Μπορεί στα τελευταία χρόνια ως θεμελιώδη προαπαιτούμενα για την προσέγγιση της αναπηρίας να έχουν αναδειχθεί με ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο οι αρχές της αποδοχής της διαφορετικότητας και της καλλιέργειας της κοινωνικής συμπερίληψης, αλλά τελικά είναι εκείνες οι παγιωμένες αντιλήψεις που ακυρώνουν τις όποιες προσπάθειες έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση.
Για την επίτευξη της ισότιμης συμμετοχής όλων των πολιτών στις αθλητικές δραστηριότητες είναι η διασφάλιση της πλήρους και ανεμπόδιστης πρόσβασής τους, ή έτσι θα έπρεπε να είναι.
Η Ροδίτισσα αθλήτρια παρατριάθλου, Κατερίνα Σαράντη, με διακρίσεις στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, καταγγέλλει σήμερα μιλώντας στη «δ» συμπεριφορές «μισαναπηρισμού» από τους διοργανωτές του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας, οι οποίοι της απαγόρευσαν φέτος τη συμμετοχή παρότι πέρσι συμμετείχε κανονικά!
Η Ροδίτισσα αθλήτρια γεννήθηκε με ημιτελή μέλη από τα γόνατα και κάτω, όμως η αγάπη της για τον αθλητισμό είναι μεγαλύτερη από την αναπηρία της γι’ αυτό και έχει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πορεία. Ξεκίνησε με την κολύμβηση το 2006, συνέχισε με ξιφασκία σε αμαξίδιο, με κωπηλασία, με παραποδηλασία.
Το 2019 μπήκε στην ζωή της το παρατρίαθλο. Είναι ένα άθλημα ιδιαίτερα απαιτητικό καθώς περιλαμβάνει 750 μ. κολύμβηση, 20 χλμ. ποδήλατο και 5 χλμ. τρέξιμο και αγωνίζεται στην κατηγορία PTWC H2, δηλαδή αντί να ποδηλατεί, χειρηλατεί και τρέχει με αγωνιστικό αμαξίδιο (racing wheelchair).
Την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου μάλιστα έλαβε μέρος, στο Ολυμπιακό τρίαθλο που διεξήχθη στη Ρόδο (1,5χιλ. κολύμπι, 40χιλ. χειρήλατο, 10χιλ. τρέξιμο με αγωνιστικό αμαξίδιο) και ετοιμαζόταν για τη συμμετοχή της στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας στις 13 Νοεμβρίου 2022.
Την ημέρα διεξαγωγής του αγώνα, όπως δήλωσε στη «δημοκρατική», κι ενώ είχε δηλώσει ήδη συμμετοχή από το καλοκαίρι ενημερώνοντας πως θα αγωνιστεί με χειρήλατο αμαξίδιο κι αφού στις 10 Οκτωβρίου η ίδια έστειλε ξανά e-mail στους υπεύθυνους της διοργάνωσης προκειμένου να ενημερωθεί για τα διαδικαστικά χωρίς να λάβει καμία απάντηση, την ημέρα του Ολυμπιακού τριάθλου της Ρόδου, έλαβε e-mail για την ακύρωση της συμμετοχής της στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας.
Από άλλους αθλητές, αφού η ίδια δεν έλαβε ποτέ απάντηση, πληροφορήθηκε πως οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης ισχυρίζονται ότι οι αθλητές με αμαξίδιο δεν δικαιούνται να λάβουν μέρος στη διοργάνωση για λόγους ασφαλείας και πως αναγράφεται στους όρους συμμετοχής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ροδίτισσα αθλήτρια πέρυσι συμμετείχε κανονικά με το χειρήλατο αμαξίδιό της στον Μαραθώνιο της Αθήνας!
