Mε την υπ’ αρίθμ. 18/2022 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου απορρίφθηκε η ανακοπή που άσκησε η ΚΑΙΡ ΑΕ για την ακύρωση διαταγής πληρωμής ύψους, μαζί με τόκους, 1.837.000 €!
Η ΚΑΙΡ ΑΕ, όπως έγραψε η «δημοκρατική», εστράφη κατά της «INTRUM HELLAS ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ» κατά της υπ’αρ. 113/2020 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου.
Πρόκειται για μια διαταγή πληρωμής «μαμούθ» για οφειλές ύψους 1.754.955,72 €, εντόκως και νομίμως, από την 24η Μαΐου 2018, με το αντίστοιχο επιτόκιο υπερημερίας, σύμφωνα με τους όρους σύμβασης χρεολυτικού δανείου καθώς και σε 3 πρόσθετες πράξεις της αρχικής σύμβασης.
Αφορά δε σε δάνεια της ΚΑΙΡ ΑΕ από την «Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος Α.E.», την οποία διαδέχτηκε από το έτος 2012 η «ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α.Ε.».
Μεταξύ άλλων εξέθεσε στην ανακοπή της ότι το 2009, ο υπουργός Ανάπτυξης και Τροφίμων, λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη στήριξης του κλάδου του αμπελοοινικού τομέα της χώρας προκειμένου να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών, όπως των υψηλών αποθεμάτων, της πτώσης κατανάλωσης, τις χαμηλές τιμές στην πρωτογενή παραγωγή καθώς και της αδυναμίας απορρόφησης της επερχόμενης παραγωγής από τις οινοποιητικές επιχειρήσεις, εξέδωσε απόφαση, σύμφωνα με την οποία προβλέφθηκε η κατανομή ενός γενναίου κεφαλαίου (50 εκ ευρώ) σε επιμέρους συνεταιριστικές αλλά και ιδιωτικές οινοποιητικές επιχειρήσεις σε όλη την χώρα, ώστε αυτές να αγοράσουν το σύνολο της σταφυλικής παραγωγής εκείνης της χρονιάς.
Στην ουσία δηλαδή, υποχρεώθηκαν από το κράτος, να απορροφήσουν το σύνολο της σταφυλικής σοδειάς των σταφυλοπαραγωγών σε συγκεκριμένες τιμές πλαφόν και παράλληλα, προκειμένου αυτό να επιτευχθεί, το κράτος παρεμβαίνοντας στην ιδιωτική οικονομία προς διασφάλιση και προστασία όλων των πλευρών (σταφυλοπαραγωγών αγροτών και οινοπαραγωγικών εταιρειών), αποφάσισε να τους χρηματοδοτήσει. Ωστόσο, εν τοις πράγμασι η χρηματοδότηση αυτή, δεν μεταφραζόταν ως απευθείας, εν λευκώ χορήγηση ρευστότητας από το Δημόσιο Ταμείο, αλλά η χρηματοδότηση θα ελάμβανε χώρα με πολύ συγκεκριμένους και ειδικά προβλεπόμενους όρους τραπεζικού δανεισμού υπό την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.
Το δικαστήριο έκρινε μεταξύ άλλων ότι η συμπεριφορά της καθ’ ης να επιδιώξει την είσπραξη της απαίτησής της από την ανακόπτουσα με την έκδοση διαταγής πληρωμής δεν είναι κατάχρηση διότι ακόμη και αν η άσκηση του συγκεκριμένου δικαίου, επιφέρει βλάβη στην ανακόπτουσα, έστω και μεγάλη, δεν αρκεί για να χαρακτηρίσει τούτη καταχρηστική, αφού δεν συνδυάζεται με προηγούμενη συμπεριφορά της καθ’ ης που να δημιούργησε στην ανακόπτουσα την εύλογη πεποίθηση ότι δεν θα ασκούσε το δικαίωμα της κατά το χρόνο που το άσκησε, ώστε η πρόωρη άσκηση του να επιφέρει επαχθείς συνέπειες στον οφειλέτη, εμφανιζόμενη έτσι αδικαιολόγητη και καταχρηστική.
