθέτως:
– Υπάρχει μια αόρατη «διαχωριστική» γραμμή μεταξύ του περισσότερο ευνοημένου βορρά και των χωρών της νότιας Ευρώπης, ενώ ανισότητες υφίστανται και εντός του κάθε κράτους-μέλους
– Δεν υπάρχει σύστημα κοινωνικών υποδομών και οι σχέσεις εργασίας συνεχώς ελαστικοποιούνται
– Δεν έχουν απαντηθεί ζητήματα της Νησιωτικότητας, που βιώνουμε και εμείς ως Δωδεκανήσιοι, έτσι ώστε και ο τελευταίος κάτοικος στο πιο ακριτικό νησί να αισθάνεται ισότιμος με τον πολίτη μιας μεγάλης ευρωπαϊκής πόλης
– Δεν υπάρχει κοινή πολιτική στα μεγάλα θέματα της Υγείας, της Κοινωνικής Μέριμνας, της Εργασίας με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ισονομία μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών.
Ελάχιστα παραδείγματα είναι οι διαφορές στον κατώτατο μισθό ή οι διαφορετικές πολιτικές στήριξης στους πληττόμενους από την πανδημία. Πιο συγκεκριμένα, σε κάποιες χώρες καλύπτεται το 100% του μισθού ενός εργαζόμενου και δίδεται σημαντική επιδότηση στις επιχειρήσεις ενώ σε άλλες, όπως στην Ελλάδα, δίνεται ένα μικρό αντιστάθμισμα σε σχέση με την απώλεια εισοδήματος του εργαζόμενου και δανειοδότηση –αντί επιχορήγησης- στις επιχειρήσεις.
«Για να φτιάξουμε μια Ευρώπη των πολιτών, είναι αναγκαία η πολιτική ενοποίηση με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, προστασίας των αδυνάμων και υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο του φεντεραλισμού. Με δημοκρατικές πρακτικές στους τρόπους λήψης αποφάσεων, με γνώμονα το κοινό συμφέρον και την ισότητα, και όχι με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα ή τα οικονομικά συμφέροντα των λόμπι που επηρεάζουν τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Για ένα κοινό ειρηνικό μέλλον για τους λαούς της Ευρώπης, πρέπει να γίνει:
· Μια σημαντική στροφή προς την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης με κύριο χαρακτηριστικό το συμφέρον του πολίτη και των λαών.
· Να ξεπεραστεί το δημοκρατικό έλλειμμα, μέσα από την ενίσχυση του εκδημοκρατισμού σε θεσμούς και Όργανα της Ε.Ε.
«Θα πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το οποίο, ως σήμερα, έχει μικρότερη δύναμη στη λήψη αποφάσεων σε σύγκριση με άλλα Όργανα. Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αντιθέτως, το οποίο απαρτίζεται από αρχηγούς κρατών, συχνά επιβάλλονται εθνικές στρατηγικές με την απειλή του βέτο, γεγονός που βάζει φρένο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και εμβάθυνση. Τέτοια πρόσφατη περίπτωση, αποτελεί η άρση της πατέντας των εμβολίων, όπου, σε αντίθεση με την θετική κατεύθυνση του Προέδρου των ΗΠΑ, στην Ε.Ε. «νερώθηκε» η δρομολόγηση, ουσιαστικά με βέτο από τη Γερμανία και πιθανώς εξυπηρετώντας συμφέροντα συγκεκριμένων φαρμακοβιομηχανιών».
«Μέσα από την δική μου εμπειρία στο Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, υπήρξαν αποφάσεις της Κομισιόν που δεν είχαν σχέση με την πραγματικά ίση ανάπτυξη της Ευρώπης. Ενδεικτικά αναφέρω το παράδειγμα της αυστηροποίησης της φορολογίας στα πλοία και τον εφοπλισμό σε αντίθεση με τις οδικές μεταφορές. Ο λόγος είναι ότι οι ναυτικές δυνάμεις της Ευρώπης είναι οι «αδύναμες» χώρες, όπως η Μάλτα, η Ελλάδα και η Κύπρος, ενώ παράλληλα τα λόμπι καθορίζουν άλλα συμφέροντα. Είναι τα ίδια λόμπι που δεν επιτρέπουν τον Διεθνή Οργανισμό για την Εργασία ή τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να έχουν επαρκή επιρροή στη λήψη αποφάσεων, και ιδιαίτερα στις παρούσες κρίσιμες συνθήκες που βιώνουμε».
