Σε ποινή κάθειρξης 8 ετών καταδικάστηκε χθες από το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου ο καταζητούμενος πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας “Αιολικό Πάρκο Ρόδου ΑΕ”, που κρίθηκε ένοχος για νόθευση εγγράφων, με σκοπούμενο όφελος άνω των 150.000 ευρώ σε βάρος του δημοσίου, ερήμην του.
Το δικαστήριο, που επιλήφθηκε της πολύκροτης υπόθεσης των καταγγελιών για παρανοµίες µεγέθους στην χωροθέτηση, λειτουργία αλλά και εξασφάλιση επιδότησης για το αιολικό πάρκο της Ρόδου στη θέση «Πιθανίτης», της εταιρείας «Αίολος ΑΕ», έκρινε ομοφώνως αθώο για το αδίκημα της ψευδούς βεβαιώσεως σε βάρος του δημοσίου τον πρώην Διευθυντή της Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου και αθώο τον πρώην πρόεδρο για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας στη συγκεκριμένη πράξη.
Θυμίζουμε ότι το Συμβούλιο Εφετών Δωδεκανήσου έχει απαλλάξει από τις βαρύτατες κατηγορίες της παθητικής δωροδοκίας, της πλαστογραφίας με χρήση, της ψευδούς βεβαιώσεως, της απιστίας σε βάρος του δημοσίου και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, έναν πρώην Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και δύο υπαλλήλους του Υπουργείου Οικονομικών.
Όπως έγραψε η “δ”, ο καταζητούµενος πρώην πρόεδρος της εταιρείας ήταν εκείνος που προκάλεσε µε µήνυσή του, την 29η Ιανουαρίου 2008, τη δικαστική έρευνα στην υπόθεση σε βάρος των συγκατηγορούµενών του, τρεις εκ των οποίων έχουν ήδη ασκήσει µηνύσεις, ζητώντας τη δίωξή του για ψευδή καταµήνυση και συκοφαντική δυσφήµιση.
Ο πρώην δασάρχης κατηγορήθηκε ότι µεθόδευσε την άδεια εγκατάστασης του έργου σε ακίνητο που βρίσκεται εκτός της µισθωµένης από το δηµόσιο έκτασης.
Κατηγορήθηκε συγκεκριµένα ότι εξέδωσε την υπ’ αρ. 18/8-1-1998 πράξη χαρακτηρισµού τµήµατος της Κ.Μ. 111 γαιών Αγίου Ισιδώρου, εµβαδού 770.000 τ.µ., ως βραχώδους χορτολιβαδικής κατά την έννοια του άρθρου 3 § 3 ν. 998/1979, όπως η έκταση αυτή απεικονίζονταν στο πλαστοϋπογραφηµένο τοπογραφικό σχεδιάγραµµα.
Φερόταν µάλιστα στη σύνταξη και έκδοση της πράξης χαρακτηρισµού να προέβη δίχως να έχει πραγµατοποιήσει επιτόπια αυτοψία του χώρου, γνωρίζοντας ότι το συνηµµένο της αίτησης τοπογραφικό σχεδιάγραµµα δεν είχε συνταχθεί νοµότυπα και δεν απεικόνιζε την πραγµατικότητα, αφού άλλο σχεδιάγραµµα που συντάχθηκε τον Ιούνιο του 1995 από τοπογράφο, αφορούσε άλλη περιοχή και όχι αυτήν που απεικονίζονταν στο συγκεκριµένο διάγραµµα.
Το γνήσιο σχεδιάγραµµα είχε ήδη κατατεθεί στη Διεύθυνση Δασών πριν τον Δεκέµβριο του 1997, σε άλλες αιτήσεις της εταιρείας.
Σκοπός της ψευδούς βεβαίωσης ήταν, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η χρησιµοποίησή της για την έκδοση των κατά νόµο αδειών για την εγκατάσταση και λειτουργία αιολικού πάρκου και η εν τέλει υπαγωγή της επένδυσης αυτής στον αναπτυξιακό νόµο.
Η υπαγωγή έγινε µε την από 23-4-1999 απόφαση του Υπουργού Εθνικής Οικονοµίας και το σκοπούµενο όφελος ανερχόταν στα 5.282.465,15 ευρώ.
