Στο 3ο Γενικό Λύκειο Ρόδου κατασκεύασαν έναν μίνι δορυφόρο που καταγράφει τον κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς – Στο Μακρυχώρι έφτιαξαν έναν μετεωρολογικό σταθμό – Στο Αγρίνιο δημιούργησαν το έξυπνο αναπηρικό καροτσάκι – Στην Ηλιούπολη το ποίημα μαθητή Δημοτικού βραβεύτηκε στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ποίησης και Θεάτρου
Οι νέοι των σχολείων μας, από τα προνομιακά προάστια των αστικών πόλεων μέχρι τα απομακρυσμένα χωριά της περιφέρειας, ζουν σε μια δική τους, κοινή, νοητική πολιτεία. Ολο και περισσότερο συνδέονται μεταξύ τους μέσω των κομπιούτερ, των ταξιδιών, των τηλεφώνων ή των εκπαιδευτικών τους.
Ολο και περισσότερο προσπαθούν να ενεργοποιηθούν κοινωνικά και να προσφέρουν. Σε αυτή τους την προσπάθεια, άλλοτε βρίσκουν εύκολα στήριξη και άλλοτε δυσκολότερα. Ομως, συνήθως, οι ιδέες τους φτάνουν σε εμάς. Και μεταφέρουν το… εκκωφαντικό, πλέον, μήνυμά τους για μια διαφορετική κοινωνία.
Δεν είναι ένα ούτε δύο τα σχολεία που βραβεύονται κάθε χρόνο σε διαγωνισμούς, σε διεθνή προγράμματα ή μεγάλες διοργανώσεις. Τις περισσότερες φορές, δε, οι ιδέες εντυπωσιάζουν. «ΤΑ ΝΕΑ» μάζεψαν μερικές και τις παρουσιάζουν.
«Οχι πια φωτιές» από τη Ρόδο
Στο 3ο Γενικό Λύκειο Ρόδου, οι μαθητές κατασκεύασαν έναν μίνι δορυφόρο που περιείχε αισθητήρες για την μέτρηση στοιχείων της ατμόσφαιρας. Με την βοήθεια της ΠΥΡ κατασκευάστηκε μια εναέρια συσκευή πρόληψης και αποτίμησης δασικών πυρκαγιών η οποία θα χρησιμοποιηθεί από το πυροσβεστικό σώμα.
Με τη δουλειά τους ήρθαν πρώτοι σε πανελλήνιο διαγωνισμό διαστημικής, θα εκπροσωπήσουν τη χώρα σε πανευρωπαϊκή διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), ενώ έβαλαν τις βάσεις για νέες πολιτικές επαγρύπνησης στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος.
Οπως λέει ο λυκειάρχης Ανδρέας Μαρίνος, «τα σχολεία πρέπει να αποτελούν φως για την κοινωνία, να εξελίσσονται, να αναπροσαρμόζονται, να κινούν το ενδιαφέρον των μαθητών ώστε από μόνοι τους να κινητοποιούνται για να αντιμετωπίσουν προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία».
Τι κατάφεραν, λοιπόν, οι μαθητές και οι μαθήτριές του; Εκτόξευσαν με επιτυχία έναν πύραυλο, ο οποίος περιείχε τον πειραματικό δορυφόρο που κατασκεύασαν στο πεδίο βολής Πυροβολικού στα Μέγαρα. Ο δορυφόρος εκτοξεύτηκε, συγκέντρωσε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες από την ατμόσφαιρα μέσω αισθητήρων θερμοκρασίας και με τη βοήθεια αλεξίπτωτου έπεσε πάλι στη γη.
Με τη βοήθεια GPS βρέθηκε κατά την πτώση του, ενώ τα στοιχεία που συγκέντρωσε τα επεξεργάστηκαν οι μαθητές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Στο έργο συμμετείχαν οι μαθητές Φώτης Μελέτης, Ευαγγελία Χατζηδάκη, Παρασκευή Φραράκη, Ιωάννης Σταματιάδης, Ηλιάνα Παπαθεοδωράκη, Αικατερίνη Σκανδαλίδη, Ναταλία Σταματάκη, ενώ τους συντόνισε ο καθηγητής τους Βασίλης Σάββας.
Οι νέοι επιστήμονες του Μακρυχωρίου
Στο Μακρυχώρι της Λάρισας δύο δραστήριοι καθηγητές Λυκείου και μια ομάδα ικανών νέων έφτιαξαν έναν μετεωρολογικό σταθμό που αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς στην περιοχή, αφού συνεχίζει να λειτουργεί online. Παράλληλα, όπως εξηγούν οι μαθητές, ο σταθμός τους θα χρησιμοποιηθεί και από ερευνητές που θέλουν να μελετήσουν το κλίμα της περιοχής.
Το έργο ξεκίνησε πέρυσι τον Σεπτέμβριο και μέχρι το τέλος του 2021 είχε ολοκληρωθεί. «Θέλουμε να συνεχίσουμε την έρευνά μας πιο οργανωμένα και να ερευνήσουμε το κλίμα της περιοχής περισσότερο, ενώ οι μαθητές μας εμπνεύστηκαν από την εμπειρία αυτή και θέλουν να προχωρήσουν σε νέες καινοτομίες και προγράμματα», λέει ο καθηγητής Πληροφορικής Γιώργος Κουκουτιάνος.
