Eνα νέο μεγάλο κεφάλαιο στην αντιδικία του «Οργανισμού Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως Ισραηλιτών Ελλάδος» με το Ελληνικό Δημόσιο άνοιξε την Πέμπτη με την υποβολή της πρώτης αγωγής ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου για την διεκδίκηση ακινήτων, που, όπως υποστηρίζεται, αφαιρέθηκαν από την ιδιοκτησία των Ισραηλιτών της Ρόδου με λανθασμένη ερμηνεία συνθήκης που ουσιαστικά κατέταξε το Ισραήλ στις εχθρικές της Ελλάδας!
Με την αγωγή διεκδικούνται 7 προνομιακά ακίνητα στα «Εβραϊκά» και στην θέση «Μερκάτο» (Αγορά) της Μεσαιωνικής Πόλης.
Σύμφωνα με τις κτηματολογικές εγγραφές αρχικοί και θεμελιώδεις τιτλούχοι του ακινήτου ήταν οι Αλχαδέφ Ιωσήφ του Σολομώντα, κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου και Αλχαδέφ Ασέρ του Σολομώντα, κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου, Έλληνες Ισραηλίτες της Ρόδου οι οποίοι εθανατώθησαν υπό των ναζιστών κατά τη διάρκεια των φυλετικών διωγμών των ετών 1943-1945.
Το ακίνητο μεταβιβάστηκε στο Ελληνικό Δημόσιο συνεπεία της με αριθμό 693/28-7-1950 πράξεως του Υπουργικού Συμβουλίου και της από 31-8-1949 Συμβάσεως «Οικονομικής Συνεργασίας και Ρυθμίσεως των εκ της μεταξύ των Συμμάχων και Συνησπισμένων Δυνάμεων και της Ιταλίας Συνθήκης Ειρήνης προκυπτόντων ζητημάτων» η οποία συνήφθη μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας και υπεγράφη στη Ρώμη την 31-8-1949, κυρώθηκε δε με το ν.δ. 1264 της 29/31 Οκτωβρίου 1949, ΦΕΚ τεύχος Α’ 290.
Τα ακίνητα περιήλθαν στον Οργανισμό Ακίνητης Περιουσίας του Δημοσίου Δωδεκανήσου βάσει του νόμου 2100/1952.
Σύμφωνα με διατάξεις, στον Οργανισμό Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως Ισραηλιτών Ελλάδος (Ο.Π.Α.Ι.Ε.), περιέρχονται κατά διαχείριση και νομή τα ακίνητα των Ισραηλιτών που απεβίωσαν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και δεν επέστρεψαν προκειμένου να επανεγκατασταθούν στα ακίνητά τους.
Οπως υποστηρίζεται, στην αγωγή εσφαλμένα το Ελληνικό Δημόσιο ενέγραψε κατάληψη των άνω ακινήτων, αφού η νομή που εκ του νόμου αποκτά ο Ο.Π.Α.Ι.Ε. επί των ακινήτων των Ισραηλιτών Ελλάδος, είναι δικαίωμα υπέρτερο της πλασματικής κατοχής του Ελληνικού Δημοσίου επί των εν λόγω ακινήτων.
Δοθέντος ότι άγνοια νόμου δεν συγχωρείται, το Ελληνικό Δημόσιο όφειλε να γνωρίζει ότι ουδέποτε απέκτησε τη νομή των ως άνω περιγραφομένων ακινήτων, η οποία δυνάμει των παραπάνω διατάξεων επιφυλάσσετο υπέρ του Ο.Π.Α.Ι.Ε.