Ø Θέλουμε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη κυρίαρχη και δημοκρατική
«Ορθά αναφέρεται στην, προ λίγων ημερών, «Διακήρυξη για το Μέλλον της Ευρώπης», από το Spinelli Group του Ευρωκοινοβουλίου, ότι η Ε.Ε. δεν στάθηκε ικανή να αντιδράσει αποτελεσματικά στις πρώτες μεγάλες προκλήσεις και κρίσεις του 21ου αιώνα, όπως στην οικονομική κρίση του 2008, την
μεταναστευτική/προσφυγική κρίση, την άνοδο του εθνολαϊκισμού και το Brexit –όλα πολύ σοβαρά πλήγματα για την ενότητά της.
«Ιδιαίτερα, όταν η Ελλάδα βρισκόταν σε οικονομική κρίση από το 2010 ως το 2018, αυτοί που καθόριζαν τα μέτρα που θα λάβει η χώρας μας, αποτελούσαν ένα μη-θεσμοθετημένο όργανο της Ε.Ε., το Eurogroup. Αυτό και μόνο αποτελεί ένα πισωγύρισμα στη δημοκρατική λειτουργία της Ευρώπης».
Ø Στη σημερινή Ευρώπη, οι Περιφέρειες δεν συμμετέχουν στη διαμόρφωση των πολιτικών που τις αφορούν
«Όλα τα παραπάνω αντανακλώνται και στη σχέση Περιφερειών και Ε.Ε. με τις ευρωπαϊκές περιφέρειες να μην συμμετέχουν στη διαμόρφωση της πολιτικής σύγκλισης. Τους στόχους, το όραμα τις επιλεξιμότητες των δαπανών δεν τα θέτουν οι Περιφερειάρχες αλλά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σε μία παλαιότερη συνάντησή μου με την κα. Κρέτσου, Επίτροπο για την Περιφερειακή Συνοχή, συζητώντας για το νέο πλαίσιο στήριξης, το οποίο σημειωτέον τώρα ξεκινάει, της ζήτησα να υπάρξει μια ξεχωριστή χρηματοδότηση για τις νησιωτικές πολιτικές, κάτι που δεν επετεύχθη λόγω άλλων προτεραιοτήτων».
Ø Αναγκαίο ένα δίκαιο Σύμφωνο για την Βιώσιμη Ανάπτυξη, την Κοινωνική Συνοχή και την Οικονομική Σύγκλιση των λαών της Ε.Ε.
«Είναι σημαντικό, στην προσεχή Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης, να εμπλακούν στο νέο διάλογο όλοι και όλες (Ευρωπαίοι πολίτες, κοινωνικοί φορείς, συνδικάτα, κινήματα, θεσμικά όργανα) για την συνδιαμόρφωση του τρόπου που θα ολοκληρώσει την οικοδόμηση της ομοσπονδιακής Ευρώπης.
– Το Σύμφωνο Σταθερότητας θα πρέπει να αντικατασταθεί με ένα Σύμφωνο για την Βιώσιμη Ανάπτυξη, την Κοινωνική Συνοχή και την Οικονομική Σύγκλιση
– Να ενισχυθούν τα κοινωνικά δικαιώματα, να καταπολεμηθούν οι ανισότητες και να προστατευθούν οι εργαζόμενοι
– Να υπάρξει μια ισχυρή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας βασισμένη στην προστασία του διεθνούς δικαίου, ιδιαίτερα στα νησιά και τη χώρα μας
«Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη που θα είναι το κοινό μας σπίτι, ξεπερνώντας εθνικές διαφορές και εθνικισμούς. Μια Ευρώπη των λαών και των πολιτών, αλληλέγγυα που θα αναδιανέμει τους οικονομικούς πόρους δίκαια, σε ένα πλαίσιο συν-ανάπτυξης. Μια Ευρώπη που δεν θα λειτουργεί τιμωρητικά απέναντι στους πιο αδύναμους και δεν θα στηρίζεται σε λόμπι. Μια Ευρώπη που θα προστατεύει τα εργασιακά δικαιώματα και θα απεμπολήσει την μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό».
