Σήμερα Κυριακή 23 Μαΐου 2021, συμπληρώνονται 15 χρόνια από τον θάνατο του ήρωα σμηναγού Κώστα Ηλιάκη. Ο Τούρκος σμηναγός Ιμπραήμ Χάλι, ανοιχτά της Καρπάθου και χωρίς καμία προειδοποίηση «έριξε» το μαχητικό αεροσκάφος του, πάνω στην καλύπτρα του μαχητικού αεροσκάφους που πετούσε ο Σμηναγός Ηλιάκης, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει ακαριαία. Ηταν μόλις 36 ετών.
Εδώ, σε αυτή τη γωνιά του χάρτη, εδώ στην ακριτική Ελλάδα, κάθε φορά που εκτυλίσσονται αερομαχίες πάνω από τα νησιά μας, πάνω από τα κεφάλια μας, μνημονεύουμε τους ήρωες του Αιγαίου, δεν τους ξεχνάμε, με την ευχή να μην θρηνήσουμε κι άλλους…
Όπως δεν ξεχνάμε τον υποσμηναγό Νικόλαο Σιαλμά, τον πρώτο πιλότο που σκοτώθηκε σε αερομαχία με Τούρκους τον Ιούνιο του 1992 κοντά στην περιοχή του Αγίου Ευστρατίου στην Λήμνο, όταν κλήθηκε να αναχαιτίσει το ολοκαίνουργιο τότε απόκτημα «τρίτης γενιάς» της Τουρκικής αεροπορίας το F-16C… Ηταν μόλις 27 ετών.
Όπως δεν ξεχνάμε τους τρεις, ήρωες αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού υποπλοιάρχους Χριστόδουλο Καραθανάση, Έκτορα Γιαλοψό και τον αρχικελευστή Παναγιώτη Βλαχάκο, που πριν από 25 χρόνια, την μαύρη νύχτα των Ιμίων, τον Γενάρη του 1996, έπεσαν νεκροί σε ώρα υπεράσπισης της ελληνικής γης, όταν το ελικόπτερο στο οποίο επέβαιναν και το οποίο βρισκόταν μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος, αναφέρει βλάβη, χάνεται από τα ραντάρ και καταπέφτει στα παγωμένα νερά του Αιγαίου. Ο Χριστόδουλος Καραθανάσης ήταν 34 ετών, ο Εκτορας Γιαλοψός ήταν 30 ετών, ο Παναγιώτης Βλαχάκος ήταν 32 ετών.
Όπως δεν ξεχνάμε τον Γιώργο Μπαλταδώρο, τον πιλότο του Mirage 2000 – 5 που πριν από τρία χρόνια, στις 12.04.2018, έπεσε εννέα μίλια βορειοανατολικά της Σκύρου. Επέστρεφε στη βάση του μετά από επιχείρηση αναχαίτισης τουρκικών μαχητικών. Η πτώση του, μπορεί να μην σχετίζεται με την αναχαίτιση, όμως ο ήρωας πιλότος έπεσε μαχόμενος για την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας.
Δεν ήθελαν να γίνουν ήρωες, ήθελαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, στις οικογένειές τους, στους φίλους τους, στην καθημερινότητά τους…
Δεν ήθελαν να περάσουν στο «Πάνθεον των Ηρώων» της Ελλάδας, κι όμως από την μια στιγμή στην άλλη πέρασαν στην αιωνιότητα, μαχόμενοι για την πατρίδα τους, για τα σύνορά μας, για τα νησιά μας, για εμάς.
Οι ήρωες του Αιγαίου, εκτέλεσαν το καθήκον τους με αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση. Δικό μας καθήκον είναι να μην τους ξεχνούμε. Του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται…
“….Και χωρίς τα φτερά δε φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.
Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός…”
(Ηλιος Θεός, Βασίλης Σκουλάς)
