Επικήδειος από το προσωπικό της εφημερίδας “Δράσις”

Ο πόνος είναι ανείπωτος γιατί σήμερα αποχαιρετούμε έναν δικό μας άνθρωπο που υπηρέτησε με υποδειγματικό ήθος και συνέπεια το κοινό καλό.
Η ροδιακή κοινωνία έχασε έναν σπουδαίο άνθρωπο εργατικό, μαχητικό, οξυδερκή και η δημοσιογραφική οικογένεια ένα σημαντικό κομμάτι της, γι’ αυτό και είναι μεγάλο το κενό που αφήνεις πίσω.
Αγαπημένες μας Παύλο,
Το «πνευματικό» σου παιδί, η εφημερίδα «Δράσις» που δημιούργησες με πολύ κόπο, μεράκι, αλλά και ατελείωτες ώρες εργασίας, σε κατέταξε στην κορυφή της πυραμίδας στο χώρο των μέσων ενημέρωσης του τόπου μας.
Όλοι εμείς που ήμασταν γύρω σου, που εργασθήκαμε κοντά σου και μάθαμε πράγματα από τις συμβουλές σου και τις γνώσεις που μεταλαμπάδευες σε κάθε έναν μας ξεχωριστά, πρόθυμα και με αίσθημα ευθύνης, μας δίνουν δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσουμε.
Προσωπικά μου έδωσες την ευκαιρία να είμαι ένας από αυτούς που συνεργάσθηκαν μαζί σου, για…..ολόκληρα χρόνια, αναθέτοντας μου καίριες θέσεις ευθύνης και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό. Τα ατέλειωτα Σαββατοκύριακα που περάσαμε μαζί σου όλοι οι συνάδελφοι, οι καλές και οι δύσκολες στιγμές, οι ώρες αγωνίας, το ενδιαφέρον σου για κάθε ρεπορτάζ, για κάθε άρθρο ή έρευνα, έτσι ώστε να είναι σωστά τεκμηριωμένο και ολοκληρωμένο, όπως και η ικανοποίηση που είχες κατά την έκδοση της εφημερίδας, θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στο μυαλό μας.
Τα εύσημα που έπαιρνες από το δημοσιογραφικό χώρο, αλλά και από την κοινή γνώμη δικαίως σε κατέτασσαν στην κορυφή, γι’ αυτό άλλωστε και σε αποκαλούσαμε «Πατριάρχη της Δημοσιογραφίας»…
Η όμορφη οικογένεια που δημιούργησες με την κυρία Δέσποινα που στεκόταν πάντα δίπλα σου, τα παιδιά σου, η Τσαμπίκα και ο Μιχάλης, τα εγγόνια σου, ο Πανάγος και η Παυλίνα που τους καμάρωνες και θα τους καμαρώνεις από κει ψηλά, νιώθουν τυχεροί και υπερήφανοι για σένα και τις αξίες που τους έμαθες… Κατόρθωσες να τους μεταδώσεις απλόχερα τις απλές αλήθειες της ζωής και τις αρετές που σε διέκριναν.
Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια βγαίνουν δύσκολα.
Φεύγεις σήμερα από κοντά μας για το μεγάλο ταξίδι, και μένει πίσω η ευγένεια του χαρακτήρα σου. Η αξιοπρέπεια που είχες μέχρι την τελευταία ώρα, και ήταν αυτή που σε διέκρινε.
Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Αιωνία σου η μνήμη. Καλό κατευόδιο…