Νέα δεδομένα διαμορφώνονται για την εκμετάλλευση του παραλιακού μετώπου μέσα από το Νόμο που έχει ήδη τεθεί σε ισχύ και προβλέπει την άμεση και χωρίς διαγωνισμό, παραχώρηση προς εκμετάλλευση της παραλιακής ζώνης που βρίσκεται μπροστά από τα καταστήματα ή τα ξενοδοχεία.
Ο Νόμος δημοσιεύθηκε στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως τον περασμένο Φεβρουάριο (τότε η «δημοκρατική» είχε δημοσιεύσει εκτενές ρεπορτάζ) και από την προσεχή Δευτέρα η όλη αρμοδιότητα διαχείρισης του παραλιακού μετώπου περνάει στην αρμοδιότητα της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου (ΚΥΔ).
Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική μεταβολή, καθώς ο κάθε επιχειρηματίας που διαθέτει ένα ακίνητο μπροστά στη θάλασσα θα μπορεί να αναπτύξει όποια δραστηριότητα θέλει, υποβάλλοντας απλώς μια αίτηση προς την ΚΥΔ. Τα στελέχη της τελευταίας θα δίδουν την οριστική έγκριση αφού προηγουμένως εξετάσουν μια σειρά από παραμέτρους και καθορίσουν το ετήσιο κόστος.
Σε συνομιλία της «δημοκρατικής» με τα στελέχη της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου Δωδεκανήσου ξεκαθαρίσθηκε ότι για να δοθεί η σχετική άδεια ανάπτυξης παραθαλάσσιας δραστηριότητας, θα πρέπει μεταξύ της επιχείρησης και της παραλίας να μην παρεμβάλλεται άλλη ιδιοκτησία. «Δεν υπάρχει πρόβλημα εάν απλώς υπάρχει ένας δημόσιος δρόμος που χωρίζει την παραλία από την επιχείρηση». Για τη διασφάλιση τήρησης της συγκεκριμένης διάταξης, θα πρέπει μαζί με τη σχετική αίτηση προς την ΚΥΔ, να υποβληθεί και τοπογραφικό διάγραμμα υπογεγραμμένο από μηχανικό.
Η έκταση που δικαιούται ο επιχειρηματίας επί της παραλιακής ζώνης είναι εκείνη που ορίζουν δύο (νοητές) ευθείες γραμμές που ξεκινούν από τα δύο άκρα της επιχείρησης (κατάστημα, ξενοδοχείο, εστιατόριο, καφενείο κλπ) και τέμνουν κάθετα την παραλία. Εάν δηλαδή ένα εστιατόριο αναπτύσσεται σε πλάτος 20 μέτρων, τότε τα αντίστοιχα 20 μέτρα παραλίας μπροστά από αυτό μπορούν να παραχωρηθούν στον εστιάτορα για εκμετάλλευση και μάλιστα χωρίς δημόσιο διαγωνισμό. Σε αυτό το παραλιακό μέτωπο ο εστιάτορας του παραδείγματος θα μπορεί να αναπτύξει τραπεζοκαθίσματα, ομπρέλες, ακόμα και θαλάσσια σπορ.
Η μόνη προϋπόθεση που θέτει ο Νόμος είναι η δραστηριότητα, στο μέγιστο της ανάπτυξής της, να μην καλύπτει το 50% της επιφάνειας της παραλίας. Στο παράδειγμα του εστιάτορα, εάν δικαιούνται 200 τμ παραλίας (πλάτος καταστήματος επί το πλάτος της παραλίας), τότε τα τραπεζοκαθίσματα και οι λοιπές δραστηριότητες θα πρέπει στο μέγιστο να καλύψουν 100 τ.μ.
Επίσης στην παραλία επιτρέπεται να γίνουν ήπιας μορφής παρεμβάσεις, όπως επίστρωση με ψιλό χαλίκι, ξυλοκατασκευές για τη διευκόλυνση της διάβασης, τοποθέτηση χημικών τουαλετών κλπ και υπό προϋποθέσεις πέργκολες συγκεκριμένης μορφής.
Το ύψος του ετήσιου μισθώματος που θα πρέπει να καταβάλλει ο επιχειρηματίας καθορίζεται ανάλογα με τις ειδικές αξίες που ισχύουν στην περιοχή. Ετσι, είναι διαφορετικό το αντίτιμο για την εκμετάλλευση στην παραλία Ελλη, διαφορετικό στα Κρητικά και διαφορετικό στ’ Αφάντου και στη Νότια Ρόδο.
Ο Νόμος αυτός, όπως πρώτη η «δημοκρατική» δημοσίευσε, θα διευκολύνει την αποκλειστική εκμετάλλευση του παραλιακού μετώπου από τους ξενοδόχους, τον μελλοντικό επενδυτή του γκολφ Αφάντου και κάθε άλλον που διαθέτει δραστηριότητα με σύνορο την παραλία.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Νόμος θέτει σειρά περιορισμών ως προς την εκμετάλλευση του παραλιακού μετώπου σε περιοχές, όπου ισχύουν ειδικές ρυθμίσεις (για την εθνική άμυνα, ή για αρχαιολογικούς λόγους).
Το πέρασμα της αρμοδιότητας στην Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου αφορά μόνο την έκδοση της άδειας. Τα έσοδα από την εκμετάλλευση κατανέμονται μεταξύ του οικείου δήμου και του ελληνικού δημοσίου.
