ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΣΑ ΝΑ ΜΗ ΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΗΜΟ!
Δεν είναι η πρώτη φορά που δραστηριοποιούμαι σε εκλογική διαδικασία. Και η κάθε φορά έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Δεν θυμάμαι όμως άλλη φορά που να επιστρατεύτηκε τόσο έντονα η λήθη, ενάντια στη μνήμη. Δεν μιλώ μόνο για τα μαγικά ραβδάκια του Χάρυ Πότερ που επιστρατεύτηκαν για να κάνουν το άσπρο, μαύρο. Μάλιστα σε πολλές περιοχές έπεσε πολύ μαύρο. Είτε με τη μορφή της πίσσας που στρώθηκε εν μία νυκτί ως κουτόχορτο στους ιθαγενείς, είτε με την μορφή του μαύρου ωμού εκβιασμού -που όπως παντού γύρω μας ακούγεται- χρησιμοποιήθηκε από παρατάξεις για την διάσωση της πελατειακής τους δεξαμενής, από την κατάρτιση των συνδυασμών μέχρι την εξαγορά μελλοντικών ψήφων.
Μιλώ για την συντονισμένη προσπάθεια που γίνεται από συγκεκριμένες παρατάξεις, να αλλάξουν ή να θάψουν τα πραγματικά πολιτικά προτάγματα. Και τα προβλήματα του τόπου μαζί..
Τελικά μοιάζει σα να μην ζούμε στον ίδιο Δήμο.
Ένας ο δικός μας και ένας ο δικός τους.
Ιλουστρασιόν περιτυλίγματα ντύνουν ανυποψίαστους φερέλπιδες υποψήφιους, νέους και μοιραίους, που θα σώσουν τον τόπο επειδή είναι απλά νέοι και καλοί άνθρωποι, που μαζί με άλλους καλούς ανθρώπους-άντε και μερικούς κακούς- θα ξαναβάλουν μπροστά τη δημοτική μηχανή που σκούριασε. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που διαχειρίζονταν τον τόπο χρόνια και ζαμάνια, ξανά σιδέρωσαν τα πουκάμισά τους για να μην φαίνονται τσαλακωμένα και λαδωμένα και ξαναρίχτηκαν από την αρχή στον στίβο της ψήφου.
Αλλά, καμιά κουβέντα για την ταμπακιέρα μέχρι σήμερα.
Κανείς δεν φταίει για το χάλι μας, μόνο λάθος διαχείριση είχαμε.
Πρωτοσέλιδα εμφανίζουν άφθαρτους (αλλά και φθαρμένους) υποψήφιους που μιλούν για καθαριότητα, για πράσινες πλατείες, για σχέδια σε διαφάνειες, για «αξιοποίηση» του δημόσιου πλούτου μας, που καλύτερα να γίνει ιδιωτικός γιατί αλλιώς «κοστίζει» σε όλους, για επίγειους παράδεισους σε μακέτες, όλοι μαζί για μια νέα αρχή, ενωμένοι και ατσαλάκωτοι. Για να αλλάξουν όπως διάβασα την αισθητική του νησιού! Άκουσον άκουσον! Το νησί έχει πρόβλημα αισθητικής που την δημιούργησαν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι εξαφανίστηκαν δια της μαγείας που λέγαμε!
Όλα αυτά που περιγράφουν, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, αρκεί να φύγουν από μπροστά μας οι περιττοί, οι απόβλητοι, οι φτωχοί, οι μετανάστες, οι διαδηλωτές, οι ταραξίες. Και θα έρθει η ευημερία και ο ποιοτικός τουρισμός που θα μας σώσει. Έτσι απλά.
Τελικά όντως ζούμε σε ξεχωριστούς Δήμους. Ο Δήμος μας και ο Δήμος τους. Γιατί ο δικός μας Δήμος είναι άλλος.
Που πονάει μαζί με τους κατοίκους του. Και πεθαίνει στη φτώχεια, και αυτοκτονεί από απόγνωση, και κρυώνει χωρίς στέγη, και μένει στις γραμμές του ΟΑΕΔ, όπως οι κάτοικοί του, ή στην ουρά για μια θέση φθηνού ξενοδοχοϋπαλλήλου. Είναι ένας Δήμος πραγματικός, όχι τρισδιάστατη αποτύπωση. Και είναι ένας Δήμος που σκοτεινιάζει. Όπως τα σπίτια χωρίς ρεύμα. Όπως οι παρατημένοι δημόσιοι χώροι, οι εγκαταλειμμένες παιδικές χαρές, οι διαλυμένες δημόσιες υπηρεσίες με τους απολυμένους εργαζόμενους. Ένας Δήμος με ανθρώπους καταδικασμένους σε μια θηλιά που όλο στενεύει, κάτω από το βάρος ενός χρέους που δεν δημιούργησαν, και ενός μνημονίου που σαν ταφόπλακα έπεσε πάνω στα κεφάλια τους.
