Ιστορικά γνωρίζουμε ότι ο Αγαμέμνονας θυσίασε την κόρη του Ιφιγένεια για τον εξευμενισμό της Αρτέμιδος εν Αυλίδι, κατ’ άλλους δε μύθους διασώθηκε από την ίδια την θεά και έγινε ιέρεια αυτής εν Ταύροις.
Η εκ Πάτρας καταγόμενη «Μητέρα» φέρεται ότι δολοφόνησε το ανήμπορο κοριτσάκι της και ενδεχομένως και τα άλλα δύο παιδιά της προκειμένου να πληγώσει τον σύζυγο της, ο οποίος κατά τους ισχυρισμούς της ήταν άπιστος.
Η διαφορά μεταξύ των παραπάνω περιπτώσεων είναι ότι η θυσία της Ιφιγένειας από τον πατέρα της Αγαμέμνονα αποτελεί μύθο, όμως η δολοφονία ενός παιδιού και μάλιστα με προβλήματα κινητικότητας αποτελεί μια ειδεχθή και αποτρόπαιη για τα δεδομένα της κοινωνίας μας εγκληματική ενέργεια. Η πράξη αυτή είναι αποτρόπαιη και το Δικαστήριο το οποίο θα δικάσει την υπόθεση θα επιβάλει την κατά νόμο προβλεπόμενη ποινή η οποία ως γνωστό είναι ισόβια κάθειρξη, είναι δε περίπτωση που κατά την γνώμη μου δεν χωρούν ελαφρυντικά.
Είναι επίσης γεγονός ότι η Ελληνική κοινωνία καθόλη την επικράτεια έχει σοκαριστεί από το ειδεχθές αυτό έγκλημα όταν μια μητέρα σκοτώνει το παιδί της, το σπλάχνο της και μάλιστα φροντίζει να το ενταφιάσει με το αγαπημένο του τάμπλετ, όπως έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες, με τα κτερίσματα τα οποία τοποθετούσαν στον τάφο των αγαπημένων τους προσώπων. Δικαίως λοιπόν η Ελληνική Κοινωνία αποδοκιμάζει την αποτρόπαιη αυτή πράξη, δικαίως την αποστρέφεται και δικαίως ζητά την παραδειγματική τιμωρία της. Βεβαίως το Δικαστήριο είναι εκείνο το οποίο θα επιβάλει την ποινή όμως η Ελληνική Κοινωνία δικαιούται να εκφράσει με οποιοδήποτε τρόπο τον αποτροπιασμό της.
Δικαίως λοιπόν στην Πάτρα το πλήθος των οργισμένων πολιτών την αποδοκίμασε και την αποκάλεσε φόνισσα όπως την αποδοκιμάζει στο σύνολο της πιστεύω η Ελληνική κοινωνία. Φωνή λάου οργή θεού θα έλεγα στην συγκεκριμένη περίπτωση. Εκείνο το οποίο πιστεύω και όλοι ευχόμαστε είναι να μην υπάρξει ποτέ άλλη «μητέρα» που θα βάψει τα χέρια της με το αίμα των παιδιών της.
Ρόδος,12 Απριλίου 2022
