Με το Γιάννη Μαχαιρίδη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, κυρίως λόγω δουλειάς αλλά και λόγω πολιτικής διαδρομής. Όντας από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ενεργός πολίτης (που ασχολείται με τα κοινά από μεράκι και όχι από επάγγελμα) και όντας παράλληλα αμετανόητος τεχνοκράτης και γνωρίζοντας τις ιδιαίτερες συνθήκες σχεδόν όλων των νησιών μας αλλά και ευρύτερα, σκέφθηκα ότι μια συσσωρευμένη εμπειρία που έχω αποκτήσει σε τεχνικά, αναπτυξιακά, πολιτιστικά, περιβαλλοντικά, πολεοδομικά και άλλα θέματα, θα μπορούσε να μετουσιωθεί σε αντίστοιχες πολιτικές, μέσα από θεσμικά όργανα προγραμματισμού και ανάπτυξης, όπως το Περιφερειακό Συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου. Αυτός είναι και ο λόγος που «κατέβηκα» στις εκλογές αυτές.
Ανεξάρτητα από το αν εκλεγώ ή όχι (αυτό δεν αποτελεί αυτοσκοπό και ίσως είναι δευτερεύουσας σημασίας), επιθυμία μου είναι η συμμετοχή σε πολλαπλά επίπεδα.
Για όσους στοιχειωδώς παρακολουθούν τα πράγματα από κοντά, σίγουρα θα γνωρίζουν ότι όντας κοντά στο Γιάννη Μαχαιρίδη τόσα χρόνια, ούτε ζήτησα κάποιο αντάλλαγμα και ούτε ασφαλώς ευνοήθηκα στο παραμικρό. Τουναντίον μάλιστα!.. Η σχέση μας επομένως είναι σχέση αλληλοεκτίμησης και σεβασμού στη διαφορετικότητα της άποψης.
Επειδή ακριβώς δεν έχω οποιαδήποτε υποχρέωση και ούτε φυσικά διαπραγματεύομαι ή προσδοκώ σε κάτι, η συμπόρευση μαζί του στις εκλογές αυτές αποχτά μεγαλύτερη αξία. Γνωρίζοντας την παρουσία του όχι μόνο εντός Περιφέρειας αλλά και σε όλη τη χώρα, συμπορεύτηκα διότι τον θεωρώ άξιο και ικανό και ίσως από τις λίγες πολιτικές φυσιογνωμίες που έχουν περάσει από τον τόπο αυτό. Ότι και να του προσάψει κάποιος, πολυκαιρία στην εξουσία, ίσως κάποιο υπεροπτικό ύφος ή άλλα τέτοια, δεν αρκούν για να αντισταθμίσουν τη μεγάλη του προσφορά στον τόπο αυτό και βέβαια δεν είναι ικανά να μπουν στο ίδιο ζύγι με την εμπειρία του, τη γνώση, την εντιμότητά του, την ακεραιότητά του και την αμεσότητά του.
Ο Γιάννης Μαχαιρίδης στον πρώτο γύρο των εκλογών, τιμωρήθηκε εκεί που πάλεψε και παλεύει περισσότερο. Τη Ρόδο! Δεν χρειάζεται να αναλύσω τα αίτια διότι αυτά δεν έχουν να κάνουν με την πολιτική. Απεναντίας μάλιστα!… Έχοντας όμως κι’ εγώ βιώσει παρόμοιες καταστάσεις σε άλλο ασφαλώς πεδίο, κατανοώ απόλυτα την όποια πικρία του. Η πολιτική όμως είναι σκληρή και ο πολιτικός χρόνος όλο και λιγοστεύει.
Για το λόγο αυτό, προσπερνάς τα συναισθήματά σου, αναλύεις με όσο το δυνατόν ψυχραιμότερη ματιά το τι πήγε στραβά, κάνεις ίσως την αυτοκριτική σου, ανασυντάσσεσαι και βγαίνεις πάλι με τον ίδιο έντιμο τρόπο ανοιχτά στους πολίτες, έχοντας επί πλέον αποκτήσει περισσότερη σοφία για τους μελλοντικούς χειρισμούς σου.
Παρακολουθώντας λοιπόν από κοντά τις κινήσεις του των τελευταίων ημερών, αυτό ακριβώς έκανε. Και όλοι εμείς, είμαστε κοντά του. Όχι από συνήθεια, ή από φιλία, η από υποχρέωση ή από υστεροβουλία ή από οτιδήποτε άλλο, αλλά επειδή το αξίζει. Εσείς;
Πάνος Βενέρης
