Αλλοθι…

Θα  ειδοποιηθούν λέει οι πολίτες από το 112 με αφορμή την κακοκαιρία «Barbara» . Ανατριχιαστικός ήχος και το γνωστό «Αποφεύγετε τις άσκοπες μετακινήσεις».Τι είναι άραγε, η άσκοπη μετακίνηση; Πώς ορίζεται;  Προφανώς, είναι για παράδειγμα να αποφύγω κατέβω για «shopping» εν μέσω καταιγίδας ή να κινηθώ σε χιονισμένο δρόμο χωρίς αλυσίδες,. Η πλειοψηφία όμως είναι ήδη εκεί έξω, όταν έρχεται το μήνυμα από το 112.Το έχουμε δει να συμβαίνει. Πάει στη δουλειά, ή ήδη βρίσκεται εκεί, πάει ν’ αφήσει το παιδί στο σχολείο ή να το πάρει… Άρα, τι να αποφύγει; Και γιατί να το αποφύγει; Επειδή μια βροχόπτωση -έντονη και διαρκής, έστω- τείνει να μετατραπεί κάθε φορά σε φονικό φαινόμενο; Επειδή επισύρει, σχεδόν νομοτελειακά, τον κίνδυνο πλημμύρας, γιατί έχουμε μπαζώσει σχεδόν τα πάντα και η Πολιτεία δεν καθαρίζει τα φρεάτια; Επειδή δεν υπάρχουν πυροσβεστικά ή εκχιονιστικά (το ζήσαμε τον Ιανουάριο του 2022) ; Φτάσαμε δηλαδή, από σύστημα έκτακτης ανάγκης, το 112 να είναι το… άλλοθι μιας Πολιτείας. Γιατί ως τέτοιο χρησιμοποιείται πλέον, κατά κόρον. Ως… επικοινωνιακό εργαλείο. «Ορίστε, εμείς σας ειδοποιήσαμε, κόψτε το λαιμό σας τι θα κάνετε». Ατομική ευθύνη… Το 112 δεν είναι πανάκεια. Δεν επαρκεί, για να καλύψει ή υποκαταστήσει την έλλειψη κρατικής ευθύνης, αφήνοντας τα πάντα στην ατομική. Από μόνο του δεν φτάνει, αν η ανευθυνότητα και αναποτελεσματικότητα της εξουσίας είναι ακόμα παρούσα. Κι ότι εν τέλει, δεν γίνεται και να είναι «σε πλήρη ετοιμότητα ο κρατικός μηχανισμός» και μόλις «σκάσει» το έκτακτο ή το δυνητικά επικίνδυνο φαινόμενο, ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός να σου λέει «φύγε, εξαφανίσου, τρέξε να σωθείς» ή, ανάλογα με την περίσταση, «μην το κουνάς από το σπίτι, αν θες να σωθείς».