«Αρχικά θεώρησα ότι η ακύρωση της συμμετοχής μου επρόκειτο για λάθος, αφού πέρυσι πανηγυρίζαμε την ολοκλήρωση του Αυθεντικού Μαραθωνίου με το χειρήλατό μου. Αξίωσα λοιπόν να μάθω τι είχε συμβεί και έρχεται η επόμενη επίσημη απάντηση: “Το ότι πέρσι κάποιοι δηλώθηκαν και εμφανίστηκαν δεν σημαίνει ότι θα κάνουμε το ίδιο και φέτος…από τη στιγμή που υπάρχουν ζητήματα ασφαλείας δεν πρόκειται να συζητηθεί ξανά. Η Τροχαία φέτος έχει σαφή οδηγία να απομακρύνει οποιοδήποτε τροχοφόρο είναι εκτός αγώνα”. Οι ανάπηροι αθλητές, γινόμαστε κατά τα φαινόμενα αντιληπτοί ως επικίνδυνα για τη δημόσια ασφάλεια τροχοφόρα και σε περίπτωση αξίωσής μας – του αυτονόητου – θα απομακρυνθούμε από την τροχαία. Ο ορισμός του μισαναπηρισμού ως αιτιολόγηση του αποκλεισμού μας. Είμαι ανάπηρη αθλήτρια και κοπιάζω κάθε μέρα, όλο το χρόνο, για να γίνομαι συνεχώς καλύτερη. Δεν επιτρέπω σε κανέναν αρμόδιο να με συγκρίνει με τροχοφόρο και να με υποτιμά με αυτό τον βάναυσο τρόπο.
Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας επιτρέπει μονάχα τη συμμετοχή ανάπηρων με συνοδεία και αυτή η “λογική” με προσβάλλει ως ανάπηρη αλλά και ως γυναίκα. Ένα αθλητικό γεγονός, που προωθεί τις πανανθρώπινες αξίες, διαστρεβλώνει την εικόνα του ανάπηρου αθλητή, επιτρέποντας και εξυμνώντας τα καθημερινά αμαξίδια με συνοδεία. Τα καθημερινά αμαξίδια με συνοδεία συμμετέχουν για δύο λόγους, είτε διότι το άτομο δεν διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό, είτε γιατί δεν έχει προπονηθεί για τη χρήση του αντίστοιχου αθλητικού εξοπλισμού και απόστασης. Αλλά σας διαβεβαιώ ότι με προπόνηση και εξοπλισμό, μπορεί να αγωνιστεί χωρίς συνοδεία και χωρίς καμία δικαιολογία. Για τις περισσότερες κινητικές βλάβες το πιστοποιημένο μέσο για αγώνες δρόμου είναι το χειρήλατο και το αγωνιστικό αμαξίδιο.
Ο Μαραθώνιος με αμαξίδιο, είναι από τα πιο δημοφιλή και ανταγωνιστικά αθλήματα σε όλο τον κόσμο, ενώ στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε έναν/μια αθλητή/τρια ανταγωνιστικό με βάση τα διεθνή στάνταρ. Γιατί άραγε; Μήπως κάποιες φορές χαϊδεύουμε πλάτες για να μην ξεβολευτούμε; Ο προσωπικός μου στόχος είναι να ολοκληρώσω για άλλη μια χρονιά τον Αυθεντικό Μαραθώνιο με το χειρήλατό μου. Αν συμβεί αυτό, το 2023, με περισσότερη εμπειρία και εντατική προπόνηση, ίσως καταφέρω να ολοκληρώσω την αυθεντική διαδρομή με το αγωνιστικό μου αμαξίδιο, το πλέον αναγνωρισμένο μέσο για την ολοκλήρωση μαραθωνίου για εμάς τις/τους ανάπηρες/ους αθλήτριες/ες. Αξιώνω να δοκιμαστώ πρώτα στη χώρα μου, και ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα, να τα καταφέρω και εκτός συνόρων. Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει πρώτα να υπερνικήσουμε τις αντικοινωνικές συμπεριφορές, τις προκαταλήψεις και τον μισαναπηρισμό», λέει η κ. Κατερίνα Σαράντη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όπως δήλωσε στη «δ» η κ. Σαράντη, τόσο η ίδια όσο και όσοι αθλητές με αμαξίδιο αποκλείστηκαν από τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας είναι αποφασισμένοι να δώσουν το «παρών» και να αγωνιστούν, υποστηρίζοντας ότι έχουν αντίληψη για το αν και κατά πόσο η συμμετοχή τους θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά τους και την ασφάλεια των λοιπών συμμετεχόντων και των θεατών.
