Ο θεατρικός μονόλογος «Η Κυρά της Ρω» του Γιάννη Σκαραγκά με την Φωτεινή Μπαξεβάνη στον ομώνυμο ρόλο έχει διανύσει μία επιτυχημένη πορεία από το 2017 μέχρι σήμερα. Η παράσταση, έχει αγαπηθεί από το κοινό στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αποτελεί μία σπάνια θεατρική εμπειρία, που φωτίζει τη ζωή μιας γυναίκας που έγινε θρύλος μέσα από την ελπίδα, τη γενναιότητα και την εξαιρετική της τρυφερότητα.
Η πρωταγωνίστρια της παράστασης, Φωτεινή Μπαξεβάνη, επισκέφθηκε πρόσφατα τη Ρόδο με αφορμή τα εγκαίνια της έκθεσης πυρογραφίας και ξύλινων ομοιωμάτων με θέμα: «Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ» που διοργάνωσαν η Ένωση Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Ρόδου (Ε.Σ.ΠΕ.Ε.Ρ.) και το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου αφιερωμένη στη μνήμη της Κυράς της Ρω – Δέσποινας Αχλαδιώτη.
Συνομιλήσαμε μαζί της για την ιστορία της κυράς της Ρω και το αισιόδοξο μήνυμα της παράστασης μέσα από το παράδειγμα της Δέσποινας Αχλαδιώτη. «Μας διδάσκει ότι τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να έχεις πίστη στις επιλογές σου, επιμονή και υπομονή. Είναι σαν να μας αποκαλύπτεται το μυστικό του πώς μπορούμε να γιορτάζουμε τη ζωή, ακόμη και όταν ο κόσμος γύρω μας διαλύεται», δηλώνει η κυρία Μπαξεβάνη.
• Κυρία Μπαξεβάνη «Η Κυρά της Ρω» είναι μία παράσταση με μία εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία. Πώς ξεκίνησαν όλα και με ποια αφορμή;
Με τον Γιάννη Σκαραγκά, το συγγραφέα του έργου, συνεργαζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια. Το 2017 και ενώ η οικονομική κρίση συνέχιζε να επηρεάζει την καθημερινότητά μας, νιώσαμε την ανάγκη να μιλήσουμε για όλα όσα βιώναμε τότε μέσα από την ιστορία και το παράδειγμα της Κυράς της Ρω.
Η Δέσποινα Αχλαδιώτη, όπως ήταν το όνομά της, γεννημένη το 1890 και αποβιώσασα το 1982, έζησε τα πιο δύσκολα …κεφάλαια της νεότερης ιστορίας. Θελήσαμε ΄λοιπόν να μάθουμε πώς είναι να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή για να δημιουργήσεις ένα νέο κόσμο στη μέση του πουθενά, όταν ο κόσμος γύρω σου διαλύεται.
Δεν υπήρχε βιβλιογραφία για την Κυρά της Ρω. Πέρα από το γεγονός ότι ζούσε στη Ρω και ύψωνε καθημερινά για 40 χρόνια την ελληνική σημαία στο ερημονήσι του Αιγαίου, δεν είχαμε άλλες πληροφορίες. Έτσι αποφάσισα να ταξιδέψω στο Καστελλόριζο. Έμαθα για τη ζωή της από συγγενείς της και ανθρώπους που τη γνώριζαν. Έδωσα στο Γιάννη τα στοιχεία και τις πληροφορίες που συγκέντρωσα κι εκείνος με τη σειρά του έγραψε αυτό το συγκλονιστικά ποιητικό κείμενο.
Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η νουβέλα αυτή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2017 και έκτοτε η παράσταση ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Αμερική, στην Αυστραλία και έπονται πολλοί νέοι σταθμοί λόγω της μεγάλης ζήτησης. Να σημειώσω, ότι τα τελευταία χρόνια, η σκηνοθεσία είναι του Σταύρου Λίτινα.
• Η Κυρά της Ρω σας έφερε πρόσφατα στη Ρόδο…
Θέλω να ευχαριστήσω την Ένωση Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Ρόδου, τον πρόεδρο κ. Νίκο Αντωνόπουλο και τον γενικό γραμματέα κ. Ανέστη Κεφαλά για την πρόσκληση να συμμετέχουμε με τον Γιάννη Σκαραγκά στα εγκαίνια της έκθεσης Πυρογραφίας με τίτλο «Η Θρυλική Κυρά της Ρω» που διοργανώθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση των 40 ετών από το θάνατο της Δέσποινας Αχλαδιώτη.
Επίσης, θέλω να συγχαρώ τον δημιουργό των εκθεμάτων κ. Στράτο Μυλωνά, τον κ. Κώστα Χαραλαμπίδη για το καταπληκτικό βίντεο που ετοίμασε αλλά και τον πρόεδρο του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου, κ. Σέργιο Αϊβάζη για τη φιλοξενία της έκθεσης.
