Πλήρης από συναισθήματα μετά την επίτευξη του στόχου του να κολυμπήσει από τη Ρόδο στον Πανορμίτη, ο παραολυμπιονίκης Χαράλαμπος Ταϊγανίδης μίλησε στη «δημοκρατική», που στήριξε το εγχείρημά του ήδη από το στάδιο της προετοιμασίας του, για τις συγκλονιστικές 10 ώρες που πέρασε κολυμπώντας στο ανοικτό πέλαγος.
Ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης, ο οποίος έχει πάρει μέρος σε 5 Παραολυμπιακούς Αγώνες, έχει 10 παραολυμπιακά μετάλλια, 4 χρυσά, 4 ασημένια, 2 χάλκινα μετάλλια, 14 παγκόσμιους τίτλους και 24 παγκόσμια ρεκόρ, είχε τάμα να κολυμπήσει στον Πανορμίτη της Σύμης, στον οποίον και αφιέρωσε το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στο Μεξικό. Όπως εξομολογείται στη «δ», δεν περίμενε την τεράστια δημοσιότητα που έλαβε η επίτευξη του στόχου του και δηλώνει ότι δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ την εικόνα που αντίκρυσε φτάνοντας στο λιμάνι του Πανορμίτη, όπου δεκάδες κόσμου τον υποδέχθηκε με δάκρυα στα μάτια…
«Θεέ μου δώσε μου λίγη δύναμη ακόμα…»
Ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης, όπως λέει στη «δ», ξεκινώντας την προσπάθειά του από το εκκλησάκι του Πανορμίτη στην περιοχή «Κάτω Πέτρες», είχε στο μυαλό του την υπόσχεση που έδωσε στον κόσμο αλλά και στον εαυτό του ότι δεν θα φοβηθεί και θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να διανύσει την απόσταση και να τερματίσει στην Ιερά Μονη Πανορμίτη Σύμης.
«Οσο κολυμπούσα σκεφτόμουν την οικογένειά μου, τους φίλους μου, ευχάριστες στιγμές με αγαπημένους ανθρώπους. Δεν μπορώ να κρύψω ότι έφτασε πολλές φορές η στιγμή να παρακαλέσω και να προσευχηθώ, όπως έχω κάνει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες και όποτε θέτω έναν μεγάλο στόχο. Ελεγα από μέσα μου “δώσε μου λίγο παραπάνω δύναμη Θεέ μου, λίγο ακόμα Παναγίτσα μου…”. Με το λίγο ακόμα, λίγο ακόμα, φτάσαμε στον προορισμό μας!».
«Δεν σκέφτηκα ούτε μια στιγμή να σταματήσω»
Στην ερώτηση αν ήρθε στιγμή που να κουράστηκε, που να μην μπορούσε να συνεχίσει, ήταν κατηγορηματικός͘ «ούτε μια στιγμή!».
«Δεν σκέφτηκα να σταματήσω, ούτε για ένα μέτρο, ούτε για μια στιγμή… Δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου το “δεν μπορώ”, ούτε “κουράστηκα”. Ημουν πολύ καλά προετοιμασμένος, μάς βοήθησε πολύ και ο καιρός εκτός από ένα σημείο, περίπου κοντά στο ένα μίλι, όπου ήταν πάρα πολύ δυνατά τα ρέματα και είχε μεγάλο κυματισμό. Εκεί λίγο ζορίστηκα, αλλά πιστεύω ότι πάντα περνάμε από κάποιες δοκιμασίες για να δούμε πόσο πραγματικά αφοσιωμένοι είμαστε στον στόχο μας, πόσο θέλουμε να εκπληρωθεί, πόσο πιστοί είμαστε… Καταφέραμε και το περάσαμε».
«Κολύμπησα για όλους τους Ελληνες, με όλους τους Ελληνες»
«Οταν κατάλαβα ότι φτάνω στον Πανορμίτη, μούδιασε όλο το σώμα μου εκείνη τη στιγμή», λέει ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης μιλώντας για τη στιγμή που η ομάδα του τον ενημερώνει ότι φαίνεται πια η Ιερά Μονή. «Μπορεί να μην μούδιασε το σώμα μου στα 49 χλμ αλλά στο τελευταίο χιλιόμετρο που η ομάδα μού είπε “φτάσαμε, βλέπουμε Πανορμίτη” εκεί μούδιασα ολόκληρος. Είπα, “τα κατάφερα”, να κρατηθούμε τώρα να βγάλουμε την απόσταση, να φτάσουμε στη στεριά που μας περιμένει ο κόσμος… Ακουγα ενθαρρυντικά μηνύματα από την ομάδα μου που ήταν πάνω στη βάρκα και μου έλεγαν “έλα Μπάμπη, λίγο ακόμα έμεινε σε περιμένει κόσμος, σε περιμένει ο μητροπολίτης, σε περιμένουν οι άνθρωποί σου, η οικογένεια σου, σε περιμένει ο Πύρρος Δήμας… Εκείνη τη στιγμή σαν να έβαλα προπέλα και έφυγα πιο γρήγορα! Στον τερματισμό στον Πανορμίτη βίωσα τα ίδια συναισθήματα με τον τερματισμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα… Ο τερματισμός στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που ακούς τον Εθνικο Υμνο, είναι συναισθήματα που δεν μπορούν να περιγραφούν. Σηκώνεις την ελληνική σημαία, το ίδιο ήταν και στον Πανορμίτη. Ο Μπάμπης δεν κολύμπησε για τον Μπάμπη… Κολύμπησα για όλους τους Ελληνες, ήθελα να δώσω μηνύματα σε όλους τους Ελληνες που έχουν ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ, έχουν αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα… Ηθελα να περάσω το μήνυμα ότι η ελπίδα παραμένει ζωντανή. Ναι, η ζωή είναι δύσκολη αλλά πρέπει πάντα να προσπαθούμε. Μπορεί ένας Ολυμπιονίκης, Παραολυμπιονίκης, να καταφέρνει να παίρνει μετάλλια στις πισίνες, αλλά έπρεπε να δείξω με έναν διαφορετικό τρόπο να περάσω το μήνυμά μου, αντιμετωπίζοντας τον φόβο μου. Ο φόβος μου υπήρχε, υπάρχει, αλλά τον αντιμετώπισα και τον νίκησα. Και αυτό το μήνυμα ήθελα να περάσω. Όταν βγήκα έξω, με αυτό που αντίκρισα… πάγωσα.
