Μέχρι να βγάλει η έρευνα ποιος ακριβώς έκανε τι ακριβώς, ας μείνουμε λίγο στη φράση του πατέρα του παιδοβιαστή και μστροπού: «Ο γιός μου είναι λεβέντης και ψυχοπονιάρης, έδινε σε όλο τον κόσμο. Εμείς δεν είχαμε ανάγκη από 10 ευρώ, εμείς έχουμε λεφτά, είμαστε άρχοντες. Οποιοσδήποτε να ήταν, άμα του κουνιόταν, κάτι θα έκανε..». Και αυτό, πέραν της περιπτωσιολογίας, είναι ιδεολογία: ο συνδυασμός «λεβεντιάς» και μισογυνισμού, βάσει του οποίου άμα σου κουνηθεί το δωδεκάχρονο, το εντεκάχρονο, το οποιοδηποτέχρονο, θα ανταποκριθείς, γιατί άντρας είσαι, άρχοντας είσαι λεβέντης και ανάγκη δεν έχεις, μόνο ανάγκες που ξυπνάνε και θεριεύουν αν προκληθείς. Και κάπως έτσι συνειδητοποιείς μια ακόμα φρίκη πίσω από τη φρίκη. Διακρίνεις όλη την εικόνα, έρχεται μπροστά σου με όλο το ανατριχιαστικό φόντο της. Σάπιες μηλιές, κάτω από τις οποίες πέφτουν σάπια μήλα.
Σάπια μήλα…