Η προσβαλλόμενη με την παρούσα δήθεν κτήση από το Ελληνικό Δημόσιο των άνω ακινήτων, έγινε χωρίς τη μεσολάβηση μεταβιβαστικής πράξης από το δικαιούχο τελευταίο τιτλούχο ή από τον μετέπειτα τιτλούχο Ο.Π.Α.Ι.Ε., δυνάμει της με αριθμό 693/28-7-1950 πράξεως του Υπουργικού Συμβουλίου και της από 31-8-1949 σύμβασης «Οικονομικής Συνεργασίας και Ρυθμίσεως των εκ της μεταξύ των Συμμάχων και Συνησπισμένων Δυνάμεων και της Ιταλίας Συνθήκης Ειρήνης προκυπτόντων ζητημάτων», η οποία συνήφθη μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας και υπεγράφη στη Ρώμη την 31-8-1949, κυρώθηκε δε με το άρθρο 52 του ν.δ. 1264 της 29/31 Οκτωβρίου 1949, ΦΕΚ τεύχος Α’ 290, θεωρούμενων των άνω ακινήτων ως «εχθρική» περιουσία.
Επισημαίνεται ότι όλοι οι Ρόδιοι, παντός θρησκεύματος, μέχρι την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, εθεωρούντο Ιταλοί Υπήκοοι, στις δε κτηματολογικές εγγραφές αναφέρεται δίπλα στα ονόματα απάντων των ιδιοκτητών, η ένδειξη «Ιταλός Ορθόδοξος, Ιταλός Καθολικός, Ιταλός Μουσουλμάνος και Ιταλός Εβραίος» (οι τέσσερις επικρατούσες εν Δωδεκανήσω θρησκείες πριν την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα).
Ουδείς κάτοικος της Δωδεκανήσου έως την ενσωμάτωση αυτής με την Ελλάδα, μπορούσε να χαρακτηριστεί ως Έλλην διότι τούτο απαγορευόταν από την υφιστάμενη ιταλική νομοθεσία, η δε Δωδεκάνησος εθεωρείτο ιταλική επαρχία.
Ενόψει βέβαια της προσάρτησης των Δωδεκανήσων στην Ελληνική Επικράτεια, τούτο άλλαξε νομοθετικά.
Ωστόσο, κάνοντας εσφαλμένη ερμηνεία των διατάξεων της άνω από 31-8-1949 σύμβασης «Οικονομικής Συνεργασίας και Ρυθμίσεως των εκ της μεταξύ των Συμμάχων και Συνησπισμένων Δυνάμεων και της Ιταλίας Συνθήκης Ειρήνης προκυπτόντων ζητημάτων» έκρινε το Ελληνικό Δημόσιο ότι αφού δεν προσήλθαν οι Ρόδιοι Ισραηλίτες να αποποιηθούν την ιταλική ιθαγένεια (την οποία διατηρούσαν προπολεμικά όπως όλοι οι Ρόδιοι, ορθόδοξοι, καθολικοί και μουσουλμάνοι), για τον λόγο αυτό, απώλεσαν τις εν Δωδεκανήσω περιουσίες τους, των περιουσιών λογιζομένων ως δήθεν «εχθρική περιουσία».
Οπως τονίζεται, οι Εβραίοι της Ρόδου ιδιοκτήτες των επίδικων ακινήτων δεν θα μπορούσαν να έχουν επιλέξει άλλη ιθαγένεια, αφενός μεν διότι για περισσότερο από μιάμιση χιλιετία ζούσαν στην Ελλάδα ως Έλληνες πολίτες, όπως όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες άλλων θρησκευμάτων και δεν σχετίζοντο με καμία άλλη χώρα, αφετέρου δε, διότι είχαν αποβιώσει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο Ο.Π.Α.Ι.Ε. είχε υπεισέλθει ήδη στα δικαιώματά τους ήτοι στην κυριότητα, νομή και διαχείριση των ακινήτων.
Συνεπώς, η μεταβιβαστική πράξη του Δημοσίου ή του Οργανισμού Διαχείρισης Ακίνητης Περιουσίας του Δημοσίου επί των παραπάνω ακινήτων είναι μεταβίβαση παρά μη κυρίω και ως εκ τούτου άκυρη, αφού μοναδικός τιτλούχος κατά τον χρόνο των μεταβιβάσεων ήταν ο ενάγων Ο.Π.Α.Ι.Ε.
Την υπόθεση χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Γιάννης Καραμιχάλης.
