Σε μιά από τις κορυφαίες διαδικασίες του Κοινοβουλίου, φάνηκε για άλλη μια φορά το
«ελλειποβαρές των πολιτικών ηγεσιών» και η αποκοπή τους από το παγκοσμίως, οικονομικό και κοινωνικό «γίγνεσθαι».
Τεκτονικές οι αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, το Καπιταλιστικό σύστημα «τροχιοδρομεί» με αποφασιστικότητα, την δική του μετάλλαξη, για την διατήρηση και ισχυροποίηση του.
Τα δυσνόητα για τους πολλούς οικονομικά φαινόμενα, πληθωρισμού, τροφοδοτικων αλυσίδων, ενεργειακής κρίσης, πανδημίας, συγκροτούν το υπόβαθρο και τα μέσα για την μετάλλαξη και ισχυροποίηση του Καπιταλιστικού Συστήματος.
Η επικυριαρχία του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ και η εξαφάνιση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, την οποία το Κεφάλαιο την χρησιμοποιεί κατά το δοκούν και όπως αυτό θέλει, ενισχύεται και επιβάλλεται σε «αποσαρθρωμένες κοινωνίες».
Η αποδυνάμωση των όποιων «κοινωνικών συνεκτικών δεσμών», ήταν ο πρώτος στόχος για την επιτυχία του εγχειρήματος του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
Η εξατομίκευση, πρώτος στόχος της ξεχασμένης ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ.
Θεσμοί, δημόσιοι οργανισμοί, διοίκηση και συλλογικότητες, με επιμονή και υπομονή απαξιώθηκαν και ταυτόχρονα, «η ελευθερία των αγορών και η ρυθμιστική της ικανότητα», αναδείχθηκαν ως η μόνη επιλογή, ως ο μονόδρομος για ανάπτυξη και ευημερία.
Οι αλλαγές του οικονομικού Συστήματος, δεν αφορούν μόνο τις διαδικασίες των χρηματοδοτικών ροών, τις λειτουργίες των οικονομικών θεσμών (χρηματιστήρια, Τράπεζες, επενδυτικά κεφάλαια), πρωτίστως, αγγίζουν και διαφοροποιούν τις «κοινωνικές λειτουργίες»
Η υπερσυσσώρευση Κεφαλαίων, η ανυπαρξία ανα διανεμητικών πολιτικών, η μείωση του κόστους εργασίας, οι αυξήσεις Δημόσιου και Ιδιωτικού χρέους, δεν είναι απλές λειτουργίες
«Ροής χρήματος», είναι τα βασικά εργαλεία, για την διαμόρφωση των νέων Κοινωνιών που επιζητά το ΚΕΦΑΛΑΙΟ.
Η νέα μορφή Κοινωνίας, την οποία προσπαθούν να επιβάλλουν, είναι ο «εύφορος αγρός», ενδυνάμωσης και ισχυροποίησης του «μονεταριστικού Καπιταλισμού»
Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο ο Μονεταρισμος, ξεπερνά την εικοσιπενταετία ο χρόνος που έκανε την εμφάνιση του στην ΕΥΡΩΠΗ.
Γιαγιά του, η ΘΑΤΣΕΡ, παππούς του ο ΡΗΓΚΑΝ.
Γεννήθηκε στις ΗΠΑ, ανδρώθηκε και η εξαγωγή και επικράτηση του στην ΕΥΡΩΠΗ, έγινε με την σύμπραξη των Σοσιαλιστικών και Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.
Η διολίσθηση και αποδοχή εκ μέρους τους, αρχών και λειτουργιών του «μονεταρισμού», μετάλλαξε τα ίδια τα κόμματα, αντί αυτές οι λειτουργίες να ενσωματωθούν με τρόπους και μορφές που να είναι συμβατές με τις Ευρωπαϊκές Κοινωνίες και να έχουν τον χρόνο και την δύναμη οι κοινωνίες να τις ελέγξουν, τα κόμματα έγιναν υποχείρια αυτών των πολιτικών.
Τα ισχυρά Συστημικά Μέσα Ενημέρωσης και η δύναμη του χρήματος, κατόρθωσαν να επιβάλουν την άποψη, ότι δεν υπάρχει άλλη οδός και ότι Νομοτελειακά πρέπει να αποδεχθούμε την «κερδοσκοπική λειτουργία του χρήματος»
Διατείνονταν τότε Σοσιαλιστές Ηγέτες, πρώτα να κερδηθούν χρήματα και μετά να γίνει αναδιανομή.
Πούλησαν την ψυχή τους στον διάβολο, ταυτίστηκαν με τα ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, έχασαν την πολιτική πρωτοκαθεδρία και οι Λαοί οδηγήθηκαν στις αγκάλες των Συντηρητικών, ΔΕΞΙΩΝ κομμάτων.
Ψήφισαν τους πραγματικούς εκφραστές των ΜΟΝΕΤΑΡΙΣΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ και όχι τα ΟΜΟΙΟΜΑΤΑ τους.
Η προ ημερών πολιτική διαδικασία της Βουλής, με αφορμή την κατάθεση πρότασης μομφής, ανέδειξε την αδυναμία των κομμάτων της Αντιπολίτευσης και ειδικά αυτών που αυτοαναγορεύονται ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ, ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ, ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΑ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ, να αρθρώσουν λόγους άλλους, λόγους πειστικούς, λόγους αποδόμησης της Μονεταριστικής πολιτικής που εκφράζει και υλοποιεί και μάλιστα με χυδαίο τρόπο, η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.
Η αδυναμία εκ μέρους αυτών των κομμάτων άρθρωσης άλλου λόγου, δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο, αλλά μια σχεδόν παγιωμένη κατάσταση σε όλη την ΕΥΡΩΠΗ.
Τα κόμματα εξαϋλώθηκαν, έχασαν τις κοινωνικές τους αντιστοιχήσεις, έχασαν τον προσανατολισμό τους, αρνήθηκαν αρχές και στόχους και αντί να είναι εκφραστές των αναγκών των κοινωνικών συνόλων, της εύρυθμης λειτουργίας των αγορών και του χρήματος, έγιναν συνεπιβάτες του «μονεταριστικού άρματος»
Ο άνευρος και μη υπερβατικός λόγος που εκφράζουν οφείλεται στην «καναλιζαρισμένη» σκέψη τους.
Αποδέχτηκαν τις οικονομικές λογικές του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ και αντί να είναι οι διαμορφωτές των οικονομικών προταγμάτων και λειτουργιών, προσπαθούν να προβληθούν ως καλύτεροι διαχειριστές των μονεταριστικών πολιτικών, από τους πραγματικούς εκφραστές τους.
Αδήριτη ανάγκη, η αλλαγή αγωνιστικού χώρου, δεν μπορούν τα προοδευτικά κόμματα να παίζουν πάντα εκτός έδρας.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 4/2/2022
ΥΓ. Θα επανέλθω με συγκεκριμένες προτάσεις.
