Μπορεί ένα παραμύθι να μάθει στα παιδιά να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους; Την απάντηση μας δίνει η συγγραφέας Δρ. Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη μέσα από το νέο της βιβλίο για τους μικρούς μας φίλους που μόλις κυκλοφόρησε.
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Φελίσια. Η Φελίσια ζούσε με τους γονείς της σε ένα παραθαλάσσιο χωριό που φημιζόταν για το παλιό του κάστρο και τις ωραίες ακρογιαλιές. Εκεί, στη θάλασσα, ζούσαν και οι λαμπυρίδες του βυθού. Όλοι στο χωριό ήξεραν πως μπορείς να μιλάς στις λαμπυρίδες του βυθού κι αυτές να ακούν! Όσο πιο πολύ μιλάς στις λαμπυρίδες τόσο πιο πολύ ανακουφίζεσαι. Όσο πιο πολύ εκφράζεις τα συναισθήματά σου τόσο πιο πολύ φωτίζεσαι».
«Η Φελίσια και οι λαμπυρίδες του βυθού», είναι το νέο βιβλίο της συγγραφέως Δρ. Μαρία Δουρίδα- Μηταράκη και μας ταξιδεύει στον κόσμο των παιδικών συναισθημάτων. Μια αισιόδοξη, θετική και πραγματοποιήσιμη προοπτική ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να είναι ο εαυτός του μέσα από τη διαδικασία αναγνώρισης και αποδοχής των συναισθημάτων του. Το βιβλίο περιέχει παράρτημα με πρωτότυπες δραστηριότητες που καλλιεργούν τη συναισθηματική νοημοσύνη και προσφέρουν τροφή για σκέψη και συζήτηση με γονείς και εκπαιδευτικούς.
Η ενδιαφέρουσα ιστορία της μικρής Φελίσια μας κίνησε το ενδιαφέρον και μιλήσαμε με τη συγγραφέα παιδικών βιβλίων για να μας εξηγήσει πώς γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής και τι θέλει να μας διδάξει η ηρωίδα της τέταρτης ιστορίας της.
Σε συνέντευξή της στην «δημοκρατική» η κα Δουρίδα, μιλάει για το παιδικό βιβλίο στην Ελλάδα σήμερα, για τις πηγές έμπνευσής της, καθώς και τις εντυπώσεις των μικρών αναγνωστών!
Η συγγραφέας
Η Δρ. Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη από μικρή έβρισκε διέξοδο στη συγγραφή, όπου αποτύπωνε τα συναισθήματα και τα καθημερινά της βιώματα. Η γέννηση της κόρης της Ελισάβετ, έδωσε την αφορμή να αρχίσει να πλάθει παιδικές ιστορίες. Μετά από παρακολούθηση σεμιναρίων Συγγραφής και Δημιουργικής Γραφής, αυτές οι ιστορίες απέκτησαν ολοκληρωμένη μορφή. Πηγή έμπνευσής της αποτελούν οι συναναστροφές της και η συνεχής αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Σπούδασε Φυσικοθεραπεία και Εκπαίδευση στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Εργάστηκε στο Βέλγιο και στη Μεγάλη Βρετανία. Είναι διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολείται με τη μουσική (πιάνο, χορωδία και κλασικό τραγούδι). Ζει στην Αθήνα με τον σύζυγό της, Νότη, την κόρη τους, Ελισάβετ και τα σκυλάκια τους Μόλλυ και Κένζο. Είναι η συγγραφέας των βιβλίων «Το όνομά της ήταν Μπουμπού και δεν ήταν συνηθισμένη στη ζέστη», «Το όνομά του ήταν Ρόκο και δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα», «Λιλά μαλλιά και σύννεφα ψηλά» και «Το Ροζ» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Once Upon a Book.
