Το Φαληράκι των οργίων και της ασυδοσίας, των ξέφρενων πάρτι, της χωρίς μέτρο κατανάλωσης αλκοόλ, ο προορισμός διακοπών νεαρών χούλιγκανς, σήμερα είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στην Ευρώπη για οικογενειακές διακοπές.
Η προ 20ετίας εικόνα του Φαληρακίου δεν θυμίζει σε τίποτα τον σημερινό προορισμό που μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να αποτινάξει από πάνω του τις… αμαρτίες του παρελθόντος.
Στο Φαληράκι, έχουν γίνει στα τελευταία χρόνια μεγάλες επενδύσεις σε κλίνες, επιχειρήσεις, ξενοδοχεία και καταστήματα προσελκύοντας όλο και περισσότερους ποιοτικούς επισκέπτες και οικογένειες τουριστών, κάτι που μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν αδιανόητο.
Από το 2003, που τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο των τοπικών φορέων για τον επαναπροσδιορισμό του τουρισμού στο Φαληράκι, μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά.
«Δικαίωση για την επιχείρηση-εκκαθάριση»
Κι αν τότε κάποιοι γκρίνιαζαν για την εξαφάνιση των νεαρών τουριστών Βρετανών, που κρατούσαν ζωντανό το Φαληράκι και τις επιχειρήσεις τους, όσοι συνέβαλαν στην επιχείρηση «εκκαθάρισης» σήμερα νιώθουν δικαιωμένοι.
Η τότε δημοτική αρχή με δήμαρχο Καλλιθέας τον κ. Γιάννη Ιατρίδη, βλέποντας «μπροστά», αντιλήφθηκε την αναγκαιότητα να ληφθούν μέτρα ώστε το Φαληράκι να μπορέσει κάποτε να φιλοξενήσει ποιοτικό τουρισμό. Όπως κι έγινε. Χρειάστηκε όμως να περάσει αρκετός καιρός, να πειστούν οι τοπικοί επιχειρηματίες να επενδύσουν και οι ίδιοι στην ποιότητα και να καταστήσουν τις επιχειρήσεις τους ανταγωνιστικές.
Το Φαληράκι είναι η ζωντανή απόδειξη ότι δεν διαμορφώνει ο επισκέπτης τον προορισμό, αλλά ο προορισμός τον επισκέπτη. Κι έτσι, οι υποτυπώδεις κατασκευές φθηνών δωματίων που απευθύνονταν σε νεαρούς τουρίστες, τα προχειροφτιαγμένα καταστήματα, τα ελλενίτ και οι κακόγουστες αλουμινοκατασκευές, έδωσαν τη θέση τους σε νέα καταλύματα, σύγχρονα ξενοδοχεία, ποιοτικά εστιατόρια και μπαρ, επενδύσεις πολλών χιλιάδων ευρώ, που διέγραψαν οριστικά τις εικόνες του παρελθόντος με τους μέθυσους νεαρούς να επιδίδονται σε όργια και επεισόδια ακόμα και μέσα στη μέση του δρόμου.
Το 2005, ο δήμαρχος Καλλιθέας κ. Γιάννης Ιατρίδης, παρά τα παράπονα που έπεφταν βροχή για τους νεαρούς τουρίστες που εξαφανίστηκαν, επέμενε ότι η κρίση είναι παροδική και ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να επιστρέψουν οι οικογένειες στο Φαληράκι, που του είχαν γυρίσει την πλάτη εξαιτίας των χούλιγκανς. Και δεν άργησε να δικαιωθεί, κόντρα σε όσους επέμεναν να ανακυκλώνουν το μοντέλο προσέλκυσης νεαρών τουριστών που ξόδευαν τα λιγοστά τους χρήματα στην αλόγιστη κατανάλωση αλκοόλ μετατρέποντας μια περιοχή απαράμιλλου φυσικού κάλλους, σε παρακμιακό τόπο διακοπών.
