«Τα δυνατά αισθήματα, που γέννησε η φιλοξενία του USCGC Courier και οι εκπομπές της “Φωνής της Αμερικής”, μένουν ζωντανά μέσα στο χρόνο»
Στα εγκαίνια της έκθεσης με τίτλο “USCGC Courier-A Voice of Hope and Freedom” που φιλοξενείται στο κατάλυμα της Γαλλίας στη Μεσαιωνική Πόλη, και περιλαμβάνει φωτογραφίες – ντοκουμέντα και πληροφοριακό υλικό από την περίοδο της παρουσίας του USCGC Courier και της Φωνής της Αμερικής στη Ρόδο, παραβρέθηκε το απόγευμα του Σαββάτου ο Δήμαρχος, κ. Αντώνης Β. Καμπουράκης.
Κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού του, ο κ. Καμπουράκης εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι η έκθεση θα βρει μεγάλη απήχηση, τόσο στο ροδίτικο κοινό, όσο και στους επισκέπτες του νησιού, καθώς όπως είπε, τα δυνατά αισθήματα, που γέννησε η φιλοξενία του USCGC Courier, και οι εκπομπές της «Φωνής της Αμερικής», μένουν ζωντανά μέσα στο χρόνο.
Αναλυτικότερα, ο Δήμαρχος Ρόδου, Αντώνης Β. Καμπουράκης δήλωσε τα εξής:
«Κυρίες & Κύριοι,
Η συλλογική μνήμη της Ρόδου, και τα βιώματα του παρελθόντος, που άφησαν το αποτύπωμά τους στη ζωή των Ροδιτών, είναι η ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά μας. Γι’ αυτό και η αποψινή εκδήλωση, μας γεμίζει με ξεχωριστή χαρά, και με μεγάλη συγκίνηση.
Απόψε κάνουμε ένα ταξίδι, πίσω στο χρόνο, όταν το ημερολόγιο έγραφε 17 Ιουλίου 1952. Ήταν μόλις λίγα χρόνια μετά, τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, και την πολυπόθητη ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων και της Ρόδου μας, στη Μητέρα Πατρίδα. Τότε, κατέπλευσε στη Ρόδο ένα πολεμικό πλοίο των Η.Π.Α., που δεν έφερε όμως κανόνια και πολυβόλα, αλλά ραδιοφωνικούς πομπούς, και μπαλόνια που εξυπηρετούσαν την κεραία εκπομπής. Ήταν το USCGC (United States Coast Guard Cutter-Σκάφος) Courier, που παρέμεινε ελλιμενισμένο στη Ρόδο μέχρι τον Αύγουστο του 1964 εκπέμποντας το σήμα της «Φωνής της Αμερικής», στα μεσαία και στα βραχέα, σε όλη τη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.
Η παρουσία τόσο του Courier, τόσο της Φωνής των Συμμάχων, που νίκησαν τον ναζιστή και φασίστα εισβολέα, όσο και της «Φωνής της Αμερικής», είχαν ένα σημαντικό ρόλο, στη διαμόρφωση της σύγχρονης Ρόδου όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.
Πρώτα απ’ όλα, πιστοποίησαν την υψηλή γεωπολιτική αξία της Ρόδου, ως γεωγραφικό σταυροδρόμι, στην Ανατολική Μεσόγειο. Ταυτόχρονα έφεραν σε άμεση επαφή, την Ρόδο, με τον δυτικό, ελεύθερο τρόπο ζωής, και σκέψης. Η κοινότητα των πληρωμάτων και των οικογενειών τους, μέσα από τις κοινωνικές συναναστροφές με τον τοπικό πληθυσμό, δημιούργησαν δυνατές φιλίες, έδωσαν ερεθίσματα, διεύρυναν ορίζοντες, αναμόρφωσαν πρότυπα.
