Υποδεχόμενοι για 3η συνεχή εβδομάδα παιδιά (ηλικίες 7 – 11 ετών) επισκεπτών από τη Γαλλία, αυτή τη φορά δοκιμάσαμε κάτι καινούριο. Αντί να τους βομβαρδίσουμε με πληροφορίες για τα δάση, τα είδη των δέντρων που βλέπουν, τους θάμνους, τα βότανα, τα τζιτζίκια και τις σαύρες που συναντούσαμε στη διαδρομή, επιλέξαμε το παιχνίδι.
Ξεκινήσαμε με μια συζήτηση για τα αθλήματα που τους αρέσουν κι αμέσως διαπιστώσαμε ότι είχαμε μαζί μας έναν μελλοντικό μπασκετμπολίστα, μια ντελικάτη γκολφέρ, μια τενίστρια υψηλών απαιτήσεων, έναν επίμονο ποδοσφαιριστή, μια σύγχρονη Τζοζεφίν Μπέικερ χορεύτρια και μια μικρή λιονταρίνα που κατά σύμπτωση την ημέρα εκείνη (Πέμπτη 19 Αυγούστου 2022) είχε τα γενέθλιά της.
Την ιδέα να παίξουμε γκολφ, ποδόσφαιρο, μπάσκετ και μπέιζμπολ (που μοιάζει λίγο με την 3η φάση της δικής μας «μάντα» που παίζαμε κάποτε) τα παιδιά την είδαν με κάποιο δισταγμό.
«Χρειαζόμαστε λίγη φαντασία και λίγη από τη μαγεία του δάσους» είπαμε και μόλις το καπέλο μπήκε σε μια άκρη και η πρώτη ξερή κουκουνάρα ρίχθηκε από κάποια απόσταση… ένα επιφώνημα γεμάτο κατάφαση ήρθε από τον μπασκετμπολίστα που άρχισε να μαζεύει ξερούς κώνους των πεύκων και να σημαδεύει το άνοιγμα του καπέλου. Όλα τα παιδιά έκαναν το ίδιο, με πρώτη από όλους τη μικρή, επτάχρονη λιονταρίνα.
Πιο κάτω ένα κομμάτι ξερό κλαδί έγινε μπαστούνι γκολφ και για μπάλες είχαμε και πάλι ξερές κουκουνάρες και κώνους. Δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή που τα παιδιά να αμφισβητήσουν ότι το κλαδί δεν είναι μπαστούνι και ο κώνος δεν κάνει ανάποδα στροβιλίσματα στον αέρα.
Ακολουθήσαμε μια διαδρομή περίπου ενός χιλιομέτρου μέσα στο δάσος και σχεδόν κάθε 100 μέτρα σταματούσαμε για ένα καινούριο παιχνίδι. Οι ξεροί κώνοι έγιναν μπάλες ποδοσφαίρου, μπέιζμπολ, τένις, τα τζιτζίκια η ορχήστρα για τη μικρή χορεύτρια και τριγύρω η μαγεία και η φαντασία από τα κλαδιά των δέντρων αποθέωναν παίκτριες και παίκτες.
Η διαδρομή μας κατέληξε σ’ ένα ωραίο σύδεντρο, ασφαλές, ελεγχόμενο όπου τους περίμεναν γεύσεις της Ρόδου, με σταφύλι από τις Φάνες, καρπούζι Απολακκιάς και βανίλια υποβρύχιο από τη Χίο. «Μυρίζει σαν το δάσος» μας είπε η μικρή λιονταρίνα δοκιμάζοντας τη βανίλια και πράγματι οι σχίνοι (ασκινοί στα Ροδίτικα) της διαδρομής μας είναι ξαδέλφια του χιώτικου σχίνου που δίνει το μαστίχι.
Η μέρα έκλεισε με πότισμα δέντρων, φύτεμα πέντε πεύκων (τα οποία μεταφυτεύθηκαν την ίδια μέρα σε ασφαλές, ποτιζόμενο χώρο), μάζεμα ξερών τζιτζικιών, δημιουργίας τούρτας κουκουναριών για τη μικρή λιονταρίνα και τραγούδι από όλους του… bon annivairsere που ‘κανε τη μικρούλα Eve να ψηλώσει δυο μέτρα.
Τα παιδιά, στην αρχή φοβόντουσαν τις ακρίδες, ακόμα και τη μια πεταλούδα που πετούσε κοντά τους. Φοβόντουσαν γιατί δεν γνώριζαν, αλλά σε αυτό θα σταθούμε την επόμενη εβδομάδα, μετά την υποδοχή μιας καινούριας ομάδας παιδιών.
Η υποδοχή των παιδιών από την κοινωνική επιχείρηση, οργάνωση «για τη φύση» έγινε στην περιοχή του δάσους των Λαέρμων και υλοποιείται με τη συνεργασία του τουριστικού οργανισμού Kappa Club.
.
