«Ηθος το πράον και το προσηνές ρήμα»

έλεγε ο Αίσωπος, υποστηρίζοντας ότι το ήθος φαίνεται από τον πράο και προσηνή λόγο. Αν ζούσε σήμερα, αυτή η άποψη θα τον καθιστούσε, αναμφισβήτητα, σεναριογράφο επιστημονικής φαντασίας. Και είναι αληθινά κρίμα να θεωρείται πλέον ως κάτι αποδεκτό και απολύτως φυσικό για τον δημόσιο διάλογο η έκπτωση του επιπέδου του. Στον τηλεοπτικό «αέρα», οι αναμενόμενες χοντράδες δεν είναι ατυχήματα αλλά παράγωγα ενδεχόμενου δόλου. Οι ιθύνοντες ξέρουν ή μπορούν να προβλέψουν τι θα ακούσουν από κάθε καλεσμένο, γι’ αυτό και τα διάφορα έκτροπα σπάνια πείθουν για την αυθεντικότητά τους. Αλλωστε, τα τηλεοπτικά πάνελ και παράθυρα δεν είναι προϊόντα τύχης και πειραματισμού αλλά με μικρές αποκλίσεις, ότι αποφέρει ο προμελετημένος σχεδιασμός και το μείγμα προορίζεται να «σκάσει» στις οθόνες ως πολυσυλλεκτική σαλάτα για όλα τα γούστα. Ακόμη και δημοσιογράφοι  καλούνται να συμμετάσχουν σε εκπομπές -πλαισιώοντας τους παρουσιαστές- με βασικό κριτήριο όχι μόνο την ιδεολογική τοποθέτηση, αλλά και το κατά πόσο είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν με τον συνάδελφο τους που είναι αντίθετος ιδεολογικά ή με τον πολιτικό της άλλης πλευράς. Σε ποια δυτική χώρα γίνονται εκπομπές έτσι;