Αρθρο του Περιφερειάρχη Νοτiου Αιγαiου
Ο άκριτος δημόσιος λόγος έχει μια διττή λειτουργία στον δημόσιο βίο. Δίνει έναυσμα για σύγκρουση και σύγκριση. Είναι δε συχνό φαινόμενο να ενεργοποιεί αντανακλαστικά, τα οποία αυτοί που κάνουν χρήση του άκριτου λόγου δεν μπορούν να εκτιμήσουν και να ελέγξουν και αυτό γιατί σήμερα η τεχνολογία δίνει άμεση πρόσβαση σε ακροατήριο πολλές φορές πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είναι ο αρχικός στόχος.
Αυτό συνέβη τις τελευταίες ημέρες με ένα ακόμα σερί καταγγελιών, συνηθισμένο φαινόμενο, μιας ομάδας δημοσίων προσώπων που αντιπολιτεύονται την διοίκηση της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου εκτοξεύοντας κάθε φορά μια τυποποιημένη επίθεση με στυλ της δεκαετίας του ’80.
Επιθέσεις τυποποιημένες σε περιεχόμενο, σε σειρά προσώπων που εμφανίζονται υπερασπιζόμενοι την καταγγελία και ο ένας τον άλλο, σε εκφράσεις, σε χαρακτηρισμούς, σε προσβολές.
Στην απόγνωση τους, στεκόμαστε με συμπάθεια.
Με συμπάθεια, γιατί μας δίνουν συχνά την ευκαιρία της σύγκρισης που στην πολιτική λειτουργεί εντελώς ευεργετικά.
Τελευταία ευκαιρία σύγκρισης, η επίθεση που εξαπέλυσε οργανωμένα η γνωστή ομάδα προσώπων, αντιπολίτευση θέλουν να λέγονται, αλλά ουσιαστικά κάνουν κατάχρηση και αυτού του όρου, η απόφαση της Διοίκησης της Ανώνυμης Εταιρείας Κ2, του νέου Αναπτυξιακού Οργανισμού της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, να προσχωρήσει στην έκδοση δυο χρεωστικών καρτών για να καταργήσει την διακίνηση μετρητών και τα μέλη της Διοίκησης που εκτελούν δαπάνες κατ’ εξουσιοδότηση της εταιρείας να τις εκτελούν μόνο μέσω αυτών.
Το μαχαίρι στην διακίνηση των μετρητών, είναι η απόφαση όλου του σύγχρονου κόσμου, όλων των σύγχρονων χωρών, όλων των σύγχρονων ελεγκτικών μηχανισμών επίσης σε όλο τον κόσμο.
Η χρήση χρεωστικής κάρτας αντί μετρητών, διασφαλίζει την ύπαρξη μόνιμου ίχνους και εξασφαλίζει την δυνατότητα διασταύρωσης. Τόσο απλή είναι η απόφαση του σύγχρονου κόσμου και προς αυτή την κατεύθυνση κινείται αποφασιστικά όλος ο σύγχρονος κόσμος.
Στο νησί μας γιατί έγινε τόσος θόρυβος για αυτή την απόφαση;
Προφανώς δεν με καλύπτει ως απάντηση η απόγνωση ή η υστερία της αντιπολίτευσης γιατί όταν πολεμάς με μένος την διαφάνεια δίνεις μήνυμα και στίγμα.
Σε όλο το Δημόσιο θα έπρεπε να επιβληθεί η χρήση κάρτας σε όσους δημόσιους λειτουργούς διενεργούν δαπάνες για λογαριασμό του Δημοσίου. Για να εξαλειφθούν φαινόμενα του παρελθόντος, ίσως και του παρόντος, που μας τραυμάτισαν.
Για να μένουν για πάντα τα ίχνη κάθε συναλλαγής και αντίστοιχα να είναι όσο πιο ευχερής γίνεται η δυνατότητα διασταύρωσης των στοιχείων. Για να μην επαναληφθούν φαινόμενα απώλειας (!) των στοιχείων, για παράδειγμα από πλημμύρα, όπως δήλωσαν αρμόδιοι στον Δήμο Ρόδου προ μερικών ετών. Μήπως κάποιος από τους σημερινούς καταγγέλοντες ήταν μέλος και εκείνης της δημοτικής αρχής που έπαθε αυτή την συμφορά, της απώλειας των αρχείων της σε πλημμυρικό φαινόμενο;
Τελικά ποιος αρνείται την διαχείριση του δημοσίου χρήματος με μόνιμα ίχνη, διαφάνεια, δυνατότητα άμεσης διασταύρωσης στοιχείων και κατάργηση μετρητών ;
Από την απάντηση, νομίζω ότι ακόμα και η δεκαετία του ’80 που χρησιμοποίησα σαν ορόσημο πριν για να περιγράψω τους μόνιμους φωνασκούντες θα φαντάζει δεκαετία του μέλλοντος.
Παντού στο Δημόσιο, έπρεπε να υπάρχει η προτροπή και απόφαση για την χρήση χρεωστικών καρτών, αλλά αυτό φυσικά προϋποθέτει ανθρώπους που επιθυμούν πραγματικά την διαφάνεια και την λογοδοσία.
Παντού στο Δημόσιο έπρεπε να επιβληθεί το μέτρο αυτό, για να τελειώνουμε με το Χθές.
