Γεννήθηκε πριν από 44 χρόνια στη Ρόδο και μεγάλωσε σχεδόν στο κέντρο της πόλης. Ο πατέρας του ήταν απλός άνθρωπος και φυσιολάτρης. Υπήρξε πολύ ζωηρό και ανήσυχο παιδί. Οι πιο δυνατές παιδικές του αναμνήσεις είναι γεμάτες από εικόνες στη φύση, στα χωράφια, στα χώματα και τα χρώματα.
Όπως δηλώνει ο ο κύριος Ελενίτσας: «Η ενασχόληση με τη γη έχει διάφορες προεκτάσεις. Εγώ ξεκίνησα την εντατική προσήλωση στην καλλιέργεια, θέλοντας να αποκτήσω ιδία πείρα στο αντικείμενο. Ήθελα η συμβουλή μου προς τους αγρότες, να αποκτήσει “ειδικό βάρος”. Χωρίς πείρα και εμπειρία είσαι απλά άλλος ένας πτυχιούχος. Τίποτα παραπάνω. Αυτό είναι το ένα κομμάτι. Η ενασχόληση με την παραγωγή τροφής είναι το δεύτερο και πρόκειται για απόφαση ζωής. Όταν έχεις πραγματικά αποφασίσει να κάνεις κάτι και να δοθείς σε αυτό, η δυσκολία είναι απλά ένας όρος. Η δε καλλιέργεια με φυσικές μεθόδους, είναι ένα μονοπάτι δύσβατο και υπέροχο συνάμα».
Με όλα τα παραπάνω κατά νου, το όλο του εγχείρημα “Κούννες” βγάζει απόλυτο νόημα. «Κούννες» στη ροδίτικη διάλεκτο αλλά και γενικά στα Δωδεκάνησα ονομάζουν τα «σπόρια». Ο όρος αναφέρεται περισσότερο στον πασατέμπο, αλλά και γενικά σε όλα τα σποράκια, που τόσο πολύ αγαπά. Επέλεξε τιμής ένεκεν, να ονομάσει το εγχείρημά του έτσι.
Η φιλοσοφία πίσω από τις καλλιέργειες
Σύμφωνα με τον ίδιο: «Η φιλοσοφία μου είναι πολύ απλή, μα όχι και εύληπτη από το ευρύ κοινό. Επιδιώκω και παράγω προϊόντα των οποίων το αρχέγονο γενετικό υλικό, αποκαλύπτει γεύσεις που χάθηκαν, ελέω της άναρχης αγροτικής ανάπτυξης. Γεύσεις αληθινές, οι οποίες προέρχονται από τα χαρακτηριστικά των παραδοσιακών ποικιλιών που καλλιεργώ και από το υγιές έδαφος στο οποίο τα καλλιεργώ. Ένα υγιές έδαφος, θα προσδώσει στα παραγόμενα προϊόντα όχι μόνο μία αληθινή και μοναδική γευστική ταυτότητα, αλλά και το θρεπτικό προφίλ που αυτά οφείλουν να αποδώσουν στον καταναλωτή». Όλα τα φυτά που καλλιεργεί στο αγρόκτημα τα φτιάχνει εκείνος, με σπόρους από παραδοσιακές ποικιλίες από την τράπεζα σπόρων που έχει δημιουργήσει τα τελευταία 14 χρόνια. Σπόρους παραδοσιακούς από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο μας.
«Είμαι βέβαιος ότι δεν θα μπορούσα να καλλιεργώ αλλιώς, αφού το να παρακολουθώ την εξέλιξη των φυτών από το φύτρωμα του σπόρου μέχρι την συγκομιδή των καρπών τους, είναι για μένα το βίωμα του απόλυτου θαύματος».
Η αγάπη του για τα φυτά του είναι έκδηλη από τον τρυφερό τρόπο για τον οποίο μας μίλησε γι αυτά: «Τα φυτά είναι παιδιά μου, τα αφουγκράζομαι και τα νταντεύω με περίσσεια αγάπη. Έχω απόλυτη επαφή με το περιβάλλον και τη φύση του τόπου μου, γνωρίζω τα γηγενή βότανα και τις ιδιότητες τους. Αυτές μου δίνουν λύσεις στα όποια προβλήματα προκύψουν στην καλλιέργεια. Εάν παρατηρείς, όχι απλά εάν βλέπεις, είναι εύκολο να καταλάβεις ποιο φυτό πρέπει να χρησιμοποιήσεις για να αντιμετωπίσεις ένα έντομο για παράδειγμα».
Τα προϊόντα του τα συγκομίζει το ξημέρωμα, καθημερινά. Επιλέγει το πότε θα συλλέξει το κάθε προϊόν, βάσει κριτηρίων που έχει θεσπίσει ο ίδιος. Δεν κάνει ποτέ άρδην συγκομιδή. Όπως μοιράστηκε μαζί μας: «Το προϊόν μου, που μέσα σε λίγες ώρες από το κτήμα θα καταλήξει στα χέρια αυτού που θα το επεξεργαστεί και θα καταλήξει εν συνεχεία στο πιάτο αυτού που θα το γευτεί, έχει φτάσει στο απόγειο αυτού που μπορεί να προσδώσει γευστικά, θρεπτικά και οπτικά». Στην ερώτηση για τη συμβολαιακή γεωργία μας η απάντηση του ήταν πολύ κατασταλαγμένη: «Πέραν από έναν σύγχρονο όρο-τάση της αγροτικής παραγωγής, αποτελεί από πολύ παλιά, μία διαπροσωπική σχέση εμπιστοσύνης του παραγωγού με τον διαχειριστή του παραγόμενου προϊόντος. Κοινός παρονομαστής σε αυτή την σχέση, οφείλει να είναι η επιθυμία αμφότερων για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, στο πιάτο. Η εμπιστοσύνη στις αισθήσεις μας και η δημιουργία αναμνήσεων μέσα από την τροφή, είναι ίσως το σημείο στο οποίο θα πρέπει να αρχίσουμε να εστιάζουμε ως σύνολο ανθρώπων που επιλέγουν να ασχολούνται σε οποιοδήποτε στάδιο της παραγωγής».
Πηγή olivemagazine.gr
