Με δύο αποφάσεις που εξέδωσε χθες το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου ευδοκίμησαν ισάριθμες αγωγές της «Ισραηλιτικής Κοινότητας Ρόδου (Ν.Π.Δ.Δ.)» και του «Οργανισμού Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως Ισραηλιτών Ελλάδος» κατά του Ελληνικού Δημοσίου με τις οποίες διεκδικείτο η κυριότητα δια χρησικτησίας δύο ακινήτων στην Μεσαιωνική Πόλη.
Πιο συγκεκριμένα:
Η πρώτη αγωγή χρησικτησίας υποβλήθηκε από το Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία «Ισραηλιτική Κοινότης Ρόδου (Ν.Π.Δ.Δ.)» κατά του Ελληνικού Δημοσίου, όπως αυτό εκπροσωπείται νόμιμα από τον υπουργό Οικονομικών. Οπως εκτίθεται στην αγωγή επί της οδού Περικλέους, αριθμός 25 στην Μεσαιωνική Πόλη, στη θέση «ΕΒΡΑΪΚΑ», βρίσκεται ένα ακίνητο και συγκεκριμένα ένα οικόπεδο με οικοδομή, με καλυμμένη επιφάνεια ισογείου 200 τ.μ., καλυμμένη επιφάνεια πρώτου ορόφου 90 τ.μ., και ακάλυπτη επιφάνεια (αυλή) 148 τ.μ., στο οποίο φέρεται εγγεγραμμένος σύμφωνα με τις κτηματολογικές εγγραφές ως θεμελιώδης τιτλούχος ο Νότρικα Τζιουζέπε του Μασλία.
Το παραπάνω ακίνητο μεταβιβάστηκε στην Ισραηλιτική Κοινότητα Ρόδου, όπως τονίζεται, με άτυπη δωρεά το έτος 1927 από το θεμελιώδη τιτλούχο, προς τούτο δε φιλοτεχνήθηκε μία πέτρινη πινακίδα που ετέθη παραπλεύρως της εξωτερικής θύρας του κτηρίου στην οποία αναγράφεται στην εβραϊκή και ιταλική γλώσσα (η Ρόδος τότε τελούσε υπό ιταλική κατοχή και επίσημη γλώσσα ήταν η ιταλική) ότι “εδωρήθη το παρόν ακίνητο στην Ισραηλιτική Κοινότητα Ρόδου”.
Έκτοτε το νέμεται και το κατέχει, όπως υποστηρίζει το Ν.Π.Δ.Δ., με διάνοια κυρίου, και ενεργεί σ’ αυτό όλες τις πράξεις νομής και κατοχής. Επισημαίνει δε ότι το αντίδικο Ελληνικό Δημόσιο, όχι μόνο ουδέποτε αμφισβήτησε την κυριότητά του επί του ακινήτου αλλά με πανηγυρικές πράξεις αναγνώριζε την κυριότητα και νομή. Ειδικότερα, καταλόγιζε τον αποδοτέο φόρο επί των εισπραττόμενων μισθωμάτων, καταχωρούσε στη βάση δεδομένων του τα μισθωτήρια και σφράγιζε αυτά με τον αύξοντα αριθμό καταχώρησης δίδοντάς τους βεβαία χρονολογία, εξέδιδε πιστοποιητικό οικονομικού εφόρου σε τυχόν εξωστικές αγωγές, καταλόγιζε την πληρωμή τέλους ακίνητης περιουσίας (Τ.Α.Π.), αργότερα ΕΕΤΥΔΕ (που καταβάλλετο μέσω των λογαριασμών ρεύματος) και στη συνέχεια ΕΝ.Φ.Ι.Α., έστελνε ακόμη και σημειώματα με τα οποία ζητούσε να φροντίσει το ακίνητο διότι χρήζει συντήρησης, λόγω παλαιότητας.
Η δεύτερη αγωγή ασκήθηκε από τον «Οργανισμό Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως Ισραηλιτών Ελλάδος» κατά του Ελληνικού Δημοσίου νόμιμα εκπροσωπούμενου από τον υπουργό Οικονομικών.
Όπως υποστηρίζεται στην αγωγή, το ακίνητο στη Μεσαιωνική Πόλη και στη θέση «Εβραϊκά», καλυμμένης επιφανείας ισογείου 66 τ.μ., πρώτου ορόφου 49 τ.μ., δευτέρου ορόφου 22 τ.μ., είναι σύμφωνα με τις κτηματολογικές εγγραφές αρχικός και θεμελιώδης τιτλούχος ο Αλχαδέφ Ισαάκ του Τζιουζέπε εξ ολοκλήρου, Έλλην Ισραηλίτης της Ρόδου, ο οποίος εθανατώθη υπό των ναζιστών κατά τη διάρκεια των φυλετικών διωγμών των ετών 1943-1945. Δυνάμει του από 12-8-1971 πρωτοκόλλου καταλήψεως κατόπιν της με αριθμό 23511/12-8-1971 αποφάσεως του νομάρχη Δωδεκανήσου, το ακίνητο κατελήφθη από το Ελληνικό Δημόσιο.Το ακίνητο περιήλθε κατά κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο λόγω παρελεύσεως της δεκαετούς διάρκειας από την κατάληψή του. Υποστηρίζεται ότι το Ελληνικό Δημόσιο όφειλε να γνωρίζει ότι ουδέποτε απέκτησε τη νομή του ακινήτου, η οποία δυνάμει συγκεκριμένων διατάξεων επιφυλάσσετο υπέρ του Ο.Π.Α.Ι.Ε.
Τις υποθέσεις χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Γιάννης Καραμιχάλης.
Ευδοκίμησαν δύο αγωγές χρησικτησίας κατά του Ελληνικού Δημοσίου για δύο ακίνητα στην Μεσαιωνική Πόλη
