Τι γίνεται εν ζωή;

Τα δάκρυα περίσσεψαν και από την Πολιτεία για τον χαμό των δύο νέων χειριστών της Πολεμικής Αεροπορίας, με την παρουσία των εκπροσώπων της στις κηδείας, κηδεύτηκαν παίρνοντας τιμητικά τον βαθμό του Αντιπτεράρχου και με πρόθεση  να δοθεί τιμητική σύνταξη στις οικογένειες τους. Τι γίνεται όμως με τον τρόπο που η πολιτεία αξιολογεί και επιβραβεύει αυτούς τους νέους ανθρώπους εν ζωή, που εκπαιδεύονται τόσο σκληρά και στη συνέχεια μάχονται καθημερινά παίζοντας τη ζωή τους κορώνα-γράμματα; Πόσο αμείβονται αυτοί οι άνθρωποι; Σύμφωνα λοιπόν, με το ισχύον μισθολόγιο- που είδε το φως της δημοσιότητας εξ αφορμής των δύο θανάτων, οι δύο συγκεκριμένοι πιλότοι δεν λάμβαναν περισσότερα από 1.500 ευρώ, που με τα διάφορα επιδόματα ζήτημα είναι αν θα άγγιζαν τα 1.800. Προφανώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι με τις εξαιρετικές ικανότητες κάνουν αυτήν τη δουλειά όχι λόγω οικονομικού κινήτρου. Όπως άλλωστε είπε στον ο πατέρα του, ο Μάριος Τουρούτσικας,  όταν τον ρωτούσε για τον μισθό του: «πατέρα, η Πατρίδα δεν μου χρωστάει. Εγώ μόνο χρωστάω στην Ελλάδα». Δεν είναι λοιπόν η αμοιβή, αλλά ο έρωτας για τις πτήσεις και τα αεροσκάφη, η αδρεναλίνη, η αγάπη για την πατρίδα που τους οδηγούν να παίζουν καθημερινά το κεφάλι τους στην κυριολεξία. Κι αυτόν τον έρωτα, αυτοί που καταρτίζουν (πρωθυπουργοί, υπουργοί, υπηρεσιακοί παράγοντες, σύμβουλοι και άλλοι… σπουδαίοι) τα μισθολόγια (και αμείβονται πολλαπλάσια) τον εκμεταλλεύονται, γιατί τελικά δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις ήρωες με τρεις κι εξήντα…