Ο απολογισμός των επιπτώσεων της πανδημίας Covid-19 στην εργασία σε πρώτη ανάγνωση, δείχνει να είναι καταστροφικός. Άνοδος της ανεργίας, όξυνση των ανισοτήτων, περισσότερη φτώχεια και γενικευμένη αβεβαιότητα, είναι τα κύρια φαινόμενα που καταγράφονται στον κόσμο της εργασίας. Δεν είναι λίγοι έτσι όλοι αυτοί που πιστεύουν, ότι στην εργασία ισχύει «το κάθε πέρυσι και καλύτερα». Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, η εκτός χρόνου και καιρών δημόσια συζήτηση που γίνεται σχετικά με το εργασιακό νομοσχέδιο, ανάγεται στο 1980 και πίσω. Θα ήταν λάθος να επικρατήσει το «όχι σε όλα». Η αγορά εργασίας δεν μπορεί να λειτουργεί με κανόνες που θεσπίστηκαν προ τεσσαρακονταετίας. Μόνο, που οι καινούργιοι σύγχρονοι κανόνες, θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα εποικοδομητικής συμβολής από κόμματα και συνδικάτα. Και η κυβέρνηση να ακούσει και να συνθέσει προτάσεις. Σαν ευχή μοιάζει αυτό βέβαια… Αλλά ας την πούμε, μήπως και κάποτε οι πολιτικοί καταλάβουν πως η θέσπιση «σύγχρονων κανόνων» όπως αρέσκονται να λένε, θέλουν και σύγχρονες μεθόδους συζήτησης.
Ευχή