• Κυρία Δουρίδα, τα τελευταία χρόνια η εκδοτική παραγωγή παιδικών βιβλίων έχει αναβαθμιστεί στη χώρα μας, καθώς εμπλουτίζεται με όλο και περισσότερα εξαιρετικά έργα. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται αυτό;
Το παιδικό παραμύθι είναι πάντα στην πρώτη γραμμή της προτίμησης γιατί για τα παιδιά μας αφιερώνουμε συνήθως τη διάθεσή μας για νέες προτάσεις. Παλαιότερα τα παιδικά βιβλία είχαν ως στόχο τον εντοπισμό και την παρουσίαση ηθικών διδαγμάτων. Έκτοτε εξελίχθηκαν σε έργα με διδακτικό και διασκεδαστικό χαρακτήρα και σε κείμενα με συγκεκριμένους και διακριτούς μαθησιακούς στόχους. Η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη είναι ίσως η θεματολογία που έχει επεκταθεί στη σύγχρονη ζωή καθώς έχουμε αναγνωρίσει την ανάγκη να δώσουμε στα παιδιά μας εργαλεία με τα οποία θα αντιμετωπίσουν τη σημερινή πραγματικότητα. Το καινούριο μας βιβλίο των εκδόσεων Once Upon a Book, με τίτλο «Η Φελίσια και οι λαμπυρίδες του βυθού» μιλάει για τις προκλήσεις της ηρωίδας μας και την ανάγκη της αναγνώρισης και έκφρασης των συναισθημάτων μας με υγιή τρόπο με στόχο την αποφόρτισή τους. Στο μέλλον ίσως δούμε την ψηφιακή τεχνολογία να παίζει μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη του βιβλίου με ψηφιακές επιλογές που θα προσφέρουν διαδραστικές δυνατότητες με τα θετικά αλλά και τους περιορισμούς που ενέχει.
• Παρακολουθούμε την συγγραφική σας δραστηριότητα. Θα θέλαμε να μας πείτε πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την συγγραφή και ποιες είναι οι πηγές της έμπνευσής σας;
Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με βοηθάει να «τακτοποιώ» τις σκέψεις μου και να ηρεμώ. Γράφω για τα συναισθήματά μου, τις ανθρώπινες σχέσεις και τη ζωή. Αφορμή μπορεί να αποτελέσει οτιδήποτε μου κινεί το ενδιαφέρον και ακουμπά δικές μου πτυχές αναζήτησης και έκφρασης. Η γέννηση της κόρης μας με έκανε να αναζητήσω το παιδικό βιβλίο και το παιδικό παραμύθι, όπως συμβαίνει σε όλους τους γονείς. Άρχισα να γράφω τις δικές μου ιστοριούλες και μετά από μαθήματα εκπαίδευσης στη δημιουργική γραφή, κατάφερα να ολοκληρώσω τις ιστορίες μου σε επίπεδο εκδόσιμο και έχω τη χαρά να έχω στα χέρια μου πέντε βιβλία από τις εκδόσεις Once Upon a Book.
• Σε μια εποχή όπου η τεχνολογία δείχνει να έχει τον πρώτο λόγο, πώς εκτιμάτε ότι μπορεί να κερδίσει το ενδιαφέρον των παιδιών και του κοινού, ένα βιβλίο;
Οι μικροί αναγνώστες στηρίζουν το παιδικό βιβλίο όταν αυτό τους παρέχεται και τους παρουσιάζεται ως επιλογή. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε εμείς οι γονείς είναι να αποτελέσουμε παράδειγμα για τα παιδιά μας, διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία και πρεσβεύοντας αυτό που τους προτείνουμε να κάνουν, να αφήνουν δηλαδή το τάμπλετ και να απολαμβάνουν και το βιβλίο.
• Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις που έχετε αποκομίσει από τους αναγνώστες σας; Σας δίνουν τα παιδιά ερεθίσματα για επόμενες ιστορίες;
Η συναναστροφή με τα παιδιά είναι αναζωογονητική! Τα παιδιά δεν έχουν χάσει την οπτική της ζωής που φέρνει ευτυχία και χαρά. Η φρέσκια και αισιόδοξη ματιά των παιδιών είναι ευλογία. Νιώθω πολύ ευτυχισμένη για το πώς τα παιδιά εκλαμβάνουν τις ιστορίες που τους λέω γιατί διαπιστώνω πως καταλαβαίνουν ακριβώς αυτό που θέλω να πω και νιώθω, όσο κωδικοποιημένο και αν είναι μέσα στο κείμενο. Νιώθω «εκτεθειμένη» και μου αρέσει να νιώθω έτσι με τα παιδιά, γιατί η αγνή ψυχή τους είναι ακίνδυνη και γεμάτη αγάπη και καλή διάθεση.
