Σταθερά κοντά στους 400 οι διασωληνωμένοι και 250-300 νεκροί κάθε εβδομάδα εδώ και κάμποσο διάστημα. Σε αυτό η κυβέρνηση απαντά ότι οι περισσότεροι νεκροί είναι ανεμβολίαστοι και ουσιαστικά θεωρεί το θέμα λήξαν και ευθύνη των μη εμβολιασμένων. Προφανώς έχει σημασία το ποσοστό εμβολιασμένων. Αλλά φταίνε αποκλειστικά οι ανεμβολίαστοι; Ή μήπως συμβαίνει και κάτι άλλο; Ίσως η απάντηση που γυρεύουμε να είναι στα λόγια του David Nabarro, αξιωματούχου του Π.Ο.Υ., εντεταλμένου του ΟΗΕ για την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης στην Ευρώπη: «Νομίζω ότι οποιαδήποτε χώρα αποφασίζει να βασιστεί αποκλειστικά στο εμβόλιο και όχι σε άλλα μέτρα δημόσιας υγείας, παραπλανά τον λαό της», λέει και επισημαίνει ως αιτίες της νέας έξαρσης τα συγκεχυμένα μηνύματα που στέλνουν στον κόσμο τους οι πολιτικές ηγεσίες και την έλλειψη στοχευμένης επικοινωνίας Δημόσιας Υγείας και Διαχείρισης Υγειονομικής Κρίσης.» Εδώ λοιπόν, αφήνουν ανεξέλεγκτη την μετάδοση του ιού. Κανένας έλεγχος, κανένα ουσιαστικό μέτρο δημόσιας υγείας, εν μέσω 800 νεκρών μόνον τον Οκτώβριο, αυξάνονται τα ποσοστά πληρότητας στα ΜΜΕ και τα καταστήματα, έλεγχοι πιστοποιητικών μηδαμινοί, μηδαμινή στήριξη, εάν όχι και αποδυνάμωση μέσα στην πανδημία του δημόσιου συστήματος υγείας. Το κακό έχει γίνει τετριμμένο και εμείς έχουμε ήδη αναισθητοποιηθεί. Έχουμε αποδεχτεί την κατάσταση. Αυτή είναι η θλιβερή κανονικότητα. Όπως λέει ο σπυδαίος κοινωνιολόγος Zygmunt Bauman «παρόμοια γεγονότα, όταν επαναλαμβάνονται και πολλαπλασιάζονται, σχολιάζονται καθημερινά ή αναπαρίστανται, χάνουν την ικανότητα τους να σοκάρουν. Όσο συγκλονιστικό και τρομακτικό είναι κάτι την πρώτη φορά που συμβαίνει, η μονοτονία της επανάληψης το «ομαλοποιεί», το κάνει «τετριμμένο», δεν σοκάρει».
Τετριμμένο