«Είμαστε πολύ χαρούμενοι που εγκαταστήσαμε τον μετεωρολογικό σταθμό στο σχολείο μας, καθώς μας ενημερώνει καθημερινά με τις μετρήσεις που παρέχει», λέει στα «ΝΕΑ» η μαθήτρια της Γ’ Τάξης Αρετή Λιούπα και συμπληρώνει: «Εχει βοηθήσει σημαντικά τους αγρότες της περιοχής, αφού η ενημέρωση που παίρνουν από τις μετρήσεις τούς βοηθά στην παραγωγή τους. Επίσης, έχει κινητοποιήσει όλους τους μαθητές να μιλήσουν για το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής».
Εξυπνο οικολογικό αμαξίδιο
Στο Γυμνάσιο Νεάπολης ο φακός του εφευρέτη αναζήτησε τη λύση σε ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα: τη δύσκολη καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες με κινητικά προβλήματα. Ο εκπαιδευτικός Ευάγγελος Αραπογιάννης διδάσκει στους μαθητές του Πληροφορική και συντονίζει την ομάδα Ρομποτικής. «Η ιδέα μας ήταν η κατασκευή ενός έξυπνου οικολογικού αμαξιδίου», αναφέρει ο ίδιος στα «ΝΕΑ».
Και πώς το έκαναν; «Η κατασκευή αποτελείται από έναν μικροϋπολογιστή που παίζει τον ρόλο χειριστηρίου – πομπού, προσαρμόζεται σε οποιοδήποτε λειτουργικό μέρος του ατόμου και «συνομιλεί» με έναν δεύτερο μικροϋπολογιστή, τον δέκτη, ο οποίος είναι συνδεδεμένος με τους κινητήρες των τροχών του καροτσιού. Οταν ο χρήστης π.χ. γέρνει το κεφάλι του μπροστά, πίσω, δεξιά ή αριστερά, ο πρώτος μικροϋπολογιστής στέλνει στον δεύτερο τα αντίστοιχα μηνύματα, που μετατρέπονται σε εντολές κίνησης. Σε έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή τυπώσαμε τα μέρη του αμαξιδίου σε κλίμακα 1 προς 10 και το συναρμολογήσαμε. Τοποθετήσαμε τους δύο κινητήρες, την πλακέτα οδηγού κινητήρα, τους μικροϋπολογιστές, τον υπόλοιπο εξοπλισμό και το προγραμματίσαμε», περιγράφει ο καθηγητής, προσθέτοντας πως «στο μέλλον μπορούν να προστεθούν αισθητήρας για αποφυγή εμποδίων, ηλιακό πάνελ για επαναφόρτιση της μπαταρίας και επιλογή αύξησης ή μείωσης της ταχύτητας».
Και ένα ποίημα με παγκόσμια αναγνώριση
Οι έλληνες μαθητές, όμως, ξεχωρίζουν ποικιλοτρόπως. Στην Ηλιούπολη και στο 12ο Δημοτικό Σχολείο, το ποίημα του μαθητή Δημήτρη Τσελίκα βραβεύτηκε στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ποίησης και Θεάτρου, που έγινε πρόσφατα στην Τεργέστη, ως το καλύτερο στην κατηγορία της Ειδικής Μνείας.
«Η συμμετοχή των μαθητών της τάξης μας ξεχώρισε», λέει με υπερηφάνεια η δασκάλα του Τμήματος Γ2, που… προπόνησε τους 14 μαθητές της και τους οδήγησε στην Τεργέστη, Μαγδαληνή Μίνη. «Ελεγα πάντα μέσα στην τάξη πόσο πλούσια είναι η ελληνική γλώσσα και έτσι αρχίσαμε να δουλεύουμε με τις λέξεις. Σήμερα, οι μαθητές έχουν φθάσει στο σημείο να διορθώνουν ακόμη και τα σχολικά βιβλία, χρησιμοποιώντας καλύτερες λέξεις και φράσεις», συνεχίζει η ίδια με ενθουσιασμό.
«Οταν γράφω, νιώθω υπέροχα, συναρπαστικά, ξεχωριστά», λέει από την πλευρά του ο μικρός ποιητής Δημήτρης Τσέλικας. «Κάθε φορά που γράφω στιχάκια, η φαντασία μου ταξιδεύει. Γράφω σε ένα χαρτί όσα αισθάνομαι, χρησιμοποιώντας μαγικές λεξούλες. Είναι υπέροχο. Απελευθερώνομαι. Δεν μπορώ, όμως, να περιγράψω με λόγια όσα ένιωσα όταν πήρα το βραβείο. Στην αρχή έμεινα έκπληκτος. Αισθάνθηκα χαρά και συγκίνηση, επειδή έκανα τη δασκάλα και την οικογένειά μου υπερήφανες», καταλήγει.
Πηγή in.gr