Τα παιδιά της Ρόδου, μπορεί να κοιτούσαν τα μπαλόνια που υψώνονταν στον ουρανό, όπως αποτυπώνεται και στην πολύ χαρακτηριστική φωτογραφία, αλλά το σημαντικότερο ήταν, πως η τοπική κοινωνία της Ρόδου, μετά από επτά (07) αιώνες σκλαβιάς, συναντούσε ένα μέλλον ελευθερίας, και ελπίδας. Κι αυτή η ισχυρή επίδραση, έπαιξε καταλυτικό ρόλο για τη συνέχεια, καθώς η Ρόδος «ανακαλύφθηκε, και εξοπλίστηκε» για το Χόλυγουντ, έγινε το κοσμοπολίτικο θέρετρο του διεθνούς τζετ σετ, και το επιχειρηματικό ταλέντο των Ροδιτών ξεδιπλώθηκε, και δημιούργησε το θαύμα, που όλοι γνωρίζουμε.
Τιμούμε λοιπόν αυτές τις μνήμες, όπως και τους ανθρώπους που τις έζησαν, τις διαχρονικές φιλίες που δημιουργήθηκαν, και τους ισχυρούς και ακατάλυτους δεσμούς, που διατηρεί διαχρονικά η Ρόδος μας, με τον δυτικό ελεύθερο κόσμο, και τις ΗΠΑ.
Οφείλουμε δε να σημειώσουμε, πως στο πλοίο υπηρέτησαν εξαιρετικοί Έλληνες, που ζούσαν και διακρίνονταν στην Αμερική. Ήρθαν τότε στην Ρόδο για υπηρεσία, αλλά δεν έβγαλαν ποτέ τη Ρόδο, από το μυαλό και την καρδιά τους. Τρανό παράδειγμα, ο γιατρός Γιώργος Χρηστάκης, με την μετέπειτα σύζυγό του Έμυ, που δημιούργησαν μια σχέση ζωής με την Ρόδο μας, και την τοποθέτησαν πολύ ψηλά, μέσα στις πολυμελείς οικογένειές τους στη Φλόριντα. Το ίδιο ψηλά βρίσκεται, και 70 χρόνια μετά. Το αποδεικνύει ο γιατρός Μιχάλης Γεωργίου Χρηστάκης, με την σύζυγό Μαργαρίτα, που είναι σήμερα εδώ κοντά μας, δείχνοντας τη σταθερή αγάπη της οικογένειάς τους, για το νησί μας. Πιο Ροδίτες, κι από το αν ήταν, γεννημένοι εδώ!
Οι άνθρωποι, λέει μια διάσημη ρήση, μπορεί να μη θυμούνται τι έκανες, ή τι τους είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται, το πώς τους έκανες να αισθανθούν: Τα δυνατά αισθήματα, που γέννησε η φιλοξενία του USCGC Courier, και οι εκπομπές της «Φωνής της Αμερικής», μένουν ζωντανά μέσα στο χρόνο. Η έκθεση του φωτογραφικού και πληροφοριακού υλικού, της εποχής, που εγκαινιάζουμε απόψε, αναδεικνύει αυτές τις μνήμες, και το σημαντικότερο, τις μεταφέρει και στις επόμενες γενιές. Γι’ αυτό θέλω να συγχαρώ, την κα. Maria Kalafata-Lowther, που έχει την ευθύνη της διοργάνωσης, κι έχει κάνει μια τόσο σπουδαία δουλειά, όλα αυτά τα χρόνια.
70 χρόνια μετά, πολλά έχουν αλλάξει: Όμως τα πιο σημαντικά, η Ελευθερία και η Ελπίδα, παραμένουν διαχρονικές αξίες. Ειδικά, μέσα στις μεγάλες προκλήσεις, της σημερινής παγκόσμιας συγκυρίας. Γι’ αυτό πιστεύουμε, πως να τιμούμε το παρελθόν μας, είναι πάνω απ’ όλα, η απόφασή μας να παραμένουμε δεσμευμένοι, στο όραμα ενός κόσμου ελευθερίας, και ελπίδας, δίνοντας καθημερινά, τον καλύτερο εαυτό μας.
Και πάλι θερμά συγχαρητήρια, και τις θερμότερες ευχές, για επιτυχία στην έκθεση. Είμαι βέβαιος πως θα βρει μεγάλη απήχηση, τόσο στο ροδίτικο κοινό, όσο και στους επισκέπτες μας.
Σας ευχαριστώ».
