Με τις τιμές που του απονεμήθηκαν, με τη γιγάντωση του οργανισμού, φυσικό θα ήταν ο ιδρυτής του να αντιμετώπιζε κάθε είδους πειρασμό. Οι πειρασμοί του Αντωνίου του Κολωνού ήταν σκληρότεροι απ’ αυτούς του άλλου Αντωνίου, εκείνου που όταν κάποια ημέρα που βάδιζε στην έρημο, ο διάβολος του έστειλε έναν μεγάλο, αστραφτερό, χρυσαφένιο δίσκο είπε εκείνο, που έγινε παροιμιώδες: Πόθεν δίσκος εν τη ερήμω; Όλα όσα ακούμε και διαβάζουμε για την υπόθεση αυτή δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας σε ερημική σπηλιά της Αιγύπτου, αλλά η ίδια η καθημερινότητα σε μια κοινωνία που αδυνατεί να θέσει όρια, να θεσμοθετήσει εγκαίρως δομές και συμπεριφορές, να προλάβει το κακό. Μια κοινωνία που ενδίδει στον πειρασμό να αποθεώσει και, με μεγαλύτερη σπουδή, να αποκαθηλώσει, πριν στραφεί προς νέο ήρωα, νέα απογοήτευση.
Πειρασμοί