Η «άλωση» ξεκίνησε από τη δεκαετία του ‘90
Ο τουρισμός στην περιοχή ξεκίνησε να αναπτύσσεται τη δεκαετία του ΄70 και του ΄80, λόγω του φυσικού της τοπίου, προσελκύοντας αρχικά Σκανδιναβούς και στη συνέχεια Αυστριακούς και Γερμανούς και λιγότερους Αγγλους. Από τη δεκαετία του ‘80 και μετά, όπως λέει, οι Βρετανοί άρχισαν να χρηματοδοτούν με διπλάσιες τιμές τα καταλύματα με αποτέλεσμα από τις αρχές του ‘90 να ξεκινήσει η μεγάλη στροφή και με κατεύθυνση των Βρετανών tour operators να εξελιχθεί σε προορισμό που απευθυνόταν μόνο σε νεαρούς. Αυτό είχε όμως αποτέλεσμα να επέλθει συρρίκνωση της τουριστικής περιόδου αφενός και να ακολουθήσει βροχή από λουκέτα, αφού πολλές επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να κλείσουν λόγω της ποιότητας των τουριστών. Οι επιχειρήσεις που ευημερούσαν τότε ήταν μόνο μπαρ, καφετέριες, εστιατόρια με φθηνό φαγητό και καταστήματα με φθηνά αξεσουάρ.
Αργησε η στροφή
Η στροφή άργησε να επιτευχθεί διότι ακόμα και οι ίδιοι οι επαγγελματίες δεν είχαν αντιληφθεί την ανάγκη να επενδύσουν χρήματα ώστε να εκσυγχρονίσουν τις επιχειρήσεις τους. «Υπήρχαν επαγγελματίες που δεν προσαρμόστηκαν εύκολα ή δεν ήθελαν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Μετά την αποχώρηση των νεαρών τουριστών περίμεναν να “βρέξει” πάλι πελάτες, χωρίς οι ίδιοι όμως να προσπαθήσουν να αλλάξουν. Λίγοι ήμασταν τότε που αποφασίσαμε να επενδύσουμε στην ποιότητα, αλλάζοντας την μορφή των καταλυμάτων μας. Παρ΄ότι δεν είχαμε πια νεαρούς τουρίστες στο Φαληράκι, οι επιχειρήσεις απευθύνονταν σε αυτόν τον κόσμο που δεν υπήρχε πια. Το αποτέλεσμα ήταν να αργήσουμε να προσαρμοστούμε και να χάσουμε πολύτιμο χρόνο. Μέχρι και το 2003 τα περισσότερα μαγαζιά είχαν απ΄έξω ταμπέλες για English Breakfast, εξακολουθώντας να ανακυκλώνουν το ίδιο μοντέλο. Δυστυχώς σε κάποιους πήρε δέκα και δεκαπέντε χρόνια να προσαρμοστούν. Δεν είναι υπερβολή να σας πω ότι υπάρχουν επιχειρηματίες που προτίμησαν να κλείσουν τα καταστήματά τους αντί να τα ανακαινίσουν. Τα τελευταία πέντε έξι χρόνια ωστόσο, αφού συνειδητοποίησαν την μεγάλη στροφή του Φαληρακίου, που πλέον απευθύνεται σε όλους τους τουρίστες όλων των ηλικιών, άρχισαν οι ανακαινίσεις ακόμα κι επιχειρήσεων που επί χρόνια ήταν κλειστές», λέει στη «δ» ο κ. Π. Τοκούζης, πρόεδρος της ΣΕΤΚΕ και της Ομοσπονδίας Καταλυμάτων Δωδεκανήσου, ο οποίος δραστηριοποιείται για χρόνια στην περιοχή.
Μάλιστα, φέρει ως παράδειγμα την άλλοτε φημισμένη bar street όπου μέχρι πρότινος ήταν γεμάτη μπαράκια και clubs και σήμερα λειτουργούν εκεί πολλών και διαφορετικών ειδών καταστήματα. Λίγα είναι, όπως λέει, τα νυχτερινά μαγαζιά με την ξέφρενη μουσική, αφού πλέον οι επισκέπτες του Φαληρακίου έχουν άλλες ανάγκες και διαφορετικές απαιτήσεις.
«Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει μεγάλες επενδύσεις στην ευρύτερη περιοχή του Φαληρακίου από ξενοδοχεία μέχρι εστιατόρια. Δημιουργούνται νέες μονάδες, ανακαινίζονται παλιές επιχειρήσεις και πλέον το Φαληράκι του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με εκείνο πριν από 15 χρόνια» αναφέρει στη «δ» ο κ. Τοκούζης, σημειώνοντας ότι η μεγάλη πληγή της περιοχής είναι οι υποδομές που βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με την ανάπτυξη της περιοχής.