Δεν πάγωσα σε όλη τη διαδρομή αλλά εκεί πάγωσα, μούδιασα από την υποδοχή, από την απίστευτη αγάπη που εισέπραξα από όλο τον κόσμο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, μα ποτέ, κι αυτή την εικόνα θα την κουβαλάω πάντα στην ψυχή μου, ότι σχεδόν όλοι όσοι με περίμεναν στο λιμάνι έκλαιγαν όταν έφτασα στη στεριά. Δεν περίμενα αυτή τη δημοσιότητα, δεν περίμενα να δοθεί τόσο μεγάλη διάσταση στο εγχείρημά μου. Κι αυτό που θέλω να γίνει αντιληπτό, κι επιμένω, είναι ότι ο Μπάμης δεν κολύμπησε για τον Μπάμπη. Δεν το έκανα γιατί είχα κάτι να αποδείξω στον εαυτό μου, ούτε μου λείπει το χειροκρότημα, ούτε η δόξα. Είμαι γεμάτος, είμαι χορτασμένος από αυτά γιατί όλα αυτά τα χρόνια ο κόσμος είναι δίπλα μου και με έχει χειροκροτήσει ξανά και ξανά. Αυτή η προσπάθεια ήταν για τους Ελληνες, δεν κολύμπησα μόνος μου, τη διαδρομή την έκαναν όλοι οι Ελληνες μαζί μου. Εγώ κολύμπησα για να δώσω ελπίδα, να περάσω μηνύματα ειδικά στα νέα παιδιά, να μη φοβούνται, να μην σταματούν να ελπίζουν, να πιστεύουν στον εαυτό τους, στις δυνατότητές τους, να βρουν τα σωστά πρότυπα που θα δώσουν νόημα στη ζωή τους, να δουν πώς τα πρότυπα αυτά αντιμετώπισαν τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν, πώς τα ξεπέρασαν, πώς πήγαν παρακάτω… Εγώ όταν ήμουν 11 χρονών άκουσα τον Πύρρο Δήμα που μίλησε για την Ελλάδα και ανατρίχιασα και είπα στον εαυτό μου θέλω κι εγώ να μιλήσω για την Ελλάδα. Το ονειρεύτηκα, το έβαλα ως στόχο και το πέτυχα. Το ίδιο λοιπόν μπορούμε να κάνουμε όλοι. Εγώ ένας απλός άνθρωπος είμαι, κι αφού εγώ μπορώ μπορεί κι ο κόσμος όλος. Αρκεί να υπάρχει θέληση και κίνητρο». Να σημειωθεί ότι το εγχείρημα έχει και φιλανθρωπικό χαρακτήρα, με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων προκειμένου να αγοραστούν σκύλοι- οδηγοί για ολικά τυφλούς, ενήλικες και παιδιά.
Ο Χ. Ταϊγανίδης, ξεκίνησε την καριέρα του ως αρτιμελής αθλητής. Τα προβλήματα όρασης που άρχισαν να εμφανίζονται, όχι μόνο δεν τον κάμπτουν αλλά τον πεισμώνουν κι έτσι, παρά τους αρχικούς προβληματισμούς του, αποφασίζει να κάνει την μετάβαση και να αρχίσει να αγωνίζεται ως αθλητής με αναπηρία. Ο χρυσός παραολυμπιονίκης, που όταν ήταν μικρός δεν έμπαινε στη θάλασσα γιατί φοβόταν όταν θα τον φάνε οι καρχαρίες, αντιμετώπισε τον φόβο του κολυμπώντας στο ανοικτό πέλαγος και είναι ο πρώτος αθλητής με αναπηρία στον κόσμο που πίστεψε, επιχείρησε και έφερε εις πέρας αυτή την μεγάλη δοκιμασία.