Είναι σημαντικό για εμάς τους καλλιτέχνες να βλέπουμε συλλόγους και ενώσεις, όπως την Ε.Σ.ΠΕ.Ε.Ρ., να διοργανώνουν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, τις οποίες στηρίζουμε πάντα με χαρά όταν μας ζητηθεί.
• Τι είναι αυτό που σας δίδαξε προσωπικά η Κυρά της Ρω; Ποιο είναι τελικά το μήνυμα του έργου και της παράστασης;
Προσωπικά, το παράδειγμα της Δέσποινας Αχλαδιώτη μου άλλαξε τη ζωή.
Έμαθα από εκείνη, να υποστηρίζω τις επιλογές μου και να αισθάνομαι σίγουρη γι’ αυτές.
Η Κυρά της Ρω, ήταν από πλούσια οικογένεια. Αγάπησε τον βοσκό του πατέρα της, τον Κώστα Αχλαδιώτη από την Αστυπάλαια, κάτι ανεπίτρεπτο για εκείνη την εποχή…, αφού θα έπρεπε να παντρευτεί εκείνον που θα επέλεγαν οι δικοί της.
Η επιλογή της είχε συνέπειες, αφού η οικογένειά της την αποκλήρωσε. Και κάπως έτσι εγκαταστάθηκε το 1927 με τον άνθρωπο που αγάπησε και μερικά ζωντανά στη Ρω.
Στη συνέχεια, το 1940 ο άνδρας της φεύγει από καρδιά… και εκείνη έζησε στο …ερημονήσι μέχρι το τέλος της ζωής της.
Η πράξη της αυτή, να στηρίξει με όλη της τη δύναμη την επιλογή της, το σπίτι της και τον κόσμο που δημιούργησε εκεί…, στα σύνορα της χώρας μας και μίας ηπείρου, αποτελεί πηγή έμπνευσης και θαυμασμού.
Αυτό το παράδειγμα μας δίνει κουράγιο. Μας διδάσκει πώς στην εποχή μας, παρόλες τις δυσκολίες που βιώνουμε-εξαιτίας της πανδημίας και όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας- μπορούμε να στηριχτούμε από τον μικρόκοσμο που έχει δημιουργήσει ο καθένας μας, και να γίνουμε οι ήρωες του εαυτού μας.
Μας διδάσκει ότι τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να έχεις πίστη στις επιλογές σου, επιμονή και υπομονή. Είναι σαν να μας αποκαλύπτεται το μυστικό του πώς μπορούμε να γιορτάζουμε τη ζωή, ακόμη και όταν ο κόσμος διαλύεται γύρω μας.
Τελικά, το έργο μέσα από τη ζωή της Δέσποινας Αχλαδιώτη στέλνει ένα αισιόδοξο μήνυμα.
• Πώς καταφέρατε να «παντρέψετε» την αγάπη σας για το Καστελλόριζο με τη μουσική; Μιλήστε μας γι’ αυτό…
Πήγα για πρώτη φορά στο Καστελλόριζο για την έρευνα. Αγάπησα πραγματικά αυτό το νησί. Είναι ο τόπος της καρδιάς μου όπου θέλω να επιστρέφω ξανά και ξανά.
Για τις ανάγκες της παράστασης, δημιουργήθηκαν το 2020 δύο τραγούδια, το «Καστελλόριζο» και το «Ερημοπούλι» σε μουσική δική μου και στίχους του Γιάννη Σκαραγκά, τα οποία ερμηνεύει καταπληκτικά η Βιολέτα Ίκαρη.
Κυκλοφορούν από τη Walnut Entertainment και όλα τα έσοδα διατίθενται για την μουσική και θεατρική εκπαίδευση των παιδιών του νησιού μέσω του συλλόγου ΕΝ.Ι.Γ.ΜΑ (Ένωση Ιδεών-Γρίφων-Μαθηματικών) του Καστελλόριζου, αλλά και για την καταγραφή και διάσωση ιστοριών και παραδόσεων του νησιού.
΄Ηδη μετά από ένα χρόνο, κυκλοφορίας των τραγουδιών στο πλαίσιο του 1ου φεστιβάλ γρίφων του Καστελλόριζου τον Σεπτέμβριο 2021, προσφέραμε ένα εργαστήριο θεάτρου σκιών από τον σπουδαίο καλλιτέχνη Χρήστο Στανίση και κατασκευάσαμε έναν επαγγελματικό μπερντέ αλλά και φιγούρες με τη συμμετοχή κατοίκων του νησιού κάθε ηλικίας.
• Η σειρά «Ζακέτα να Πάρεις» στην οποία είχατε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και προβλήθηκε από την ΕΡΤ, αγαπήθηκε πολύ από τους τηλεθεατές. Τι αγαπάτε όμως η ίδια πιο πολύ, το θέατρο ή την τηλεόραση;
Η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ από όλα, αγαπώ τον κινηματογράφο. Έχω λάβει μέρος σε αρκετές ταινίες. Ωστόσο, δεν γίνονται τόσες πολλές παραγωγές στην Ελλάδα, ώστε να μπορεί ένας ηθοποιός να ζει αποκλειστικά από τον κινηματογράφο. Το …ντεμπούτο μου στην τηλεόραση το έκανα το 1998 με τα «Εγκλήματα».
