Μέχρι στιγμής, δεν είδαμε κανένα βουλευτή της συμπολίτευσης ή της αντιπολίτευσης να αντιδρά, στη νέα νομιμοποίηση καταπατημένων εκτάσεων με γενναίες εκπτώσεις και διευκολύνσεις που προωθεί η κυβέρνηση που «συγχωρεί» «αμαρτίες» εις βάρος της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Κλείνει πληγές του παρελθόντος αλλά ανοίγει παράθυρο για να νομιμοποιηθεί η κατοχή από ιδιώτες εκτάσεων του Δημοσίου που δεν καταπατήθηκαν κάποια στιγμή στο μακρινό παρελθόν, σε συνθήκες εθνικών συμφορών και εξαθλίωσης, αλλά και μεταγενέστερα στην όχι και τόσο μακρινή δεκαετία του 1990 ή και ακόμη πιο πρόσφατα, συχνά με πλαστά έγγραφα και συναλλαγές κάτω από το τραπέζι με δημόσιες υπηρεσίες. Και αποκαλύπτει ένα κράτος που όχι μόνο δεν μπόρεσε κάποτε να προστατεύσει την περιουσία του, αλλά έρχεται σήμερα να αποδεχθεί και να «νομιμοποιήσει», έναντι κάποιου τιμήματος, πράξεις πλαστογραφίας εις βάρος του. Μπροστά στις ψήφους ενόψει εκλογών πάνε περίπατο οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες και οτιδήποτε άλλο επικαλούνται βουλευτές σε ανάλογα θέματα. Οι επιπτώσεις τέτοιων αποφάσεων στη δημιουργία μιας νέας γενιάς καταπατητών δεν δείχνει να απασχολεί κανένα πολιτικό ή κόμμα. Από τις καφενειακού τύπου ανταλλαγές στη Βουλή μέχρι τη νομιμοποίηση καταπατημένων εκτάσεων αντί μικρού αντιτίμου, ένα πράγμα δεν αλλάζει διαχρονικά. Τα χούγια.
Χούγια