Από την ακροαματική διαδικασία προέκυψε ωστόσο ότι το έργο τελικώς δεν επιδοτήθηκε και ως εκ τούτου δεν επήλθε ζημία στο δημόσιο.
Από εκεί και πέρα, όμως, προέκυψε ότι ανεξαρτήτως της τοποθέτησης των ανεμμογεννητριών και συγκεκριμένα 9 εξ αυτών εκτός της θέσεως που είχε μισθωθεί από το Ελληνικό Δημόσιο μέσω της ΚΕΔ, θέσεως που είχε αποτυπωθεί και σε σχεδιάγραμμα ενδιαμέσως εκλιπόντος πολιτικού μηχανικού, ο χαρακτηρισμός του δασάρχη ήταν ορθός και δεν μεταβάλλετο.
Διαπιστώθηκε ακόμη ότι η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου δεν είχε αντιδράσει για το γεγονός ότι οι ανεμογεννήτριες δεν ευρίσκοντο εντός του διαγράμματος του ακινήτου, που έχει μισθωθεί, διότι το μίσθιο είχε ελλαττώματα που καθιστούσαν ανέφικτη τη χρήση του απο τους επενδυτές.
Πιο συγκεκριμένα το ακίνητο βρισκόταν εντός της λεκάνης απορροής χειμάρρων σε γκρεμό. Οι ανεμογεννήτριες δεν μπορούσαν να τοποθετηθούν στο συγκεκριμένο σημείο ενώ η όλη περιοχή που χρησιμοποιείτο ούτως ή άλλως δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί με άλλο τρόπο.
Αποδείχτηκε εξάλλου ότι η βεβαίωση του δασάρχη δεν ήταν προαπαιτούμενο για την επιδότηση του έργου, ενώ χρονικά ακολούθησε των λοιπών εγκρίσεων του από τα αρμόδια υπουργεία.
Ο πρώην δασάρχης παρουσίασε εξάλλου στο δικαστήριο πλαστογραφηµένα σχέδια και τοπογραφικά διαγράµµατα, που υπέβαλε στην υπηρεσία του ο καταζητούμενος, κατονοµάζοντάς τον εµµέσως πλην σαφώς, ως πλαστογράφο.
Τόνισε µάλιστα ότι είχε ο ίδιος εκδώσει έγγραφο στο οποίο επεσήµανε ότι οι ανεµογεννήτριες είχαν στηθεί σε χώρο διαφορετικό από αυτόν που είχε µισθώσει από το δηµόσιο η εταιρεία.
Εν πάση περιπτώσει, ο πρώην πρόεδρος της εταιρείας κρίθηκε ένοχος για το ό,τι σε αδιακρίβωτο χρονικό σημείο, το Δεκέµβριο του 2007, νόθευσε έγγραφο. Πιο συγκεκριµένα επί αποσπάσµατος κτηµατολογικού χάρτη φέρεται να έθεσε αυθαίρετα και χωρίς δικαίωµα τη σφραγίδα του µηχανικού κ. Μιχάλη Κορδίνα καθώς κατ’ αποµίµηση και την υπογραφή του τελευταίου για να αποκτήσει τη φαινοµενική όψη ενός νομίμως εκδοθέντος τοπογραφικού σχεδιαγράµµατος και να µπορέσει ευχερώς να το χρησιµοποιήσει προσκοµίζοντάς το στη Διεύθυνση Δασών της Νοµαρχίας Δωδεκανήσου προκειμένου να εκδοθεί πράξη χαρακτηρισµού για έκταση που η εταιρεία επρόκειτο να χρησιµοποιήσει µελλοντικά για εγκατάσταση αιολικού πάρκου. Η πράξη χαρακτηρισµού χρειαζόταν για τη χορήγηση των κατά νόµο απαιτούµενων αδειών για τη λειτουργία του αιολικού πάρκου.
Ο κατηγορούμενος, μετά από δημοσίευμα της εφημερίδας μας σχετικά με την εκδίκαση της υπόθεσης, απηύθυνε απάντηση σε όσα του καταλογίζονται μέσω ενημερωτικού blog, στην οποία υπεραμύνεται των ισχυρισμών του.
Τον πρώη δασάρχη εκπροσώπησε ο δικηγόρος κ. Κ. Σαρρής.
