«Σε αυτή την υπόθεση υπάρχουν πολλοί «δολοφόνοι» και πολλοί «νεκροί». Το παιδί θα ζήσει με την ενοχή ότι έχει οδηγήσει τον πατέρα του στο θάνατο. Πώς μπορούμε να κρίνουμε χωρίς να γνωρίζουμε;» αναφέρει, η κλινική ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτρια, Άννα Κανδαράκη, σχετικά με τα σχόλια – κουτσομπολιά από μερίδα των ΜΜΕ και του διαδικτύου, για την τραγική αυτοκτονία σε ακριτικό νησί της Δωδεκανήσου. Με ιεραποστολικό μένος οι αυτοαναγορευόμενοι δικαστές αναλαμβάνουν να αποδώσουν δικαιοσύνη με βάση τα δικά τους συμπεράσματα, τις καταβολές ή την προσωπική τους ατζέντα, ακόμα και αν η γνώση για το θέμα προέρχεται απλώς και μόνον από τίτλους σε site. Στον πυρήνα αυτής της ιστορίας υπάρχει μια υπόθεση εκδικητικής πορνογραφίας, της οποίας οι θύτες αγνοούνται. Οσο τα ρεπορτάζ επικεντρώνονται στην κατασκευή μιας εικόνας ενός «τραγικού πατέρα ομοφυλοφίλου», ως αντίδραση στην «ντροπή» που ένιωσε, αφήνονται περιθώρια απόδοσης ευθυνών στον γιο του, επειδή δεν είναι ετεροφυλόφιλος. Το να τον ενοχοποιούμε εμμέσως πλην σαφώς δεν βοηθάει κανέναν και δεν εξυπηρετεί καμιά ανάγκη για ενημέρωση, μόνο την ανάγκη του τηλεθεατή ή σχολιαστή στον καναπέ να κάνει τον ηθικό κριτή
Οι κριτές