Για μία δεκαετία συμμετείχα ανελλιπώς σε διάφορες σειρές μέχρι που το 2008 έφυγα για την Αμερική. Επέστρεψα έπειτα από ένα χρόνο. Τότε όμως ξέσπασε η οικονομική κρίση που είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν οι τηλεοπτικές παραγωγές.
Η «Ζακέτα» ήταν η τελευταία σειρά που συμμετείχα και ήταν από τις πιο όμορφες συνεργασίες που είχα ποτέ. Είμαι όμως χαρούμενη που θα βρίσκομαι και πάλι στην ΕΡΤ και τη νέα σεζόν, συμμετέχοντας στη σειρά «Κάνε Ότι Κοιμάσαι» με τον Σπύρο Παπαδόπουλο.
Στο θέατρο δεν έχω σταματήσει να παίζω από το 1992 που αποφοίτησα από τη σχολή του Εθνικού. Αυτό το καλοκαίρι συμμετέχω στις Θεσμοφοριάζουσες σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μπέζου με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν.
Εκτιμώ απεριόριστα τον Γιάννη Μπέζο ως καλλιτέχνη και αισθάνομαι ευτυχής που συναντιόμαστε ξανά στο θέατρο. Όλος ο θίασος είναι καταπληκτικός, όλοι οι συνάδελφοι από τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, τον Λαέρτη Μαλκότση, τη Νίκη Σερέτη, τη Γιάννα Παπαγεωργίου, τον Παναγιώτη Κατσώλη, την Αρετή Πασχάλη, τη Λήδα Καπνά, τον Αλέξη Βιδαλάκη, το Σταύρο Μαρκάλα, τη Ντένια Στασινοπούλου, την Κωνσταντίνα Νταντάμη, την Αγγελική Γρηγοροπούλου, την Eλένη Ζαχοπούλου έως τη Μανταλένα Καραβάτου, είναι εξαιρετικοί και υπάρχει μεταξύ μας απίστευτη χημεία, κάτι που έχει μεγάλη για μένα σημασία.
• Θα δούμε τις Θεσμοφοριάζουσες στη Ρόδο;
Θα θέλαμε πάρα πολύ να παίξουμε για το κοινό της Ρόδου. Ελπίζουμε να τα καταφέρουμε!
• Η πανδημία και η κοινωνική αποστασιοποίηση ενίσχυσαν την ανάγκη του κόσμου να έρθει πιο κοντά στο θέατρο, τώρα που οι περιορισμοί έχουν αρθεί;
Το θέατρο δίνει τροφή στην ψυχή μας γι’ αυτό και ο κόσμος το έχει ανάγκη. Δυστυχώς μέσα από την περιπέτεια της πανδημίας αντιληφθήκαμε στον απόλυτο βαθμό, πως αν αφήσουμε την ψυχή μας να νοσήσει, μπορεί να υπάρξουν συνέπειες όχι απλά στην υγεία μας, αλλά σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Το θέατρο είναι θεραπευτικό και λυτρωτικό. Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και στις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας, στον πόλεμο, στην κατοχή…, το θέατρο δεν σταμάτησε ποτέ να υπάρχει.
• Κυρία Μπαξεβάνη, έχετε διανύσει μία πραγματικά αξιοσημείωτη πορεία ως ηθοποιός. Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που ονειρεύονται να ακολουθήσουν τον κλάδο της υποκριτικής, ένα κλάδο όπου επικρατεί μεγάλος ανταγωνισμός και τα ποσοστά ανεργίας είναι υψηλά;
Κοιτάξτε, όλα αυτά αποτελούν ξεπερασμένα στερεότυπα. Καλό είναι ο καθένας να κάνει ό,τι ποθεί η καρδιά του.
Η Κυρά της Ρω είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα που μας παρακινεί να υποστηρίζουμε τις επιλογές της ζωής μας. Δεν μπορείς να συμβουλεύσεις κανένα τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Αρκεί ο καθένας μας να συνειδητοποιήσει ποιο δρόμο θέλει να ακολουθήσει και τι θέλει να κάνει στη ζωή του και να βρει τη δύναμη και το σθένος να το κάνει.
Βρείτε τα τραγούδια της παράστασης εδώ:
“Καστελλόριζό μου”
Official music video:
Download wav+mp3: https://www.dropbox.com/sh/okmpr5jqhmpszw3/AABxexsQzu4iqJb6ml4X94tSa?dl=0
“Ερημοπούλι (για την Κυρά της Ρω)”
Official music video:
Download wav+mp3: https://www.dropbox.com/sh/rsic3u1shm8pcn0/AAAgPrQlEyIu48imefpIihZua?dl=0