Γι αυτά τα ταπεινά ήρθε η ώρα επιτέλους να μιλήσουμε. Να ανοίξουμε την ταμπακιέρα των πραγματικών προβλημάτων και να αποδώσουμε ευθύνες εκεί που αναλογούν. Με την ψήφο μας. Και οι άχρωμες εκλογές που προσπαθούν να φτιάξουν , να πάρουν χρωματισμό, να γίνουν ξεκάθαρη πολιτική μάχη εναντίωσης στους πολιτικούς μνημονιακούς βρυκόλακες.
Και επειδή η υπομονή μας τελείωσε, ξεκινάμε θυμίζοντας αυτά που λέμε από καιρό. Πως η βασική αιτία των δινών που όλοι μας βιώνουμε σε αυτόν τον τόπο, είναι η εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής στην αυτοδιοίκηση, που εφάρμοσαν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που μας καλούν να τους ξαναψηφίσουμε, γι αυτό και θα τους ρίξουμε, θα τους ανατρέψουμε!
Η τοπική αυτοδιοίκηση βρίσκεται ένα βήμα πριν την οικονομική και θεσμική διάλυση, οι παρεχόμενες προς τον πολίτη υπηρεσίες έχουν συρρικνωθεί, το κόστος λειτουργίας του δήμου έχει μετακυλήσει στους δημότες, κα οι εργασιακές σχέσεις έχουν επιδεινωθεί. Πως θα λυθούν αυτά τα προβλήματα, πως θα μπορέσουμε να ανασυγκροτήσουμε τον τόπο μας; Πως θα μπορέσουμε σαν κοινωνία να παράγουμε, όταν μας στερούν τα βασικά μας εργαλεία που είναι ο δημόσιος πλούτος μας και τα δημόσια αγαθά μας.
Χρειαζόμαστε μια εκ βάθρων ανατροπή σε όλο το μήκος και το πλάτος της τοπικής αυτοδιοίκησης και σε όλες τις πτυχές της.
Η μάχη που καλούμαστε όλοι μαζί να δώσουμε, είναι δύσκολη και επίπονη γιατί θα συγκρουστεί με ιδεολογήματα που καλλιεργήθηκαν δεκαετίες,όπως το πελατειακό καθεστώς και τα φαινόμενα διαφθοράς.
Εμείς, έχουμε μάθει να μην κινούμαστε με «επώνυμους» και πιασάρικους υποψήφιους, δεν έχουμε ανάγκη από φαντεζί πολιτικούς της καρέκλας και των διαδρόμων!
Eμείς, δεν διαθέτουμε τζάκια κι επώνυμους για λαϊκή κατανάλωση, αλλά απλούς ανθρώπους, για να αλλάξουν τον κόσμο, να τον κάνουν πάλι ζωντανό και παραγωγικό για το σύνολο της κοινωνίας.
Στον αγώνας μας αυτόν, δεν περισσεύει κανείς. Πρόκειται περί συλλογικής μάχης.
Γι αυτό, ενώνουμε τις δυνάμεις μας και τη δράση μας ,με τα κινήματα της πόλης και με ανθρώπους άμεμπτους, εργατικούς με ηθικό πλεονέκτημα και με αφοσίωση στο κοινό καλό.
Με βήμα γρήγορο και όρεξη ,και χωρίς βαρίδια από το παρελθόν όπως λέει και ο Γιώργος Υ. προχωράμε για την μεγάλη ανατροπή και στο νησί μας.
Το καθήκον μας είναι πλέον μόνο ένα . Να νικήσουμε!
Γιατί δεν θέλουμε άλλο μαύρο, ούτε στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, ούτε στην κοινωνία, ούτε στις καρδιές μας!
Τελικά μοιάζει σα να μην ζούμε στον ίδιο Δήμο.
Άλλος ο δικός μας και άλλος ο δικός τους!.
Νίκος Μαυροματάκος, γεωπόνος – υποψήφιος με την παράταξη του Γιώργου Υψηλάντη- ΡΟΔΟΣ ΠΟΡΕΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ.
