Απέναντι (ξανά)

Υπό την πίεση των εξελίξεων, την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου και γενικά της ενέργειας, αποφασίζει η κυβέρνηση την επιτάχυνση των διαδικασιών για την αξιοποίηση τυχόν κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. 1. Η λέξη επιτάχυνση δεν ισχύει Η σωστή λέξη είναι «επανεκκίνηση» σε ότι είχαμε τραβήξει χειρόφρενο, γιατί δεν θεωρούσαμε το πετρέλαιο και το αέριο καθαρό καύσιμο, όπως και τον λιγνίτη άλλωστε, στα πλαίσια της «πράσινης» μετάβασης στην ενέργεια. 2. Αυτοί που έκαναν κριτική μέχρι τώρα και έλεγαν ότι η χώρα δεν αξιοποιεί τον πλούτο της, δεν αξιοποιεί τα κοιτάσματα, δεν αξιοποιεί τίποτε, γιατί τώρα διαμαρτύρονται; Γιατί δεν έκαναν την εξόρυξη όταν κυβερνούσαν; Εγκληματική καθυστέρηση λένε. Μόνο που το μοιράζεστε το «έγκλημα». Και αυτό αφορά και τα δύο απέναντι κόμματα. Και ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ (εάν εξαιρέσει κανείς τον κ. Μανιάτη). Για ένα ζήτημα εθνικής σημασίας που όλοι θα έπρεπε να είμαστε μαζί,  είμαστε απέναντι. Για λόγους που σχετίζονται αποκλειστικά για την δημιουργία πολιτικών  εντυπώσεων , πολιτικού οφέλους ή πολιτικού κόστους αντίστοιχα. Δεν έχει ίσως νόημα, για τον κάθε πολίτη σήμερα, που βλέπει την ακρίβεια να ροκανίζει το εισόδημά του, για το «ποιος έφταιξε», «πότε και γιατί». Έχει σημασία να ακούσει ότι βρίσκουν για εκείνον λύσεις κι ότι το πολιτικό σύστημα στη χώρα του ωρίμασε μετά τις διαδοχικές κρίσεις κι ότι μπορεί να αναζητεί από κοινού σχέδιο για τα μείζονα της εποχής. Να μπορούν να πείσουν ότι έχουν όλοι μαζί -και ο καθένας χωριστά-  σχέδιο και ότι μέχρι τις κάλπες, αντί να κοιτάζουν μόνο τα δημοσκοπικά ποσοστά, θα κάνουν το καθήκον τους, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το πολιτικό κόστος.