Πολλές οι προεκλογικές περίοδοι που ζήσαμε, η κάθε μια είχε τα δικά της χαρακτηριστικα, τα δικά της ζητούμενα και με μια σχετικά αληθή ή αληθοφανή διατύπωση, έμπαιναν στην κρίση του ΛΑΟΥ οι προτάσεις των Κομμάτων.
Ο χρόνος, η ημέρα των εκλογών πλησιάζει και οι πολίτες παραμένουν απαθείς θεατές στα πολιτικά τεκταινόμενα.
Παραμένουν αδιάφοροι και αμέτοχοι στις φραστικές αντεγκλήσεις και διαξιφισμούς των πολιτικών μας εκπροσώπων.
Οι πολιτικές λειτουργίες και οι Κοινωνικές διεργασίες δεν συναντούνται πουθενά, δεν έχουν κανένα σημείο επαφής και τα συμβαίνοντα, πόρω απέχουν από όλα αυτά που ταλαιπωρούν και βασανίζουν τους πολίτες.
Η εκλογική διαδικασία είναι πρωτίστως διαδικασία επιλογής πολιτικής πρότασης για το σήμερα και το αύριο και όχι απάντηση σε εκβιαστικά διλλήματα.
Η απαξίωση και φτωχοποίηση της πολιτικής, διαδικασία που ξεκίνησε πρίν από αρκετά χρόνια και τώρα έφτασε στο απόγειο της, έφερε μαζί της την απουσία πολιτικού λόγου και πολιτικών προτάσεων.
Τα κόμματα στο σύνολο τους δεν δικαιολογούν την ύπαρξη τους και δεν νομιμοποιούνται να ζητούν την ψήφο των πολιτών για την άσκηση Κυβερνητικών καθηκόντων, αφού απουσιάζει ο βασικός λόγος ύπαρξης τους.
Ένας κομματικός σχηματισμός έχει λόγο ύπαρξης, αν και εφ όσον έχει συγκεκριμένη κοινωνική αντιστοίχηση, η οποία του υπαγορεύει το πλαίσιο διαμόρφωσης της πολιτικής του πρότασης.
Η έλλειψη αυτής της σταθεράς και η αγνωσία της δομής της Κοινωνίας και των συντελούμενων κοινωνικών διεργασιών, οδηγεί τα κόμματα στην διατύπωση θέσεων και απόψεων, που δεν έχουν καμιά σχέση με τα κοινωνικά ζητούμενα και με τις ανάγκες της χώρας.
Εάν προσθέσουμε και την άγνοια των γεωπολιτικών εξελίξεων, η οποία γίνεται εμφανής δια γυμνού οφθαλμού και που υπονομεύει την Διεθνή θέση της χώρας, μπορούμε εύκολα να δούμε και να ερμηνεύσουμε, το γιατί υπολείπονται του ρόλου και του χρέους τους.
Συναισθηματικά και άλογα, χωρίς ίχνος λογικής κριτικής, ο πολίτης σύρεται στις εκλογές που είναι προ των πυλών, να κάνει την επιλογή, του αν θα πρέπει να φύγει ή να παραμείνει η σημερινή Κυβέρνηση.
Δεν δίνεται η δυνατότητα στον πολίτη να επιλέξει μεταξύ δύο ή τριών προτάσεων, τί είναι αυτό που τον εκφράζει, τί είναι αυτό που προστατεύει τα συμφέροντα του και βελτιώνει τη ζωή του.
Η υπερπροβολή του φόβου του πολέμου και της φτώχειας, σε συνδυασμό με την προβολή του φόβου της Ακυβερνησίας, διαμορφώνουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο πολίτης καλείται να κάνει τις επιλογές του.
Τα καθοδηγούμενα παπαγαλάκια της Κυβέρνησης, σε αγαστή συνεργασία με όλα τα Συστημικά μέσα ενημέρωσης και το οικονομικό κατεστημένο, με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο μεγενθύνουν αυτούς τους φόβους, με ένα στόχο, την αποφυγή καταψήφισης της Κυβέρνησης.
Το έχουν κατανοήσει και το ξέρουν, γνώστες καλοί των όσων συμβαίνουν στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο και το κατά πόσον αυτή η Κυβέρνηση ανταποκρίθηκε στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις της απέναντι στο Κοινωνικό σύνολο, προσπαθούν με νύχια και με δόντια να αποπροσαναλοτίσουν τον αυριανό ψηφοφόρο.
Παρασύρουν επιτυχώς μέχρι σήμερα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης να κινούνται, να παίζουν κατά το κοινώς λεγόμενο, στο δικό της γήπεδο.
Αντί της κατάθεσης των δικών τους προτάσεων για το δέον γενέσθαι, με ποσοτικούς όρους αντιστρατεύονται τις διάφορες έωλες διακηρύξεις της Κυβέρνησης, σε επίπεδο παροχής επιδομάτων και προσλήψεων σε ευαίσθητους ή όχι τομείς της Διοίκησης.
Η προστασία των Δημοκρατικών θεσμών δεν γίνεται με προτάσεις διαδικαστικού χαρακτήρα αλλά με προτάσεις αλλαγής των δομών, ούτως ώστε να μην υπάρχει και να μην δίνεται η δυνατότητα καταστρατήγησης της λειτουργίας τους.
Η κατεδάφιση των θεσμών του κοινωνικού Κράτους δεν αντιμετωπίζεται με την πλειοδοσία της πρόσληψης προσωπικού, αλλά με την δημιουργία νέων θεσμών συμβατών με το σημερινό γίγνεσθαι και Συνταγματικά κατοχυρωμένων.
Η φτώχεια και η εξάλειψη της αποκαλούμενης μεσαίας τάξης, δεν αντιμετωπίζονται με προτάσεις δήθεν αυξήσεων των μισθών ή παροχής επιδομάτων, αλλά με την συρρίκνωση των ελευθεριών και των προνομίων του Μονοπωλιακού κατεστημένου.
Αναγκαστική επιλογή η εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων, για την αποδεύσμεση της χώρας από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό της, από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και τους θεοποίημένους κανόνες της αγοράς.
Στην άσκηση Κυβερνητικής πολιτικής δεν υπάρχουν μονόδρομοι, υπάρχουν επιλογές δρόμων και συμμάχων.
Κρητήριο δρόμων και συμμάχων είναι πάντα το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ και όχι οι όποιες δεσμεύσεις, το Εθνικό συμφέρον είναι πάντα ο στόχος, οι συμμαχίες έρχονται και παρέρχονται.
Καλύτερος κριτής για τις όποιες επιλογές είναι η Κοινωνία, οι πολίτες, αυτοί έχουν την ευθύνη και δεν είναι νοητό να στραγγαλίζονται οι δυνατότητες επιλογών, με εκβιαστικά διλλήματα και έλλειψη προτάσεων.
Προ της κάλπης ο ψηφοφόρος τελικά θα αναρωτιέται,
Να φύγει η Κυβέρνηση και ας έλθει όποιος και αν είναι ή να μείνει έστω και αν βλάπτει σοβαρά τη υγεία.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 13/1/2023
