Η άγρια δολοφονία της 26χρονης Γαρυφαλλιάς στη Φολέγανδρο από τον σύντροφό της, συγκλόνισε το πανελλήνιο και ξύπνησε μνήμες από τη στυγνή δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο. Της άτυχης φοιτήτριας που οι δολοφόνοι της την πέταξαν ζωντανή στη θάλασσα και το άψυχο σώμα της 21χρονης Ελένης Τοπαλούδη βρέθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2018, στην περιοχή «Φώκια» στους Πεύκους.
Ο 30χρονος δολοφόνος καθ’ ομολογία του στην Φολέγανδρο, έσπρωξε την Γαρυφαλλιά από τα βράχια, ζωντανή. Η 26χρονη, έχασε τη ζωή της από πνιγμό και πέρασε στην αιωνιότητα. Οι γονείς της παρέλαβαν τη σορό της και μαζί τους έκλαψε όλη η Ελλάδα. Όπως έκλαψε και για την Ελένη, που βασανίστηκε από τους δολοφόνους της, βιάστηκε και πέθανε αβοήθητη μέσα στη θάλασσα όπου την πέταξαν από τα κοφτερά βράχια στον όρμο της «Φώκιας».
Συγκλονισμένος από την αποτρόπαια δολοφονία της Γαρυφαλλιάς, ο δύτης Βασίλης Μαντικός, ο οποίος κλήθηκε να ανασύρει από τη θάλασσα το άψυχο σώμα της Ελένης Τοπαλούδη έγραψε σε ανάρτησή του στο facebook χαρακτηριστικά: «Ρε τσογλάνια σεβαστείτε τα παντελόνια που φοράτε, δεν φέρονται έτσι στις γυναίκες… Όχι άλλη Γαρυφαλλιά, Καρολάιν, Ελένη».
Σε επικοινωνία του με τη «δημοκρατική», ο κ. Β. Μαντικός δήλωσε χαρακτηριστικά: «Δυστυχώς, κάθε φορά που σκοτώνουν μια γυναίκα τα θυμόμαστε όλα… Γεμίσαμε τσογλάνια. Από τότε που άκουσα για την δολοφονία της Γαρυφαλλιάς, ζω και ξαναζώ τις τραγικές στιγμές που ζήσαμε με την άτυχη Ελένη Τοπαλούδη. Δεν είναι δυνατόν να χτυπάς και να σκοτώνεις ένα κορίτσι… Και να το ρίχνεις ζωντανό στο νερό… Από την ημέρα που άκουσα για τη δολοφονία της Γαρυφαλλιάς, βλέπω μπροστά μου το άψυχο σώμα της Ελένης. Κάθε φορά που σκοτώνουν ένα κορίτσι… βλέπω την Ελένη… Και η τελευταία δολοφονία λες και είναι καρμπόν… Μόνο που δεν υπήρξε βιασμός… Επιτέλους ας αντιδράσουμε ως κοινωνία. Όχι άλλη Γαρυφαλλιά, Καρολάιν, Ελένη…».
Σε παλαιότερη συνέντευξή του στη «δ» ο δύτης Βασίλης Μαντικός, είχε αναφερθεί για τις συγκλονιστικές στιγμές που βίωσε και που παραμένουν ζωντανές στη μνήμη του, όταν κλήθηκε να ανασύρει από τη θάλασσα, το άψυχο σώμα της Ελένης Τοπαλούδη.
«Το περιστατικό με την Ελένη Τοπαλούδη είναι αυτό που θυμάμαι πιο έντονα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που αντίκρισα το πρόσωπό της. Επαθα σοκ. Ηταν σαν να μου έριξαν γροθιά στο στομάχι. Πιστέψτε με, έχω δει πάρα πολλά… Όμως η περίπτωση της Ελένης, με συγκλόνισε. Όταν γυρίσαμε το σώμα της και είδαμε το πρόσωπό της… Τι να σας πω… Ακόμα και σήμερα που το σκέφτομαι δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Είναι περιστατικά που δύσκολα ξεχνάς, όσο εξοικειωμένος κι αν είσαι… Αλλά αυτό με τη φοιτήτρια ήταν πολύ σκληρό. Μια κοπέλα, 1,90 στο ύψος κατακρεουργημένη… και μάλιστα από δύο νέα παιδιά… Στο κορίτσι αυτό, βλέπαμε τα παιδιά μας. Η Ελένη έγινε το κοριτσάκι όλων μας εκείνη την ημέρα. Οταν ειδοποιηθήκαμε εμείς, η σορός ήταν ακόμα στη μέση του κόλπου της Φώκιας. Μέχρι να φτάσουμε στο σημείο, διότι εκείνη την ημέρα ήταν πολύ κακός ο καιρός είχε αέρα και βροχή, η θάλασσα την είχε βγάλει στα χαλίκια. Τι να σας πω, δεν περιμέναμε να δούμε αυτό το θέαμα. Εμένα και του συνεργάτη μου, του Κώστα Μπαλάφα, μας κόπηκε η αναπνοή όταν καταλάβαμε περί τίνος πρόκειται. Δεν μπορούσαμε να συνέλθουμε. Ηταν ξεκάθαρο ότι η κοπέλα δεν πήγε εκεί για να αυτοκτονήσει. Κάτι άλλο είχε συμβεί.
Πριν ταυτοποιηθεί, ψάχναμε στην γύρω περιοχή, αν γνωρίζει κάποιος μια κοπέλα με ένα τριαντάφυλλο στο δεξί πόδι… Με εντολή του Λιμεναρχείου, πήγαμε άλλες δύο φορές στο σημείο για να ψάξουμε τα προσωπικά της αντικείμενα. Την πρώτη φορά δεν βρήκαμε τίποτα. Τη δεύτερη φορά, οι δράστες υπέδειξαν το σημείο που τα είχαν πετάξει και τα βρήκαμε όλα, εκτός από τα γυαλιά και το κινητό της τηλέφωνο. Έκανα πάρα πολύ καιρό για να βρω τις ισορροπίες μου μετά από αυτό το σκληρό περιστατικό. Και δεν ξέρω αν τις έχω βρει μέχρι τώρα που μιλάμε. Εγώ θυμάμαι, περίμενα με αγωνία στο μπαλκόνι να δω την κόρη μου, να επιστρέφουν στο σπίτι με την μητέρα της ασφαλείς από το σχολείο ή όπου αλλού πήγαιναν. Και σας το λέω εγώ, που έχω δει πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου. Κι άλλοι φίλοι γνωστοί, εκείνη την περίοδο μού έλεγαν ότι κάνουν ακριβώς το ίδιο. Η περίπτωση της Ελένης, άφησε σημάδια στην τοπική κοινωνία και όχι μόνο. Προσωπικά με έχει σημαδέψει… Δεν ήξερα τι να πω σε αυτόν τον πατέρα, που έκλαιγε και μου έλεγε σε ευχαριστώ που μου έφερες το παιδί μου κι εμένα σπάραζε η καρδιά μου που ανασύραμε την κόρη του νεκρή… Οι άνθρωποι αυτοί, δεν είχαν την ευκαιρία να φιλήσουν το παιδί τους, δεν το αποχαιρέτησαν».
B. Mαντικός: Γαρυφαλλιά, Καρολάιν, Ελένη… τρεις βίοι παράλληλοι! «Επιτέλους, ας αντιδράσουμε ως κοινωνία»!
